71

Καί μοι σύγγνωθι πρῶτος αὐτός, τίμιε Πάτερ, τῆς ἐγχειρήσεως, καί τούς ἄλλους αἴτει προπετείας (248) ἀφίεσθαί με· καί ἵλεών μοι τόν Θεόν ταῖς εὐχαῖς κατάστησον, καί τῶν λεγομένων συλλήπτορα· μᾶλλον δέ τῆς ὅλης καί ὀρθῆς γενέσθαι περί ἑκάστου κεφαλαίου χορηγόν ἀποκρίσεως. Παρ᾿ αὐτοῦ γάρ ἐστιν πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον, ὡς πηγῆς καί πατρός τῶν ἀναλόγως τοῖς ἀξίοις χορηγουμένων πασῶν φωτιστικῶν γνώσεών τε καί δυνάμεων. Ὑμῖν γάρ θαῤῥῶν, τό ὑμέτερον κατεδεξάμην ἐπίταγμα· τῆς εὐπειθείας μισθόν ἐκδεχόμενος, τήν δι᾿ ὑμῶν θείαν εὐμένειαν.

Ἕκαστον δέ τῶν κεφαλαίων, εἱρμῷ τε καί τάξει καθώς παρ᾿ ὑμῶν ἐγράφη προθείς, πρός ἔπος ποιήσομαι τήν ἀπόκρισιν, ὡς οἷόν τε σύντομον, καί ὁριστικήν καθ᾿ ὅσον οἷός τε ὦ· καί τήν πρός το νοεῖν τε καί λέγειν εὐσεβῶς, θεόθεν χορηγοῦμαι χάριν καί δύναμιν· ἵνα μή πλήθει λόγων βαρήσωμεν τῶν ἐντευξομένων τήν ἀκοήν· καί μάλιστα πρός ὑμᾶς γε τῶν λόγων ποιούμενος τήν ἀκοήν, τούς γνωστικούς ὄντως καί ἀκριβεῖς τῶν θείων θεάμονας· καί τῶν παθῶν διαβάντας τήν ὄχλησιν, καί τήν ὅλην παρελθόντας σχέσιν τῆς φύσεως, καί τῶν καθηκόντων κεκτημένους τόν λόγον ἡγεμόνα καί δικαστήν δικαιότατον· καί τόν νοῦν διά τῆς κατά τό κρεῖττον ἀνοησίας, εἰς τό ἐνδότατον τῆς θείας ἀφθεγξίας καταστήσαντας τόπον· ἔνθα μόνης ἐστίν ἀγνώστως εὐφροσύνης θείας ἀντιλαμβάνεσθαι, τῆς τῶν ἀξιουμένων αὐτῆς πεῖραν μόνην ἐχούσης τοῦ οἰκείου μεγέθους διδάσκαλον· καί διά τοῦτο, μόνης χρήζοντας μικρᾶς περί τῶν ζητουμένων ἐμφάσεως, προδεικτικῆς τοῦ παμφαοῦς κάλλους, τῶν ἐμφερομένων τοῖς θείοις λογίοις μυστικῶν θεαμάτων, καί τῆς ἐπ᾿ αὐτοῖς πνευματικῆς μεγαλονοίας· εἴπερ καί τοῦτο θεμιτόν ἐμοί πρός ὑμᾶς εἰπεῖν, τούς ἅλας ἤδη τῆς γῆς, καί φῶς τοῦ κόσμου, κατά τόν Κυριακόν λόγον, διά τόν πλοῦτον τῆς ἀρετῆς, καί τήν πολλήν χύσιν τῆς γνώσεως γεγεννημένους καί τήν ἐν ἄλλοις σηπεδόνα τῶν παθῶν, τρόποις ἀρετῶν ἐκκαθαίροντας· καί τήν ἄγνοιαν, ψυχῆς ὑπάρχουσαν τύφλωσιν, τῷ τῆς γνώσεως φωτί καταυγάζοντας.

Παρακαλῶ δέ τούς ἁγιωτάτους ὑμᾶς, καί πάντας τούς ὡς εἰκός ἐντευξομένους τῷδε γράμματι, μή τοῦτο ὅρον ποιεῖσθαι τῆς τῶν κεφαλαίων πνευματικῆς ἑρμηνείας τά λεγόμενα παρ᾿ ἐμοῦ· πολύ γάρ τῆς τῶν θείων λογίων ἀπολιμπάνομαι διανοίας, καί τῆς ἄλλων πρός τοῦτο χρήζω διδασκαλίας· ἀλλ᾿ εἴ τι καί παρ᾿ ἑαυτῶν, ἤ παρ᾿ ἄλλων ἐπιβάλλειν, ἤ μαθεῖν δυνηθῆτε, μᾶλλον ἐκεῖνο διδκαίως ἐκκρίνατε, καί τῆς ὑψηλοτέρας καί ἀληθοῦς γενέσθαι διανοίας· ἧς ἔργον ἐστίν, ἡ τῆς καρδίας πληροφορία, τῶν ἐφιεμένων τῆς ἀπορηθέντων πνευματικῆς διαγνώσεως.

Ὕδατι γάρ ὁ θεῖος ἔοικεν λόγος, ὥσπερ φυτοῖς παντοδαποῖς καί βλαστήμασιν, καί διαφόροις ζώοις, τοῖς αὐτόν φημι τόν λόγον ποτιζομένοις, ἀναλόγως αὐτοῖς ἐκφαινόμενός τε γνωστικῶς καί πρακτικῶς διά τῶν ἀρετῶν ὡς καρπός προδεικνύμενος, κατά τήν (249) ἑκάστῳ ποιότητα τῆς ἀρετῆς καί τῆς γνώσεως, καί γινόμενος δι᾿ ἄλλων ἄλλοις ἐπίδημος· ἑνί γάρ οὐδέ ποτέ περιγράφεται· καί μιᾶς ἐντός οὐκ ἀνέχεται διανοίας γενέσθαι, διά τήν φυσικήν ἀπειρίαν κατάκλειστος.

Ἐπειδή δέ περί τῶν διοχλούντων ἡμῖν παθῶν πρῶτον εἰπεῖν ἐκελεύσατε, πόσα τε καί ποῖα. Τυγχάνει, καί ἐκ ποίας ἀρχῆς, καί εἰς οἷον διά τῆς οἰκείας μεσότητος καταντᾷ πέρας· καί ποίας ἕκαστον δυνάμεως ψυχῆς, ἤ μέλους σώματος ἐκφυόμενον, πρός ἑαυτό ἀοράτως μορφοῖ τόν νοῦν, καί τό σῶμα ποιεῖ βαφῆς δίκην, ὅλην διά τῶν λογισμῶν πρός τήν ἁμαρτίαν χρῶσαν τήν ἀθλίαν ψυχήν· τῆς τε προσηγορίας ἑκάστου τήν δύναμιν καί τήν ἐνέργειαν· τούς τε καιρούς καί τά σχήματα, καί τούς δι᾿ αὐτῶν δόλους τῶν ἀκαθάρτων δαιμόνων· καί τάς ἀοράτους συμπλοκάς, καί τάς ὑποκρίσεις· καί πῶς δι᾿ ἄλλων ἄλλα λεληθότως προβάλλονται· καί ἐπ᾿ ἄλλα δι᾿ ἄλλων πιθανῶς ἐπισύρουσιν [Fr. ἐπισύρ.]· τάς τε λεπτότητας, καί τάς σμικρότητας, καί τά μεγέθη, καί τούς ὄγκους αὐτῶν· ὑφέσεις τε καί ὑποχωρήσεις καί συστολάς,