365

λβ΄. Καί ταῦτα ἀπείργει τούς γράφειν ᾑρημένους· δεικνύντα σαφῶς τήν βλάβην ἐκ τοῦ τέλους.

λγ΄. Οἶμαι πρός ἡμᾶς ἔβλεπε ταῦτα γράφων. λδ΄. Οὐκ ἐνόησαν τό ἐκ τῆς μεθόδου ταύτης κέρδος (1080) οἱ νομίζοντες εἰδέναι.

Εἰ γάρ ἔγνωσαν, ἐκέρδησαν ἄν τό προκόπτειν εἰς τό εἰδέναι. λε΄. Ὅτι χρονίζοντος τοῦ ψιλοῦ λογισμοῦ, κινεῖται τό πάθος· ὥσπερ καί τοῦ

ἐμπαθοῦς, γίνεται συγκατάθεσις. λστ΄. Οἶδας, Κύριε, ὅπως κρίνομαι σήμερον, καί δι᾿ ἥν αἰτίαν· μή ἐγκαταλίπῃς

ἡμᾶς. λζ΄. Οὐ δύναται ταῦτα ποιῆσαι, ὁ τοῖς οἰκείοις πιστεύσας λογισμοῖς, καί δόξας

ἤδη κατειληφέναι, τά καί μετά τό κατειλῆφθαι ἀκατάληπτα κατά φύσιν ὑπάρχοντα. λη΄. Λύπη καί μῖσος, τοῦ ἀλόγου μέρους τῆς ψυχῆς ἐλαττώματα. λθ΄. Βλέπε ὡς ἀπατώμεθα, τἀναντία ποιοῦντες, καί νομίζοντες κατά Χριστόν

πολιτεύεσθαι· τό βαρύτερον, καί ἤδη παθεῖν τήν πνευματικήν ἀγάπην ὑπολαμβάνοντες.

μ΄. Ἔχει τις πάθος πλεονεξίας· οὐ δεῖται δέ πλεονεκτεῖν; εἰ λάβοι δύναμιν πλεονεκτεῖν, εὐθύς ἐξελέγχεται· καί τοῦτο δῆλον.

μα΄. Ὅρα ποῦ τό μακροθυμεῖν καί ποῦ τό ὑπομένειν χρηστέον. Κἄν γάρ ἄμφω ἐπί τῶν ἀκουσίων λέγηται πειρασμῶν· ἀλλ᾿ οἱ ἀκούσιοι εἰς λόγους διαιρούμενοι καί πληγάς, συνδιαιροῦσι καί ταῦτα τοῖς βλέπουσι.

μβ΄. Ὅτι δι᾿ ἐγκρατείας καί ἀγάπης, ἡ κατ᾿ ἐνέργειαν ἀγαθή γνῶσις ἐγγίνεται. μγ΄. Καί τί ληροῦσιν ἐμπαθεῖς τινες ἄνθρωποι καί ὑψαύχενες γνῶσιν ἔχειν

ἀλαζονευόμενοι θείαν; Ἐξ ἐμπαθείας γάρ καί ἐπάρσεως. μδ΄. Ὁ δέ δοκῶν ἤδη κατειληφέναι καί μηδέν ἀγνοεῖν, δῆλον ὡς ἀγάπην οὐκ

ἔχει. Μή ἔχων δέ, πῶς προκόψει εἰς γνῶσιν; με΄. Ἀκάνθας ἔχοντες καί τριβόλους κακίας καί ἀγνωσίας· ἀρετήν ἐλπίζομεν

ἔχειν καί γνῶσιν πνευματικήν. μστ΄. Τελειώτερον ὧδε τήν ἀγάπην ὑπεζωγράφησε· καί τά δύο δηνάρια, τήν εἰς

τόν Θεόν καί τόν πλησίον ἀγάπην ὑπέφηνε. μζ΄. Ὅτι ἐν τῇ καθάρσει τῆς τριμεροῦς τῆς ψυχῆς δυνάμεως, ἡ γνῶσις τοῦ

Χριστοῦ ἐπιγίνεται. μη΄. Ὅτι ἐξ ἀνάγκης οἱ τά τοῦ κόσμου περιέποντες πράγματα, τῆς ἁγίας ἀγάπης

ἐκπίπτουσι· καί μῖσος δι᾿ αὐτά πρός τούς ὁμοφύλους ἀκατάλλακτον ἔχουσι. μθ΄. Ἐν ἀμφοτέροις ὁ ἅγιος μοναχός Κηδόνιος σεσυκόφανται· εἰς τόν τῆς

Σωσάννης Θεόν ἀποβλέπων, ταῖς θείαις ἐλπίσι ῥωννύεται. ν΄. Ὅτι ὁ πάθει δουλεύων, πεπλήρωται τήν διάνοιαν, καί τυφλόν περιφέρων

διάκρισιν, οὐ δύναται διακρῖναι τό κρεῖττον ἀπό τοῦ χείρονος.

Ἐκ τῶν Φωτίου. (1081) Ἐν τῷ αὐτῷ τεύχει συνανεγνώσθη λόγος, κεφαλαίοις ἑκατόν διειλημμένος· καί,

Ἕτερος ὁμοίως τοῖς ἴσοις ἀπηρτισμένος· Ἐν οἷς θεολογία τε διαλάμπει καί ἠθῶν διακόσμησις. Καί οὐκ ἄν ἐν οὐδενί τό ὁμοφυές αὐτοῖς πρός τά τετρακόσια κεφάλαια ἐνοθεύετο, εἰ μή τό ἀλληγορικόν ἐν πολλοῖς ὑποβαλλόμενον, καί ὁμόφυλά πως αὐτά παραστῆσαν ἦν τῇ συντάξει, ἥτις Γραφικῶν ἀπορημάτων καί λύσεων ἔκθεσιν σπουδάζει, καί Θαλασσίῳ ἐστί τό πρεσβυτέρῳ καί ἡγουμένῳ προσπεφωνημένη. Καί τό πρός ταῦτα δέ συγγενές διά τῆς πρός ἐκείνην οἰκειώσεως, ὑποβολιμαῖον εἶναι λογισμούς ἀναῤῥιπίζει.