66

Τῶν μοναστῶν τά πλήθη τόν καθηγητήν σε τιμῶμεν, Πάτερ ἡμῶν Μάξιμε· διά γάρ σου τήν τρίβον τήν ὄντως εὐθεῖαν πορεύεσθαι ἔγνωμεν. Μακάριος εἶ, τῷ Χριστῷ δουλεύσας, καί ἐχθροῦ θραμβεύσας τήν δύναμιν, ἀγγέλων συνόμιλε, ὁσίων συμμέτοχε καί δικαίων, μεθ᾿ ὧν πρέσβευε τῷ Κυρίῳ ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Ὅσιε Πάτερ, εἰς πᾶσαν τήν γῆς ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος τῶν κατορθωμάτων σου· διά

ἐν τοῖς οὐρανοῖς εὗρες μισθόν τῶν καμάτων σου· τῶν δαιμόνων ἔτρεψας τάς φάλαγγας· τῶν ἀγγέλων ἔφθασας τά τάγματα, ὧν τόν βίον ἀμέμπτως ἐζήλωσας. Παῤῥησίαν ἔχων ἐν τῇ μνήμῃ σου, εἰρήνην αἴτησαι ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς καί τοῦ ἁγίου. Ἦχος πλ. δ΄. Ὀρθοδοξίας ὁδηγέ, εὐσεβείας διδάσκαλε καί σεμνότητος, τῆς οἰκουμένης ὁ

φωστήρ· τῶν μοναζόντων θεόπνευστον ἐγκαλλώπισμα, Μάξιμε σοφέ, λύρα του (216) Πνεύματος, Πάτερ ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Κανών οὗ ἡ ἀκροστιχίς. " Ὁ παμμέγιστος Μάξιμος δοξάζεται." ᾨδή α΄. Ἦχος πλάγ. δ΄. Ἄσωμεν τῷ Κυρίῳ, Ἰωάννου μοναχοῦ. Ὅλην μοι τήν θεόπνουν ἐκ τῆς μελιῤῥύτου καί ἡδείας σου ἐναποστάζον

γλώττης, θεῖε Μάξιμε, χάριν τοῦ Πνεύματος. Πῦρ καιόμενον ὤφθης κατά τῶν αἱρέσεων, μακάριε· ὡς καλάμην γάρ ταύτας

κατηνάλωσας ζήλῳ τοῦ Πνεύματος. Ἄλογον προετέθη ἐκ δυσσεβεστάτης προαιρέσεως μονοθέλητον δόγμα· τοῖς δέ

λόγοις σου, Πάτερ, διήλεγκται. Θεοτ. Ἄχραντε Θεοτόκε, ἡ σεσαρκωμένον τόν ἀΐδιον καί ὑπέρθεον Λόγον ὑπέρ φύσιν

τεκοῦσα, ὑμνοῦμεν σε. ᾨδή γ΄. Ὁ εἱρμός. Σύ εἶ τό στερέωμα τῶν προσεχόντων σοι, Κύριε· σύ εἶ τό φῶς

τῶν ἐσκοτισμένων, καί ὑμνεῖν σε τό πνεῦμα μου· Μέγιστος ὁ Μάξιμος τῆς εὐσεβοῦς Χριστοῦ πίστεως παναληθής κήρυξ τε καί

μάρτυς ἀνεδείχθης δι᾿ αἵματος. Μάξιμε μακάριε, σύ δι᾿ ἀσκήσεως γέγονας θεοπρεπές τῆς φιλοσοφίας καί

σώφρων ἐνδιαίτημα. Ἔμβλυσεν ἡ γλῶσσα σου ποταμηδόν Χριστοῦ δόγματα πανευσεβῆ, Μάξιμε

παμμάκαρ, τῆς σοφίας ὁ τρόφιμος. Θεοτ. Σέ πάντες κεκτήμεθα καταφυγήν καί τεῖχος ἡμῶν, Χριστιανοί. Σέ δοξολογοῦμεν

ἀσιγήτως πανύμνητε. Κοντάκιον τῆς ἑορτῆς καί τοῦ ὁσίου. Ἦχος πλ. β΄. Τήν ὑπέρ ἡμῶν.