52

Τοῦ αὐτοῦ, ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου ζ΄.

ΚΓ΄. Εἰ δέ τῆς αὐτῆς αὐτῷ μή γέγονε φύσεως, οὐδέ τῆς αὐτῆς αὐτῷ γενήσεται

φυσικῆς ἐνεργείας, ἵνα μή δειχθῇ τῇ φύσει τήν ἐνέργειαν ἄνισον, ἔχων καί ἀκατάλληλον· καί τῆς αὐτοῦ δι᾿ ὅλων τῶν ἑαυτοῦ φυσικῆς ἔξω γεγονώς ἰσότητος καί ταυτότητος· ὅπερ ἀσεβές.

Τοῦ αὐτοῦ, ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου η΄.

Κ∆΄. Εἰς ταύτην δέ τήν πλάνην κατήχθησαν, κακῶς πεισθέντες ἰδίαν γενέσθαι τῆς

σαρκός τήν δι᾿ αὐτῆς ἐκφανθεῖσαν ἐν τοῖς θαύμασοι θείαν ἐνέργειαν· ᾗ τό πᾶν ὁ Χριστός οὐσιώσας, καθό νοεῖται Θεός, συνέχει κρατούμενον. Οὐ γάρ ἔγνωσαν, ἀδύνατον εἶναι θείας ἐνέργειαν φύσεως ἑτεροφανοῦς οὐσίας ἰδίωμα γενέσθαι δίχα τροπῆς· οὐδέ συνῆκαν, ὡς οὐ πάντως ἴδιόν ἐστι σαρκός, τό δι᾿ αὐτῆς μέν ἐκφαινόμενον, οὐκ αὐτῆς δέ φυσικῶς ἐκφυόμενον· καίτοι σαφοῦς αὐτοῖς οὔσης καί προφανοῦς τῆς ἀποδείξεως. Ἐγώ γάρ γλώσσῃ λαλῶν καί χειρί γράφων, μίαν καί τήν αὐτήν δι᾿ ἀμφοῖν τῆς νοερᾶς μου ψυχῆς ἐκφαίνω διάνοιαν, ἐνέργειαν αὐτῆς ὑπάρχουσαν φυσικήν· μηδενί λόγῳ δείξας αὐτήν γλώσσης ἤ χειρός φυσικῶς ἐκφυομένην· μήτε μήν γενομένην αὐτῶν ἤ λεγομένην διάνοιαν, διά τήν δι᾿ ἀμφοῖν αὐτῆς ἔκφανσιν. Γλῶσσαν γάρ ἤ χεῖρα διανοητικήν συνετός οἶδεν οὐδείς· ὥσπερ οὐδέ τήν παναγίαν τοῦ Θεοῦ σάρκα, διά τό προσληφθῆναι, καί τό δι᾿ αὐτῆς ἐκφανθῆναι τήν θείαν ἐνέργειαν, γενομένην κατ᾿ αὐτόν φύσει δημιουργόν· ἀλλ᾿ εὐσεβῶς ὁμολογεῖ πιστεύων, ὅτι διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν, καί τό δῆσαι πρός (188) ἀτρεψίαν τό πᾶν, ὁ τῶν ὅλων δημιουργός ἐκ τῆς παναγίας ἀειπαρθένου Μαρίας, κατά σύλληψιν ἄχραντον, δίχα τροπῆς, ἐνουσιώσας ἑαυτῷ ψυχήν νοεράν μετ᾿ αἰσθητικοῦ σώματος, γέγονεν ἄνθρωπος φύσει κακίας ἀλλότριος· ὅλος Θεός ὁ αὐτός, καί ὅλος ἄνθρωπος ὁ αὐτός· ὅλος Θεός ὁμοῦ φύσει καί ἄνθρωπος ὁ αὐτός· θεότητι μέν τά θεῖα διά τῆς αὐτοῦ παναγίας σαρκός, οὐκ ὄντα φύσει τῆς σαρκός ἐνεργῶν· ἀνθρωπότητι δέ τά ἀνθρώπινα, οὐκ ὄντα φύσει θεότητος, ἀνοχῇ πάσχων θεότητος. Μηδέν θεῖον γυμνόν σώματος ἐνεργήσας· μηδέ ἀνθρώπινον ὁ αὐτός ἄμοιρον δράσας θεότητος. Τηρῶν ἑαυτῷ καί καθ᾿ ὅν ἐνήργησεν ἀμφότερα καινοπρεπῆ τρόπον, τό κατ᾿ ἄμφω φυσικῶς ἀναλλοίωτον· εἰς πίστωσιν τῆς αὐτοῦ τελείας ἐνανθρωπήσεως, τῆς ὄντως ἀληθοῦς, καί μηδέν ἐχούσης φαυλότητος. Ὁ μέν οὖν Βήρων, οὕτως ἔχων, ὡς ἔφην, ἐνεργείας μονάδι τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀνθρωπότητα συγχέας, ὁμοῦ φυσικῶς καί προσωπικῶς μερίζων, καταλύει τόν βίον· ἀγνοήσας μόνης τῆς τῶν ὁμοφυῶν προσώπων ὁμοφυοῦς ταυτότητος τήν ταυτουργίαν εἶναι δηλωτικήν.