179

κρατῶν τῆς φύσεως νόμος· καί συνᾴδει γε σαφῶς οὕτω νοούμενος τῇ τοῦ οἰκείου ὀνόματος ἑρμηνείᾳ. Γενεά γάρ, ἤ γενεαλογία, ἤ γενεαλογούμενος δηλοῖ τό τοῦ ∆αρείου ὄνομα, καθώς φασιν οἱ τήν ἀκρίβειαν τῆς τοιᾶσδε φωνῆς ἐπιστάμενοι. Φυσικοῦ δέ νόμου καθέστηκεν ἴδιον, τό τῆς γενεᾶς, καί γενεαλογίας ὄνομα· τῶν γάρ ὑπό φύσιν τό γένος, καί τά γενεαλογούμενα· καί τῶν περί φύσιν ἡ γενεαλογία.

Οὐκοῦν καλῶς ὁ ∆αρεῖος εἰς τόν τῆς φύσεως ἐλήφθη νόμον. Περιέχει γάρ ὁ νόμος τῆς φύσεως, καί τά ὑπό φύσιν ἀναγόμενα γένη καί εἴδη· καί τά περί τήν φύσιν θεωρούμενα· τόν χρόνον φημί καί τόν τόπον. Παντός γάρ γενητοῦ, τά ὧν οὐκ ἄνευ φυσικῶς συνεπιθεωρεῖται.

∆αρεῖος οὖν, ὡς ἔφην, ὁ νόμος τῆς φύσεως· Ζοροβάβελ δέ, ὁ θεωρητικός νοῦς, ὁ ἐξελθών ὡς ἀπό (540) ∆αρείου, τοῦ νόμου τῆς φύσεως, καί τήν ὑπό χρόνον καί τόπον τῶν φαινομένων ὑπερβάς διακόσμησιν, καί ἄρας τό πρόσωπον τῆς κατ᾿ ἀρετήν γνωστικῆς διαθέσεως εἰς τόν οὐρανόν· τουτέστι τό ὕψος τῶν νοητῶν οὐσιῶν· ἐναντίον τῆς ἐν οὐρανοῖς νοουμένης Ἱερουσαλήμ· ἐκείνης λέγω τῆς Ἱερουσαλήμ, τῆς ἐπί τῶν χειρῶν Κυρίου ἐχούσης ἐζωγραφημένα τείχη· ἐν ᾗ πάντων εὐφραινομένων ἐστίν ἡ κατοικία· πρός ἥν ἡ ἀληθινή τῶν αἰχμαλώτων ἐπάνοδος γίνεται· τῶν ἐπιζητούντων τό ἐξ οὐρανοῦ κατά τόν θεῖον Ἀπόστολον οἰκητήριον· τῶν μετά τοῦ μεγάλου ∆αβίδ δυναμένων λέγειν· Ἐάν ἐπιλάθωμαί σου, Ἱερουσαλήμ, ἐπιλαθείη ἡ δεξιά μου· κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου, ἐάν μή σου, μνησθῶ· δεξιάν λέγοντος τυχόν, τήν πνευματικήν τῶν θείων καί ἐπαινουμένων πρᾶξιν· γλῶσσαν δέ κολλωμένην τῷ λάρυγγι, τήν ἐν ἡμῖν τοῦ λόγου γνωστικήν ἐνέργειαν, κολλωμένην ἐξ ἀγνοίας τῷ λαιμῷ· τουτέστι, τῷ περί τόν λαιμόν πηγνυμένῳ πάθει, καί ἀκίνητον μένουσαν περί τήν ἔφεσιν τῶν ἀῤῥήτων ἀγαθῶν· καί διά τοῦτο γεύσασθαι μή δυναμένην τῆς τοῦ Κυρίου χρηστότητος.

θ΄. Εἰ δέ χρόνου καί φύσεως πρός Ἱερουσαλήμ ἐπειγόμενος ἐκβαίνει τούς λόγους ὁ Ζοροβάβελ· εἴθ᾿ ὁ καθ᾿ ἡμᾶς θεωρητικός νοῦς· εἴθ᾿ ὁ ὑπέρ ἡμᾶς δημιουργός Λόγος, ἐν ἡμῖν καθ᾿ ἡμᾶς γενόμενος καί διά τοῦτο γενόμενος ἄνθρωπος, ἵνα πρός ἑαυτόν ἀγάγῃ διά σαρκώσεως τούς πρός τά πάθη καί τόν θάνατον τῆς σαρκός ἑαυτούς ἀπό τῆς ἀπαθείας καί τῆς ζωῆς ἐξώσαντας, εἰκότως τούς αὐτῷ γεγεννημένους κατά τόν θεμιτόν παραπλησίους, ἑαυτῶ συνεξάγει, καί πρός τήν Ἱερουσαλήμ ἄγει τήν οὐράνιον· ὧν τῆς ἀρετῆς τήν ἀκρότητα καί τῆς γνώσεως, τοῖς προκειμένοις εἴδεσί τε καί ἀριθμοῖς συμβολικῶς διά ποικιλίας ὁ λόγος παρείκασε. Πᾶς γάρ θεοφιλής καί δίκαιος ἄνθρωπος, νοητῶς τήν ἐπάνοδον πρός τήν ἄνω ποιούμενος Ἱερουσαλήμ, τούς προκειμένους διαφόρων εἰδῶν ἀριθμούς συμπληροῖ· τούς ἑκάστου εἴδους καί ἀριθμοῦ λόγους εἰς μίαν ἀρετῆς τε καί γνώσεως συνάγων ἐκπλήρωσιν· καί δηλοῖ τοῦτο σαφῶς, τῆς προκειμένης ἡμῖν εἰς ἐξέτασιν Γραφῆς ὁ λόγος, ἔχων οὕτως.

Οἱ δέ πάντες ἦσαν ἐξ Ἰσραήλ, ἀπό δωδεκαετοῦς χωρίς παίδων καί γυναικῶν, μυριάδες τέσσαρες τρισχίλιοι τριακόσιοι ἑξήκοντα. Εὖγε τῆς ἀκριβείας τῶν λογίων τοῦ Πνεύματος, ἐπισημηναμένου μηδένα τῶν ἀριθμουμένων ἐν Ἱερουσαλήμ καί τῆς Βαβυλωνίας ἐκβεβηκότων· ταύτην δέ λέγω τοῦ παρόντος αἰῶνος τήν σύγχυσιν, εἶναι παντελῶς ὑπό τόν δωδεκαετῆ χρόνον· δηλοῦντος τοῦ λόγου μυστικῶς, ὅτι μόνος ὁ γεγεννημένος ὑπέρ αἴσθησιν καί χρόνον· τοῦτο γάρ δώδεκα σημαίνει σαφῶς ἀριθμός, ἐκ πέντε διά τάς αἰσθήσεις, καί ἑπτά διά τόν χρόνον συναγόμενος· καί τήν πρός ταῦτα τῆς ψυχῆς διακόψας σχέσιν, ἐκβαίνει τῆς αὐτῶν συγχύσεως, πρός τήν ἄνω πόλιν ἐπειγόμενος· ἔχων χωρίς (541) γυναικῶν καί παίδων, μυριάδας τέσσαρας τρισχιλίους τριακοσίους ἑξήκοντα.

Παῖδές εἰσι τυχόν, οἱ περί τῶν φυσικῶν ἀδιαβλήτων καί οὐκ ἐφ᾿ ἡμῖν παθῶν λογισμοί· γυναῖκες δέ, ἤ αἱ ἐνθυμήσεις, ἤ αἱ κατά φύσιν ὀρέξεις καί ἡδοναί, μή φέρουσαι τοῖς κεκτημένοις διαβολήν· ὡς ἀναγκαῖον παρακολούθημα καθεστῶσαι