290
Ἐπειδή Μωαβίτης ἑρμηνεύεται ἔντερον πατρός· Ἀμμανίτης δέ, πατήρ μητρός· σημαίνεται διά τούτων, (852) ὅστις ἀπ᾿ ἄλλου παραλάβῃ ὑπόδειγμα κακίας, οὗτος τό ἔντερον τοῦ πατρός ἐφανέρωσεν· ὅστις δέ ἐξ ἑαυτοῦ τέκῃ τήν ἁμαρτίαν, οὗτός ἐστιν πατήρ μητρός, τουτέστι τῆς ἰδίας ἁμαρτίας. Οἱ τοιοῦτοι οὖν, οὐκ εἰσελεύσονται εἰς οἶκον Κυρίου, ἕως τρίτης καί τετάρτης καί δεκάτης γενεᾶς· καί ἕως εἰς τόν αἰῶνα. Τουτέστιν, ὁ μή δι᾿ ἕξεως ἀγαθῆς καί πράξεως (αὕτη γάρ τρίτη καί τετάρτη γενεά τῶν ἀρετῶν), καί διά τοῦ ὀνόματος καί πίστεως τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, καί διά τάς δέκα τοῦ νόμου ἐντολάς, καί διά τῆς τοῦ μένοντος αἰῶνος ἐσομένης παλιγγενεσίας, ἑαυτόν τῷ Θεῷ οἰκειῶν, οὐκ εἰσελεύσεται εἰς οἶκον Θεοῦ· τουτέστιν, ἐν τῇ οὐρανίῳ πόλει, ἐν ᾗ πάντων εὐφραινομένων ἡ κατοικία.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΟΗ΄.
Τί δήποτε ὁ μέν ἐν μέρει λεπρός, ἀκάθαρτός ἐστι παρά τῷ νόμῳ· ὁ δέ ὁλόλεπρος ὤν, καθαρός ἐστιν;
Ἀπόκρισις. Ὁ κατά τι μέρος λεπρός, νεκρόν ἔχει τό μέρος ἐν ᾧ ἐστιν ἡ λέπρα.
Ὑποφεύγοντος γάρ τοῦ ζωτικοῦ αἵματος, κοιλαίνεται ὁ τόπος· καί ἡνίκα τῇ ἀφῇ τοῦ ἱερέως ὑπέκυπτεν ἡ κοίλανσις τῆς λέπρας, ἐμίαινε τόν τοιοῦτον· οὕτω καί ὁ κατά τι μέρος τῆς ψυχῆς λεπρωθείς, κοιλανθείσης τῆς ψυχῆς, τουτέστι ταπεινωθείσης διά τῆς ὑποχωρήσεως τῆς ζωτικῆς δυνάμεως τῆς ἀρετῆς, ἀκάθαρτος γίνεται. Ὁ δέ ὁλόλεπρος, τήν μέν χροάν τοῦ λεπροῦ ἔχει· τό δέ ζωτικόν αἷμα δι᾿ ὅλου τοῦ σώματος ἔχει ἐν τῇ ἐπιφανείᾳ ἐνεσπαρμένον. Τοῦτο οὖν σημαίνει, ὅτι ὁ εἰς τό ἔσχατον πέρας τῆς κακίας ἐλθών, εἶτα μεταμεληθείς, ἐπαναλαμβάνει τήν ζωτικήν τῆς ἀρετῆς δύναμιν· μόνην δέ τήν συνείδησιν ἔχει κεχρωσμένην ταῖς προτέραις προλήψεσιν. Οὐ δύναται γάρ ἅπερ ἔπραξε, μή λογίζεσθαι ὡς μή πράξας. ∆ιά τοῦτο οὖν ὁ νόμος τόν τοιοῦτον καθαρόν ἀποφαίνει.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΟΘ΄.
Τί δηλοῦσιν αἱ κατά τόν νόμον προαγόμεναι ε΄ θυσίαι, τό πρόβατον, ὁ βοῦς, ἡ αἴξ, ἡ τρυγών, ἡ περιστερά;
Ἀπόκρισις. Κατά μέν μίαν ἐπιβολήν, λαμβάνεται ὁ κριός μέν ὡς ἡγεμονικόν, ἐπί τοῦ
λογιστικοῦ· ὁ δέ ταῦρος, ἐπί τοῦ θυμικοῦ· ἡ δέ αἴξ, ἐπί τοῦ ἐπιθυμητικοῦ· ἡ δέ τρυγών, ἐπί τῆς σωφροσύνης· ἡ περιστερά δέ, ἐπί τοῦ ἁγιασμοῦ. Εἰ δέ δεῖ καί τά ἑκάστου ζώου προσόντα φυσικῶς ζητῆσαι, καί ἑκάστου αὐτῶν τήν πρόσφορον ἐφαρμόσαι θεωρίαν, φασίν, οἱ τά τοιαῦτα ἐπεσκεμμένοι, ὅτι τρία προσάγει τῶ κεκτημένῳ τό πρόβατον, (853) τόν μαλόν, τό γάλα, τόν ἀμνόν. Ἡ δέ κόρη τοῦ ὀφθαλμοῦ αὐτοῦ συμπεριπολεῖ τῷ ἡλίῳ, καί ἑκάστης ἡμέρας ἀφοδεύει σπυράθους τξε΄ Τό δέ λογικόν πρόβατον ὁ ἄνθρωπος, εἴπερ ἑαυτόν προσφέρειν θυσίαν τῷ κτησαμένῳ Θεῷ ἐσπούδακε, χρεωστεῖ διδόναι ὥσπερ μαλόν, τήν ἠθικήν πρᾶξιν· ὡς δέ γάλα, τήν φυσικήν θεωρίαν (θρεπτική γάρ αὕτη τοῦ νοῦ)· ὡς δέ ἀμνόν, τόν μαθητευόμενον ἀπογεννῶν διά τῆς διδασκαλίας, καί πάντα ὅμοιον ἑαυτῷ καί τέλειον σπουδάζων προσάγειν τῷ Θεῷ. Ἀλλά καί τήν κόρην τοῦ ὀφθαλμοῦ, ὁ τοιοῦτος ἔχει τῷ ἡλίῳ συμπεριπολοῦσαν· τουτέστι τόν νοῦν τῷ Ἡλίῳ τῆς