84

ἄλλο(281) τι παρ᾿ ἐκεῖνο, κἀκεῖνο εἶναι προσποιούμενον, μεταπεσεῖν· ὥσπερ οὔτε ὀφθαλμός ἅπαξ τόν ἥλιον θεασάμενος, εἰς τήν σελήνην, ἤ τινας ἄλλους τῶν κατ᾿ οὐρανόν ἀστέρων παραγνωρίσαι. Ὧν δέ κατά τήν γέννησιν, τήν ὅλην προαίρεσιν λαβόν τό Πνεῦμα τό ἅγιον, ἀπό τῆς γῆς πρός οὐρανούς δι᾿ ὅλου μετέθηκε, καί διά τῆς κατ᾿ ἐνέργειαν ἀληθοῦς ἐπιγνώσεως, ταῖς τοῦ Θεοῦ καί Πατρός μακαρίαις ἀκτῖσι τόν νοῦν μετεποίησεν, ὡς ἄλλον εἶναι θεόν νομισθῆναι παρόντα τά κατά τήν ἕξιν διά τῆς χάριτος· ὅπερ οὐ πάσχων, ἀλλ᾿ ὑπάρχων κατ᾿ οὐσίαν ἐστίν ὁ Θεός· τούτων σαφῶς ἀναμάρτητος κατά τήν ἕξιν τῆς ἀρετῆς καί τῆς γνώσεως ἡ προαίρεσις γέγονεν, μή δυναμένων ἀρνήσασθαι τό διά τῆς πείρας αὐτῆς κατ᾿ ἐνέργειαν διεγνωσμένον. Κἄν οὖν ἔχομεν τό πνεῦμα τῆς υἱοθεσίας, ὅπερ ἐστί σπέρμα πρός τήν τοῦ σπείραντος εἰδοποιοῦν τούς γεννωμένους ὁμοίωσιν· ἀλλ᾿ οὐ παρέχομεν αὐτῷ τήν γνώμην τῆς ἐπ᾿ ἄλλο ῥοπῆς τε καί διαθέσεως καθαράν· καί διά τοῦτο καί μετά τό γεννηθῆναι δι᾿ ὕδατος λέγω καί Πνεύματος, τήν ἐνέργειαν δέχεσθαι γνωστικῶς τήν γνώμην παρεσκευάζομεν, ἄραγε διά [Fr. ἆρα ἄν διά) τῆς πρακτικῆς τό μυστικόν ὕδωρ ἐποιεῖτο τῆς συνειδήσεως κάθαρσιν· καί τό ζωοποιόν Πνεῦμα τήν ἄτρεπτον ἐν ἡμῖν τοῦ καλοῦ διά τῆς ἐν πείρᾳ γνώσεως ἐνήργει τελείωσιν. Λείπει τοιγαροῦν ἑκάστῳ ἡμῶν τῶν ἁμαρτεῖν ἔτι δυναμένων, τό καθαρῶς ἑαυτούς ὅλους κατά τήν γνώμην ἐμπαρέχειν βουληθῆναι τῷ Πνεύματι.

ΣΧΟΛΙΑ. α΄. Πρός τούς ἐρωτῶντας, πότερον ὁ Ἀδάμ θνητός ἤ ἀθάνατος διεπλάσθη,

πρόσφορος ὁμοῦ καί λίαν κατάλληλος ἡ ἀπόκρισις. β΄. Ἀργή πίστις, φησί, δυνάμει τήν χάριν ἔχει τῆς υἱοθεσίας, ὡς διά τῶν ἐντολῶν

μή κινουμένη ὑπό τῶν ἐχόντων αὐτήν. γ΄. ∆ύο τινάς ἀποφαίνεται τρόπους γεννήσεως· τόν μέν κατ᾿ οὐσίαν, ἵν᾿ οὕτως

εἴπωμεν, τοῦ ὅλου ἀνθρώπου· καθ᾿ ὅν ἡ τῆς υἱοθεσίας τελείωσις δυνάμει τῇ ψυχῇ ἐγγίνεται· τό δέ κατά γνώμην καί προαίρεσιν, καθ᾿ ὅν τό Πνεῦμα τό ἅγιον παραλαβόν θέλουσαν γνώμην τε καί προαίρεσιν, μεταπλάττει πρός θέωσιν, ὅλην αὐτήν ἐνοῦν τῷ Θεῷ. Κατά μέν οὖν τόν πρῶτον τῆς γεννήσεως τρόπον, οἷόν τε τούς γεγεννημένους ῥέψαι πρός ἁμαρτίαν, μή βουλομένους εἰς ἔργον ἄγειν τήν ἑνοῦσαν αὐτοῖς τῆς υἱοθεσίας δύναμιν, τῇ πρός τήν σάρκα προσπαθείᾳ. Ἡ γάρ προαίρεσίς ἐστι τό χρώμενον· ἡ δέ τῆς υἱοθεσίας δύναμις, οἰονεί τό ὄργανον, ἤ τις δή ἀνενέργητος μένει, τῆς προαιρέσεως μή ταύτης χρῆσθαι προαιρουμένης. Κατά μέν οὖν τοῦτον τῆς γεννήσεως τόν τρόπον, οἷόν τέ φησι τούς γεγεννημένους ἐξαμαρτῆσαι· κατά δέ τόν δεύτερον, ἀμήχανον, ἅπαξ θεωθείσης τῆς γνώμης(284) καί προαιρέσεως. Τόν οὖν Ἀπόστολον, κατά τοῦτον τῆς γεννήσεως τόν τρόπον φάναι, τόν γεγεννημένον ἐκ τοῦ Θεοῦ, ἁμαρτίαν μή ποιεῖν.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ Ζ ΄.

Τί ἐστίν, "Εἰς τοῦτο γάρ καί νεκροῖς εὐηγγελίσθη, ἵνα κριθῶσι μέν κατά ἄνθρωπον σαρκί, ζῶσι δέ κατά θεόν πνεύματι·" Πῶς οἱ νεκροί σαρκί κρίνονται;

Ἀπόκρισις. Ἔθος ἐστί τῇ Γραφῇ τούς χρόνους μεταλλάσσειν, καί εἰς ἀλλήλους

μεταλαμβάνειν· καί τόν μέλλοντα ὡς παρῳχηκότα, καί τόν παρῳχηκότα ὡς