articulus ii. De signis apparentibus in caelo.

De secundo, dico quod magnitudo Solis orientis de mane est signum pluviae. Causa est, quia signum est, quod exhalationes et vapores ponuntur inter visum nostrum, et Solem, propter quos prohibetur visio Solis; et quia hoc fit sine nube, signum est quod vapores illi, et exhalationes, non sunt elevati ad locum frigidationis, scilicet ad mediam regionem aeris; ideo oriente Sole vapores superiores consumuntur a calore Solis, et vapores infrigidantes, et revertentes ad primam naturam cadunt deorsum, et sic circa meridiem, vel ante sequitur pulchra dies.

Secundo, quia Sol de mane lucet clare, et circa ipsam apparet nubes nigra, longa, et extensa, quam Sol ingreditur; si tunc Sol obscuretur, non oportet ut significet pluviam; causa est, quia si Sol obscuretur, signum est multitudinis vaporum elevatorum superius, et quod calor Solis est impotens consumere istum vaporem, quia de mane calor Solis est magis elevativus, quam consumptivus; modo abundantia materiae superius est causa pluviae.

Tertio, rubedo Solis de mane orientis signat pluviam; sed rubedo Occidentis signat serenitatem; causa est, quia lux visa per nigrum terrestre facit apparere rubedinem, ut patet de Sole viso per fumum ignis; ideo cum de mane Sol apparet rubeus, multae exhalationes, et vapores interponuntur inter visum nostrum, et Solem, quia tunc est impotens consumere istos vapores, signum est quod convertantur in pluviam; sed non sic est de rubedine vespertina, tunc est signum quod vapores illi, et exhalationes interpositi inter nos et Solem cadunt super terram propter frigiditatem noctis.

Quarto, pallor, vel flavitas Solis orientis designat pluviam. Causa est, quia tunc multi vapores elevati sunt inter nos, et Solem, et propter pororum aquositatem apparet pallor, et non rubedo.

Quinto, ortus Solis nimis matutinus designat pluviam, ita quod diluculum matutinum sit minus solito. Causa est, quia tunc elevati sunt multi vapores superius in aere, ad quos refranguntur, et disperguntur radii Solis, propter quorum refractionem Sol existens sub horizonte apparet super horizontem, sicut patet de denario posito in pelvi plena aqua, qui apparet visui ab aliqua distantia propter dispersionem, et refractionem radiorum denarii ad aquam, a qua distantia non videretur, si in pelvi esset aer et non aqua.

Sexto, corona circa Solem, vel Lunam, est signum ventorum, vel pluviae: causa est, quia corona sive halo causatur ex interpositione vaporis roridi inter visum nostrum, et astrum circa quod apparet: et maxime signum est verum, si corona ista apparet circa Solem, quia si appareat circa Lunam, et disgregetur illa corona, tunc est signum ventorum, sed si non disgregetur, tunc est signum pluviae. Septimo, parahelii signant pluviam, imo signant abundantiam humiditatis totius regionis, in qua apparent, et dicuntur parahelii, quia simul apparent in firmamento, duo vel tres Soles, causa est, quia illi parahelii causantur ex multitudine vaporis divisi, ad quem refranguntur radii Solis: modo multitudo vaporum est signum pluviae et causa.

Octavo, raritas stellarum est signum pluviae. Causa est, quia cum stellae apparent minus densae solito, signum est quod media regio aeris incipit spissari, propter cujus spissitudinem prohibetur visio plurium stellarum; modo inspissatio mediae regionis signat pluviam, non tamen de prope futuram, sed de longo, ut secundo, vel tertio die.

Nono, idem significat obtusitas cornuum in novilunio. Causa est eadem cum praecedente, quia spissitudo aeris prohibet visionem acutiei cornuum, quae tamen non sufficit prohibere visionem aliarum partium. Et hoc de secundo.