183

ἄληκτον· καί ἀποτελῶν Ἑβραίους ἀληθινοῦς κατά τήν χάριν, τούς ἀλλοφύλους δούλους.

Ψάλται καί ψαλτῳδοί, ὀκτακόσιοι πεντήκοντα πέντε. Ψάλται εἰσίν, οἱ τόν θεῖον λόγον τοῖς τῶν ἀρετῶν τρόποις ἄνευ θεωρίας κατά τήν πρᾶξιν ἀναφωνοῦντες. Ψαλτῳδοί εἰσίν, οἱ τόν θεῖον λόγον τοῖς τῶν ἀρετῶν τρόποις μετά τῆς κατά τήν θεωρίαν γνωστικῆς τερπνότητος τοῖς ἄλλοις μυσταγωγοῦντες, καί τά νοητά αὐτῶν ὦτα καθηδύνοντες.

Ὁ δέ τούτων ἀριθμός δηλοῖ, τήν ἐφικτήν ἀνθρώποις ἐπιστήμην τῶν αἰωνίων· ὁ γοῦν ὀκτακόσια καί ὁ πεντήκοντα· Ὁ μέν, τούς τῆς γνώσεως· ὁ δέ, τούς τῶν ἀρετῶν μέλλοντας λόγους ὑποφαίνει. Ὁ δέ πέντε, τήν ἐπί τούτοις ἐπιστήμην παρίστησι· καθώς περί τοῦ πέντε μικρῷ πρόσθεν ἀποδεδώκαμεν ἀριθμοῦ.

Κάμηλοι τετρακόσιαι τριάκοντα πέντε. Κάμηλοι συνεξιοῦσαι τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ σύν ἐλευθερίᾳ πολλῇ, τῆς πικρᾶς ἀπολυομένοις αἰχμαλωσίας εἰσίν, αἱ φυσικαί τῶν ὁρωμένων διάφοροι θεωρίαι, κατά τήν κάμηλον ἔχουσαι πρός μέν αἴσθησιν, ὥσπερ πόδας ἀκαθάρτους, τάς ἐπιφανείας τῶν ὁρατῶν· πρός δέ νοῦν, ὥσπερ κεφαλήν καθαρούς, τούς ἐν αὐτοῖς ὑψηλοτέρους ἐν πνεύματι λόγους.

Καί τάχα περί τούτων τῶν καμήλων, τήν δόξαν τῆς νοουμένης Ἱερουσαλήμ προφητικῶς ὁ μέγας προδεικνύς Ἡσαΐας, ἔφη· Καί καλύψουσί σε κάμηλοι Μαδιάν καί Γεφάρ· τουτέστιν, αἱ πνευματικαί θεωρίαι τῶν κατά φύσιν παθῶν. Ἔκκρισις γάρ Μαδιάν ἑρμηνεύεται, ἤ πηλός αἱματώδης· ἤ ἱδρῶτες ἀνθρώπινοι καί μητρός. Γεφάρ δέ, κτῆσις νώτου, ὅπερ ἐστί θεωρία εἰς ὕψος αἰρομένη τῶν περί σάρκα παθῶν. Ψυχῆς δέ νῶτον, ὡς ὀπίσθιον, ἡ σάρξ· οἷς καθάπερ πόλιν ἁγίαν, τήν πνευματικήν τῆς εἰρηνικῆς καί ἀστασιάστου τῶν μυστικῶν θεαμάτων (552) γνώσεως λῆξιν, οἷα κτήνεσι καλύπτεσθαί φησιν ὁ λόγος.

∆ηλοῖ δέ τήν ἀποδοθεῖσαν δύναμιν, καί αὐτός ὁ ἀριθμός, τήν περί φύσιν καί χρόνον λογικήν σημαίνων κίνησιν.

Καί ἵπποι ἑπτακισχίλιοι ἑπτακόσιοι τριάκοντα ἕξ· Ἵππος ἐστίν, ὁ ἐν τῷ δρόμῳ τῶν ἐναρέτων κατά τόν βίον, ἔχων τήν ὅλην τοῦ θυμοῦ τήν εὐτονίαν. Φασί γάρ τοῦ ἵππου τήν χολήν εἰς τάς κατά φύσιν τῶν ποδῶν ὁπλάς εἶναι. ∆ιό καί πάντων τῶν λοιπῶν ἡμέρων ζώων, καί τῶν τῇ φύσει τῶν ἀνθρώπων ὑποζευγμένων, ἐκρίθη μᾶλλον πρός δρόμον ἐπιτηδειότερός τε καί δυνατώτερος· οἷς παρεικάσας τούς ἁγίους ἀποστόλους ὁ μέγας προφήτης Ἀββακούμ διά τοῦ Πνεύματος, φησί· Καί ἐπεβίβασας εἰς θάλασσαν τούς ἵππους σου, ταράσσοντας ὕδατα πολλά· ἵππους καλέσας τούς ἁγίους καί μακαρίους ἀποστόλους, τόν σωτήριον τῆς ἀληθείας λόγον βαστάζοντας ἐνώπιον ἐθνῶν καί βασιλέων ἐν παντί τῷ κόσμῳ· ὅν τροπικῶς ὠνόμασε θάλασσαν· καί τά ἔθνη παρείκασεν ὕδασι, διά τῆς ἐν τῷ λόγῳ τοῦ Πνεύματος μεγάλης δυνάμεως ταρασσόμενά τε καί σειόμενα, καί τῷ σωτηρίῳ σεισμῷ μεταβιβαζόμενα πρός πίστιν ἐξ ἀπιστίας, καί πρός ἐπίγνωσιν ἐξ ἀγνωσίας· καί ἀπό κακίας εἰς ἀρετήν.

∆ηλοῖ δέ τοῦτο καί αὐτός τῶν ἵππων ἀριθμός, τήν κατ᾿ ἀρετήν τῆς πρακτικῆς φιλοσοφίας ἕξιν τυπῶν. Ὁ γάρ ἑπτακισχίλια ἑπτακόσια ἀριθμός, ὡς χρονικός σημαίνει τήν ἐν ἀρεταῖς ὀξεῖαν κίνησιν· ὁ δέ τριάκοντα ἕξ, τήν ταῖς ἀρεταῖς συντρέχουσαν τῆς φύσεως πρᾶξιν.

Ἡμίονοι δέ ὀκτασόσιοι τεσσαράκοντα πέντε. Ἡμίονός ἐστι κατά τόν ἐπαινούμενον λόγον, ἡ παντελῶς κατά κακίαν ἄγονος ἕξις· δι᾿ ὅ πάνυ τῷ πνεύματι τῆς Γραφῆς προσφυῶς τε καί πρεπόντος ὁ βασιλεύειν λαχών τοῦ Ἰσραήλ, οὐχ ἵππῳ, ἀλλ᾿ ἡμιόνῳ καθέζεσθαι προσετάγη· τοῦ λόγου δηλοῦντος, ὅτι δεῖ τόν θεωρητικόν νοῦν βασιλεύοντα τῶν ἐν τοῖς οὖσι νοημάτων τε καί θεαμάτων, καί τῶν οἰκείων κινημάτων, ἕξιν ἄγονον ἔχειν κακίας· τουτέστι, κακίαν μήτε συλλαμβάνουσαν