63

Σύ τόν Μωϋσῆν μιμούμενος, θεόφρον, πλάκας νοεράς ἐδέξω τῶν δογμάτων. Ἐν

γάρ τῷ γνόφῳ εἰσέδυς (εἰσδύς ) τῶν νοημάτων, κατεπλούτησας τό τῆς γνώσεως φῶς.

Σύ τόν Ἀβραάμ ζηλώσας, θεοφόρε, ἄλλον Ἰσαάκ προσῆξας τῷ Κυρίῳ, τήν σεαυτοῦ θυσιάσας, Πάτερ, καρδίαν, ἐν τῷ πυρί τῆς συνειδήσεως.

Τούτους ἡ Τριάς ἐδόξασεν ἀξίως· τούτους ὁ Θεός συνήρμοσε τῇ πίστει, ὁμολογοῦντας ἀλλήλοις τῇ εὐσεβείᾳ τῆς ἀπλανοῦς ὁμολογίας ἡμῶν.

Θεοτ. Ἄχρονον Υἱόν ἐγέννησας ἐν χρόνῳ· ἄφθαρτος, ἁγνή, διέμεινας τεκοῦσα τόν δι᾿

ἡμᾶς σαρκωθέντα ἐν τῇ γαστρί σου, Θεογεννῆτορ ἀειπάρθενε. ᾨδή ε΄ . Ὀρθρίζοντες βοῶμεν. Οὐκ ἔτεμέν σου, Πάτερ, τό ξίφος τήν παῤῥησίαν· οὐκ ἔσβεσεν, ὅσιε, ἡ ἐξορία τήν

πίστιν σου. Κηρύττει μέν ἡ Ῥώμη τόν ζῆλον σου, θεοφόρε· σαλπίζει δέ, ὅσιε, ἡ Ἐκκλησία

τούς λόγους σου. Τήν πίστιν σου ἀσάλευτον ἔστερξας ἐν καρδίᾳ, καί νοῦν ἀνεπτέρωσας πρός

οὐρανόν, μεγαλώνυμε. Θεοτ. Πηγήν ἀθανασίας ὑμνοῦμεν σε Θεοτόκε· σύ γάρ τήν ἀένναον ζωήν τῷ κόσμῳ

ἐπήγασας. ᾨδή ς ΄. Ἐκ κοιλίας ᾄδου κραυγῆς μου ἤκουσας φωνῆς μου, καί ἐῤἑύσω ἐκ

φθορᾶς τήν ζωήν μου, ὡς φιλάνθρωπος. Ἐθαυμάστωσέν σου, τρισμάκαρ, τήν ὁμολογίαν, ὁ ἐν σοί φθεγξάμενος Ἰησοῦς, ὁ

συνάθλήσας σοι. Οὐκ ἀρχόντων τῦφον, οὐ ξίφος, οὐ πῦρ ἀπειλοῦν σοι κατεπλάγης, ὅσιε· τῇ γάρ

πίστει ἦσθα πάγιος. Μετά βίου τέλος, Πατέρες, θαύματα τελεῖτε, ἐνεργεῖς παρέχοντες ἀποδείξεις

τῶν θαυμάτων ὑμῶν. Θεοτ. Ὑπέρ νοῦν καί λόγον, Παρθένε, τόν τροφέα (209) πάντων ἐκ μαζῶν θηλάζουσα,

τά μητέρων οὐχ ὑφίστασαι. Κάθισμα. Ἦχος γ΄. πλ. Θείας πίστεως. ∆όγμα ἔνθεον ἐπικρατύνων, στύλος γέγονας ὀσθοδοξίας, καί κραταίωμα,

θεόφρον, τῆς πίστεως, δυσίν οὐσίαις καί δυσί θελήσεσιν ἀνακηρύξας Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν, Πάτερ Μάξιμε, ὅν νῦν ἐκτενῶς ἱκέτευε δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Συναξάριον. Ἄθλησις τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Μαξίμου τοῦ ὁμολογητοῦ, ὅς ἐπί τῆς

βασιλείας Κωνσταντίνου τοῦ ἐπιλεγομένου Πωγωνάτου, ἐγγόνου Ἡρακλείου, ταῖς μεγίσταις τιμαῖς ὑπό τῶν πρώην βασιλέων δεξιωθείς, καί ἱκανός ἐν ταῖς πολιτικαῖς διοικήσεσι τά πρακτέα ὑφηγεῖσθαι, διά λόγον καί τρόπον καί τήν ἀπό χρόνου σύνεσιν, εἰς τόν τοῦ πρωτοασηκρήτις προεβιβάσθη ἀξίωμα, καί βουλῆς τοῖς βασιλεῦσιν γέγονεν κοινωνός. Ἐπεί δέ ἡ πονηρά καί ἔκφυλος δόξα, τῶν μίαν