67

Φῶς τό τριλαμπές οἰκῆσαν ἐν τῇ ψυχῇ σου, σκεῦος ἐκλεκτόν ἀνέδειξέ σε, παμμάκαρ. Σαφηνίζεις γάρ τά θεῖα τοῖς πέρασι, δυσεφίκτων τε νοημάτων τήν δήλωσιν, μακάριε, Τριάδα πᾶσι, Μάξιμε, ἀναξηρύττων τρανῶς ὑπερούσιον, ἄναρχον.

Ὁ οἶκος. Τῶν ἱερέων ἡ κρηπίς, ἡ βάσις τῶν δογμάτων, ἡ σάλπιγξ τῆς σοφίας, μαρτύρων ἡ

ἀκρότης καί τῶν πιστῶν ὁ στηριγμός κόσμῳ προανίσχει, Μάξιμος ὁ θαυμαστός διά τῆς θείας αὐτοῦ μνήμης σήμερα. Τούτου οὖν πρός τήν λάμψιν ἀνάστητε πάντες, τήν παῤῥησίαν καί τόν ζῆλον εὐφημοῦντες, ὅν ἔδειξεν ὑπέρ εὐσεβείας, δι᾿ ἥν ἀληθῶς ποιμήν ὑπέρ ποίμνης παρετάξατο στεῤῥῶς κατά τόν λύκων, οὕς καταβαλών, βραβείοις νίκης ἐστέφθη· Τριάδα πᾶσιν ἀνακηρύττων τρανῶς ὑπερούσιον, ἄναρχον.

(217) ∆όξα. Ἦχος γ΄. Τήν ὡραιότητα. Τά κατορθώματα τῆς πολειτείας σου, πάντων φωτίζουσι τά διαβήματα, Μάξιμε,

πάτερ ἀληθῶς τῶν πίστει μιμουμένων σε· ὅθεν τούς ἐκ πόθου σε μακαρίζοντας πάντοτε σῶζε ταῖς πρεσβείαις σου ἀπό πάσης στενώσεως, Χριστόν τόν ἀγαθόν ἱκετεύων, μάκαρ ἀξιοθαύμαστε.

ᾨδή δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε. Γηγενεῖς σε γεραίρουσι, καί τῶν οὐρανίων τάξεις θαυμάζουσι· τῇ φιλίᾳ τῆς

σοφίας γάρ ἀνεδείχθης, Πάτερ, ὥσπερ ἄσαρκος. Ἰταμός μέν ὁ τύραννος· ἀλλ᾿ ἡ καρτερία σου ἀκατάπληκτος· ὅθεν σύ μέν

μεμακάρισαι· ἐκεῖνος δέ, Πάτερ, ἐξωστράκισται. Συναθλοῦσί σοι, Μάξιμε, ἡ τῶν μαθητῶν δυάς ἡ πανόλβιος, σοί τῶν ἄθλων

κοινωνήσαντες· διό καί ἐπάθλων ἴσων ἔτυχον. Τῇ ῥοῇ σου τοῦ αἵματος καταρδευομένη ἡ Ἐκκλησία Χριστοῦ, ἐξανθεῖ

πατροπαράδοτον τοῦ θείου σου σπόρου δόγμα, ὅσιε. Θεοτ. Ἡ τόν στάχυν βλαστήσασα τόν ζωοποιόν ἀνήρωτος ἄρουρα, τόν παρέχοντα τῷ

κόσμῳ ζωήν, Θεοτόκε, σῶζε τούς ὑμνοῦντάς σε. ᾨδή ε΄. Ὀρθρίζοντες βοῶμέν σοι. Ὁ γνῶσιν τῶν γηΐνων ἀθροίσας καί οὐρανίων, ἐνδίκως φιλόσοφος

κατονομάζεται Μάξιμος. Σοφίας τῆς ἀμείνονος τῷ ἔρωτι, τοῦ Χριστοῦ σου μιμητής πανάριστος ὤφθης,

ἀοίδιμε Μάξιμε. Μανίᾳ ὑπερόριος γέγονας τοῦ τυράννου· εὗρες δέ, Μακάριε, τόν Ἰησοῦν

παραμύθιον. Θεοτ. Κατεύνασον τόν ἄστατον κλύδωνα τῶν παθῶν μου, ἡ Θεόν κυήσασα τόν

κυβερνήτην καί Κύριον. ᾨδή στ΄. Ὁ εἱρμός. Χιτῶνά μοι παράσχου φωτεινόν, ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς

ἱμάτιον, πολυέλεε Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν. Ἀνένδοτον προσφέρων τῷ Θεῷ, θεοφόρε, δέησιν, ψυχῆς τε καί σώματος τῶν

παθῶν καί τῆς φθορᾶς ἡμᾶς λύτρωσαι.