120

τῷ Θεῷ συνημμένος, ὡς ὑπέρ φύσιν, καί τῇ μεθέξει θεός γεγενημένος, καθάπερ ὅρος ἀκίνητον, ἑαυτοῦ τόν τῆς φύσεως μετατίθησι νόμον.

δ΄. Προσυπακουστέον φησί τό· Πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι, τά ὅσα κόσμου καί σαρκός τόν νοῦν ἀλλοτριοῖ. Ταῦτα γάρ εἰσι τά δυνατά τῷ πιστεύοντι παρά Θεῷ.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ Λ∆΄.

Τί πάλιν ἐστί· "∆ιά τοῦτο λέγω ὑμῖν, ὅτι πάντα ὅσα ἄν προσευχόμενοι αἰτεῖσθε, πιστεύετε ὅτι λαμβάνετε, καί ἔσται ὑμῖν;" Πῶς τις δύναται πιστεύειν, ὅτι πάντα λαμβάνει αἰτῶν, μόνου Θεοῦ εἰδότος εἰ συμφέρει τό αἰτούμενον, ἤ μή, Καί εἰ ἐξ ἀγνοίας ὅ οὐ συμφέρει αἰτεῖ, πῶς παρέχει; Καί εἰ οὐ παρέχει τό μή συμφερόντως ἐξ ἀγνοίας αἰτούμενον, πῶς πιστεύειν τις δύναται ἐπί παντί αἰτήματι ὅ τι λαμβάνει, καί ἔσται αὐτῷ;

Ἀπόκρισις. Πάντα μέν ἐπί τοῦ παρόντος κεφάλαια κατ᾿ ἐπιτομήν ἐν τῷ πρό αὐτοῦ

ἐπιλέλυται. Μόνων γάρ τῶν ἐπεγνωκότων πῶς δεῖ πιστεύειν, ἐστί τό εἰδέναι, τί δεῖ, καί πῶς, καί περί τίνων αἰτεῖσθαι. Οὐ γάρ πάντων ἡ γνῶσις, ὥσπερ οὐδέ πίστις. Πλήν ὁ Κύριος εἰπών· Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ· τουτέστι, πρό πάντων τήν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, καί οὕτω τήν τῶν καθηκόντων τρόπων ἐξάσκησιν· σαφῶς ἔδειξε περί μόνης τῆς θείας γνώσεως δεῖν ζητεῖν τούς πιστεύοντας, καί τῆς αὐτήν κοσμούσης διά τῶν ἔργων ἀρετῆς.(377) Ἐπειδή γοῦν πολλά τυγχάνει τά πρός γνῶσιν Θεοῦ καί ἀρετήν ζητούμενα τοῖς πιστεύουσιν, ἀπαλλαγή παθῶν, ὑπομονή πειρασμῶν, ἀρετῶν λόγοι, τρόποι ἐνεργειῶν, ἐξήλωσις τῆς πρός πρός σάρκα τῆς ψυχῆς διαθέσεως, ἀποξένωσις τῆς πρός τά αἰσθητά τῆς αἰσθήσεως σχέσεως, τοῦ νοῦ παντελής ἀπό πάντων τῶν γεγονότων ἀναχώρησις· καί ἁπλῶς μυρία ἄλλα ἐστί τά πρός ἀποχήν μέν κακίας καί ἀγνωσίας, κατόρθωσιν δέ γνώσεως καί ἀρετῆς, εἰκότως ὁ Κύριος ἔφη· Πάντα ὅσα αἰτῆσθε πιστεύοντες, λήψεσθε· πάντα ἁπλῶς τά πρός ἐπίγνωσιν Θεοῦ καί ἀρετήν συντείνοντα, μόνα καί ζητεῖν καί αἰτεῖν, μετ᾿ ἐπιστήμης καί πίστεως δεῖν εἰπών τούς εὐσεβεῖς. Ταῦτα γάρ πάντα συμφέρει, καί πάντως δίδωσιν αὐτά τοῖς αἰτουμένοις ὁ Κύριος. Ὁ τοίνυν διά μόνην τήν πίστιν, ἤγουν τήν πρός Θεόν ἄμεσον ἕνωσιν, πάντα ζητῶν τά πρός τήν ἕνωσιν, πάντως λήψεται. Ὁ δέ ταύτης δίχα τῆς αἰτίας, κἄν ἄλλα, κἄν τά προειρημένα ζητῇ, οὐ λήψεται· οὐ γάρ πιστεύει, ἀλλ᾿ οἰκείαν ὡς ἄπιστος διά τῶν είων πραγματεύεται δόξαν.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΛΕ΄.

Ἐπειδή ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο, καί οὐ μόνον σάρξ, ἀλλά καί αἷμα καί ὀστᾶ· καί κελευόμεθα ἐσθίειν μέν τήν σάρκα, πίνειν δέ τό αἷμα, μή συντρίβειν δέ τά ὀστᾶ, παρακαλῶ μαθεῖν, τίς ἡ τριμερής αὕτη τοῦ ἀνθρωπισθέντος Λόγου δύναμις;

Ἀπόκρισις. Εἰς οὐσίαν ἐλθεῖν βουληθείς ὡς οἶδεν αὐτός ὁ ὑπερούσιος Λόγος, καί πάντων

τῶν ὄντων δημιουργός, τούς τῶν ὄντων πάντων τῶν φαινομένων καί νοουμένων, μετά τῶν ἀκαταλήπτων τῆς οἰκείας θεότητος νοημάτων, φυσικούς ἐπιφέρεται λόγους· ὧν, τῶν μέν νοητῶν οἱ λόγοι, εἶεν τό αἷμα τοῦ Λόγου· τῶν δέ αἰσθητῶν οἱ λόγοι, ἡ φαινομένη Λόγου ἔστω σάρξ. Ἐπειδή τοίνυν, καί τῶν ἐν τοῖς φαινομένοις, καί τῶν ἐν τοῖς νοουμένοις πνευματικῶν λόγων ὑπάρχει διδάσκαλος ὁ Λόγος· πρεπόντως καί κατά λόγον δίδωσι τοῖς ἀξίοις, ὡς σάρκα φαγεῖν, τήν ἐν τοῖς λόγοις τῶν ὁρωμένων ἐπιστήμην· καί ὡς αἷμα πίνειν, τήν ἐν τοῖς λόγοις τῶν νοουμένων