254
γράμματι τοῦ νόμου σωματικῶν ἀντέχεσθαι λογισμῶν, ἡ χάρις ἀφῃρέθη τῆς γνώσεως.
Καί ἐζήτησε, φησί, ∆αβίδ τό πρόσωπον Κυρίου. Καί εἶπε Κύριος· Ἐπί τόν οἶκον Σαούλ ἡ ἀδικία, περί οὗ ἐθανάτωσε τούς Γαβαωνίτας. ∆αβίδ ἐστι, πᾶς νοῦς κατά Χριστόν διορατικός, ἀεί ζητῶν τό πρόσωπον Κυρίου. Πρόσωπον δέ Κυρίου καθέστηκεν ἡ κατά τήν ἀρετήν τῶν θείων ἀληθής θεωρία καί γνῶσις, ἥν ζητῶν διδάσκεται τήν αἰτίαν τῆς κατ᾿ αὐτήν ἐνδείας καί ἀπορίας· καί κελεύεται δοῦναι πρός θάνατον τούς δύο υἱούς Σαούλ τούς ἐκ τῆς παλλακίδος Ῥεσφᾶς, καί τούς πέντε τῆς αὐτοῦ θυγατρός Μερώβ υἱούς. Σαούλ ἐστι, καθώς ἔφην, αἰτητός ᾅδης, ἤγουν ἄγνοια ποθητή. Ποθουμένη δέ σαφῶς ἐστιν ἄγνοια, τό γράμμα τό νομικόν, ἤγουν τό σωματικόν τῆς ἐν νόμῳ λατρείας κράτος, ὅπερ ἐστί τό τοῦ νόμου σωματικόν· ἤ νοῦς μόνης κατ᾿ αἴσθησιν ἀντεχόμενος σωματικῶς τῆς ὕλης τοῦ γράμματος. Ῥεσφᾶ δέ ἐστι, κατά τήν αὐτῆς ἑρμηνείαν, δρόμος στόματος, ὅπερ ἐστίν ἡ τοῦ νόμου κατά μόνην τήν ἐν λόγῳ προφοράν ἐκμάθησις. ∆ρόμον δέ ἀληθῶς ἔχει στόματος, ἀλλ᾿ οὐ διανοίας, ὁ τῆς πνευματικῆς τοῦ νόμου θεωρίας ἀλλότριος. Υἱοί δέ τῆς Ῥεσφᾶς ὑπάρχουσιν, Ἐρμονθί καί Μεμφιβοσθέ. Ἐρμονθί δέ ἐστιν, ἀνάθεμα αὐτῶν, ὅπερ ἐστίν ἡ καθ᾿ ἁμαρτίαν διά σώματος φθορά τῆς τῶν παθῶν ἐνεργείας· ἤ ὁ τόπος, τουτέστιν ὁ κόσμος, ἐν ᾧ τῆς παραβάσεως ἐδόθη τό ἐπιτίμιον· ἤγουν ἡ καθ᾿ ἡδονήν πρός τόν κόσμον ἐνδιάθετος σχέσις· ἤ τυχόν, ἡ πρόσυλος καί ἀκαλλής τῶν παθῶν καί ἀδιάπλαστος κίνησις. Μεμφιβοσθέ δέ, αἰσχύνη σώματος αὐτῶν, ὅπερ ἐστίν ἡ παρά φύσιν τοῦ νοῦ περί κακίαν κίνησις· ἤγουν ἡ ἐπινοητική τῶν παθῶν ἐνθύμησις· ἤ τυχόν, ἡ φιλόκοσμος μελέτη τῶν λογισμῶν καί φιλοσώματος. Ἤ πάλιν, ἡ τοῖς πάθεσιν εἶδος ἐπάγουσα, καί τό καθ᾿ ἡδονήν πρός αἴσθησιν διαπλάττουσα κάλλος τοῦ νοῦ κίνησις. Τούτους γάρ γεννᾷν τούς υἱούς (749) πέφυκεν ἐκ τῆς κατά μόνην τήν ἐν λόγῳ προφοράν ἐκμαθήσεως, ὅ τε γραπτός νόμος, καί ὁ μόνῳ προσκαθήμενος τῷ γράμματι τοῦ νόμου νοῦς. Μερώβ δέ, κατά τήν αὐτῆς ἑρμηνείαν ἐστίν (ἡ τοῦ Σαούλ θυγάτηρ), ἡ πλησμονή τοῦ φάρυγγος· ὅπερ δηλοῖ τό τῆς γαστριμαργίας πάθος. Μόνην γάρ οἶδε γεννᾷν σώματος τρυφήν, καί τήν τῶν ὑλικῶν ἀπολαυστικήν διάθεσιν, ὅ τε νόμος κατά τό γράμμα, τοῖς συμβόλοις τούς κατ᾿ αὐτόν λατρεύοντας περιγράφων· ὅ τε νοῦς, διά τήν φιλόσαρκον ζωήν, κατά τό γράμμα τόν νόμον τοῖς τύποις περιορίζων. Πέντε δέ τῆς Μερώβ θυγατρός Σαούλ υἱοί καθεστήκασιν, οἱ κατά πράχρησιν ἐμπαθεῖς πέντε τρόποι τῶν πέντε αἰσθήσεων· οὕς τίκτειν πάντως εἴωθε τῷ Ἐσδριήλ, ἤγουν τῷ θεωρητικῷ μέρει, ἡ μόνου τοῦ σώματος κατά νόμον διά τρυφῆς ἐπιμελουμένη διάθεσις.
Τούτους τούς δύο τοῦ Σαούλ υἱούς (ἤγουν τήν ὕλην καί τό εἶδος), καί τούς πέντε τοῦ Σαούλ υἱωνούς, ἤγουν τούς περί τήν ὕλην καί τό εἶδος κατά παράχρησιν πέντε τρόπους τῶν αἰσθήσεων (λέγω δή τήν ἐμπαθῆ τε καί παρά φύσιν πρός τά αἰσθητά τῶν αἰσθήσεων συμπλοκήν, ἤγουν τά ὑπό χρόνον καί ῥεῦσιν), μετά τήν τελευτήν Σαούλ (τουτέστι, μετά τήν πάροδον τῆς ἐν νόμῳ κατά τό γράμμα σωματικῆς λατρείας, καί τήν τῆς ἀγνοίας διάβασιν), παραδίδωσι θανατωθῆναι κατά τόν θεῖον χρηματισμόν, ∆αβίδ ὁ θαυμάσιος τοῖς Γαβαωνίταις (τουτέστι, τοῖς κατά τήν φυσικήν θεωρίαν ὑψηλοτέροις λόγοις καί λογισμοῖς, ὁ πνευματικός νόμος, ἤ νοῦς, τήν ἐν τοῖς συμβόλοις πρός αἴσθησιν καί σῶμα καθολικωτάτην τῶν ὑπό χρόνον σχέσιν ἀφανίσαι καί θανατῶσαι), κατά τό ὕψος γινομένοις τοῦ βουνοῦ Σαούλ· λέγω δή, τοῦ νόμου τῆς πνευματικῆς θεωρίας. Εἰ γάρ μή φυσικῶς πρότερόν τις τήν ἐν τοῖς συμβόλοις τῶν θείων καί νοητῶν διασκοπήσας ἀπέμφασιν, ἐλθεῖν ποθήσῃ κατά νοῦν, ἔξω παντελῶς τῶν θείων ἀδύτων τήν αἴσθησιν θέμενος, πρός τήν τῶν νοητῶν εὐπρέπειαν, τῆς ἐν τοῖς τύποις ἀπολυθῆναι καθάπαξ οὐ δύναται σωματικῆς ποικιλίας· καθ᾿ ἥν ἕως βέβηκε τοῦ γράμματος ἀντεχόμενος, τήν ἐκ τοῦ λιμοῦ τῆς