82. Super Veni Creator.

1. Veni, divina caritas,
Veni, perfectum gaudium,
Veni, vera iucunditas,
Veni, solamen cordium,
Veni, perennis claritas,
Verae lucis da radium,
Doce nos vitae semitas,
Pie doctor credentium.

2. Creator mundi, Domine,
Intende precaminibus,
Cor mundum sine crimine
Crea in nobis omnibus,
Innovans in spiramine
Spiritum in visceribus,
Recti cuius regimine
Dirigamur operibus.

3. Spiritus, cuius opere
Virgo concepit filium,
Quem virgo novit parere
Novum mundo dans gaudium,
Tu digneris invisere
Pie corda fidelium,
Ut valeant concipere
Suae salutis gaudium.

4. Mentes velis visitare
Cuncta fugando vitia,
Eis velis inspirare
Casta semper consilia,
Quas digneris impraegnare
Tua divina gratia,
Ut et possint conservare
Iesum intra praecordia.

5. Tuorum sit intentio
Nutrire in visceribus
Iesum, cuius est mansio
Semper in mundis cordibus,
Qui mutuo colloquio
Laetatur cum hominibus,
Corda pascens se proprio
Pastus bonis operibus.

6. Visita esurientes,
Nos cibo vitae refice
In peccatoque languentes
Visita, summe medice,
Et in carcere lugentes
Consolando nos respice,
Utque tibi servientes
Simus, inde nos eice.

7. Imple vasa, quae modica
Totus mundus non satiat,
Corda namque famelica
Gravis cupido cruciat,
Sed si gratia caelica
Ad humanum cor veniat,
Non est in mundi fabrica
Aliquid, quod plus cupiat.

8. Superna abundantia
Cor humanum adimpletur,
Quod de mundi miseria
Vacuum semper videtur,
Ergo tua clementia
Haec ubertas nobis detur,
Ut cor concessa venia
A peccatis vacuetur.

9. Gratia, sancte spiritus,
Nutri nos tuos filios,
Tentationum strepitus
Aufer et hostes impios,
Absterge cordis gemitus,
Amove luctus anxios
Et sacramentis exitus
Nostros confirma dubios.

10. Quae fecisti te credere,
Instrue corda dulciter,
Da in fide proficere,
Erigere spem fortiter,
Fac perfecte diligere,
Quae amanda sunt firmiter,
Hunc trinum ut perficere
Circulum possit iugiter.

11. Tu benignus dispensator.
Dona nobis prudentiam.
Tu iustorum conservator.
Dona nobis iustitiam,
Da. virium ruborator.
Fortitudinis gratiam
Tu virtutum modulator,
Da nobis temperantiam,

12. Creasti per prudentiam
Nos ornans re septemplici.
Nam animae substantiam
Decorasti in triplici
Corporisque materiam
Qualitate quadruplici,
Hinc tuam sanctam gratiam
Corde laudamus supplici.

13. Pectora nostra praepara
Ut vasa tuae gratiae.
Sonum ut reddant cithara
Tibi dulcis melodiae.
Corda nostra exhilara
Dono iugis laetitiae
Et angelis nos compara
In sancta caeli requie.

14. Qui in columbae specie
Descendisti in filium,
Tunc vox paternae gloriae
Sonuit testimonium,
Sic dono tuae gratiae
Baptismatis mysterium
Consecratur, ut hodie
Fiat salus credentium.

15. Paraclitus, consolare,
Quos baptismo regeneras.
Quos fecisti transmeare
Rubrum mare, non deseras,
Viam velis demonstrare
Nube et manna conferas.
In deserto si peccare
Contingat, iram tranferas.

16. Diceris et veraciter

Dux et doctor credentium,
Cum aquae Marath graviter
Laedunt ora bibentium,

Doces poni celeriter
Lignum crucis in medium,
Sic tribulati dulciter
Ferunt ictus laedentium.

17. Donum tu es, quo ditantur
Veri Israelitici,
Te ad montem praestolantur
Post esum agni typici.
Lege data gratulantur.
Sed murmurant haeretici
Sacramenta celebrantur,
Quae ministrant levitici.

18. Dei arca te continet
In sacratis visceribus,
Te mittit et te retinet
Infundendo te cordibus,
Qui arcae fide attinet.
Tuis gaudet muneribus,
Hoc donum supereminet
Cunctis mundanis opibus.

19. Altissmi prudentia

Tu es, qui regis populum,
Tuaque providentia
Factum est tabernaculum.
Quia sancta ecclesia,
Divinum habitaculum.
Tua crevit ex gratia
Plebique fit umbraculum.

20. Fons pulcher es et serenus.
De cuius claro fluvio
Fons exsurgit duodenus.
Apostolorum contio.
Fontem facit quisque plenus,
Fit fontis derivatio,
Locus tuus est amoenus
Virenti palmae folio.

21. Vivus viventem rivulum
Te ipsum soles mittere,
De petra Christo poeulum
Solet istud procedere,
Contradicentem populum
Sic facit in se credere,
Cum per novum miraculum.
Qui sitit, potest bibere.

22. Ignis es indeficiens
Purgans ignem luxuriae,
Tu es ignis abiciens
Tenebras ignorantiae,
In linguis ignis veniens
Das linguas omnis patriae,
Dilectis tuis largiens
Omnis donum scientiae.

23. Caritas in essentia
Deitatis tu diceris,
Iungis in amicitia
Corda, quibus infundens,
Roboras patientia
Hos, quibus te coniunxeris,
Bella vincunt hostilia
Virtute tui muneris.

24. Spiritalis es opere,
Qui soles de carnalibus
Spiritales efficere
Ita, quod spretis omnibus
Desertum hoc transcurrere
Sciant, cordis affectibus
Solam valentes quaerere
Terram promissam patribus.

25. Unctio doces omnia,
Tu namque viros simplices
Tanta reples scientia,
Quod reges et pontifices
Facti fantur magnalia,
Plebes regunt multiplices,
Unge nos tua gratia,
Ut regas et sanctifices.

26. Tu, veritatis spiritus,
Quem pater nati nomine
Ad suos misit caelitus
Illustrans novo lumine,
Roborans eos penitus
Virili fortitudine,
Sic solati divinitus
Carent mortis formidine.

27. Septiformis per effectum,
Uniformis essentia,
Timore purgans affectum,
Sicque recedunt vitia,

Clarum donans intellectum,
Decorans sapientia
Hominem ditans dilectum
Pietatate, scientia

28. Munere hoc septemplici
Floruit Iesse virgula,
Cum carnem nati unici
Peperit sine macula,
Super quam nutu simplici
Requiescis per saecula,
Qui te turbae multiplici
Tuaque das munuscula.

29. Dextrae Dei potentia
Tu es virtutem faciens,
Tu artifex, qui omnia
Facis cuncta prospiciens,
Orbem terrarum gratia
Replevisti te largiens,
Vocis clares scientia
Per clarum sonum veniens.

30. Tu digitus es modicus
Surdas aures aperiens,
Ocularis clarificus
Caecos videre faciens,
Tu digitus es medicus
Daemonia eiciens,
Tu es iudex salvificus,
Pollex promissa largiens.

31. Tu spiritus, qui suggeris,
Quaecunque Christus dixerat,
Parabolas tu aperis,
Per quas ipse docuerat,
Ollae farinae mitteris,
In qua prius mors fuerat,
Amari cibus oleris
Per te dulcorem generat.

32. Rite dona praedicari
Tua doces hominibus,
Quorum ritus est piscari
Nunc derelictis retibus,
Gentem quaerunt inhamari
Non hamo, sed sermonibus,
Ut possit incorporari
Iesu Christi visceribus.

33. Promissum es antiquitus
Ioelis testimonio,
Redderis, sancte spiritus,
Apostolorum medio,
Cum repente fit sonitus,
Fit grandis admiratio,
Filiis datur caelitus
Prophetica locutio.

34. Patris spiritus loqueris
In filiis credentibus,
Filium Dei asseris
Regnare in caelestibus,
Cuius spiritus diceris
Datus sanctis hominibus,
Ut de fide, quam suggeris,
Sint testes coram regibus.

35. Sermone tuo inclito
Claret donum scientiae,
Tuis infuso subito
Munere tuae gratiae,
More fantur insolito,
Linguae nascuntur variae,
Verbo fidei credito
Conversis dantur veniae.

36. Ditans es veris opibus
Eos, qui cuncta liquerant,
Sic ditati virtutibus
Filios Deo generant,
Ut thesauros hominibus
Tuos caelestes conferant,
In cunctis mundi partibus
Praedicare accelerant.

37. Guttura nostra caelico
Vino refice dulciter,
Ore namque famelico
Exspectamus te pariter,
Vero pane angelico
Pasce corda feliciter,
In coetu apostolico
Coniunge nos finaliter.

38. Accende ignem calidum,
Calefac corda frigida,
Humorem sicca fluidum,
Roreque fluat arida,

Ut statum carnis floridum
Terat mens nostra provida,
Sanet, quidquid est languidum,
Ex aqua fletus limpida.

39. Lumen solis in domibus
Nostris velis immittere,
Veram fidem in cordibus
Tu digneris infundere,
Ut fenestris patentibus
Clarae domus lucescere
Possint proximis omnibus
Et exemplo proficere.

40. Sensibus da corporeis,
Ut nil praeter te sentiant,
Te in locis sidereis
Visus semper aspiciant,
In scriptis nostris aureis
Aures nostrae te audiant,
Factus, gustus ex carneis
Olfactis non inficiant.

41. Infunde nobis oleum,
Ne vendamur pro debitis,
Magnum confer vas aureum
Vacuatis illicitis,
Ut cor nostrum sit carneum
Refulgens bonis meritis,
Quod ditet donum melleum
Ex virtutibus inclitis.

42. Amorem tuum crescere
Facias in nos iugiter
Et proximos adiungere
In amore fac pariter,
Hoc oleum deficere
Non possit, sed humiliter
Facias vasa tendere,
Ut plena sint feliciter.

43. Cordibus dona gratiam,
Ut appetant humilia,
Omnem dele nequitiam,
Nec amando superbia
Odium et invidiam
Generet castrimargia,
Non nutriant luxuriam
Neque torpens acedia.

44. Infirma sana, medice,
Et medere languoribus,
Famem sitimque refice,
Umbra sis in caloribus,
Cor tepidum non proice,
Sed igni tuis ignibus,
Ad hoc venisti publice,
Ut sis sanitas omnibus.

45. Nostri corporis pondera
Alleva et molestiam,
Cuncta dimitte scelera,
Ne ad primam materiam
Revertens caro misera
Animae poenam nimiam
Donet, sed die supera
Ambo surgant ad gloriam.

46. Virtute continentiae
Robur immitte renibus,
Virtute abstinentiae
Sanitatem da cordibus,
Da medelam laetitiae
Siccatis nostris ossibus,
Et mundanae divitiae
Non obsint cordis visibus.

47. Firmans, quod est instabile,
Cadenti fer auxilium,
Sustenta, quod est debile,
Estoque robur virium,
Da cor forte et nobile
Ad devincendum proelium,
Quod movet detestabile
Contra tuos daemonium.

48. Perpeti dono gratiae
In praesenti nos satia,
Civibus tuae patriae
Post mortem nos associa,
Ubi verae divitiae
Vera cordi dant gaudia,
Et revelata facie
Te cernamus in patria.

49. Hostem refrena proximum,
Ne veneno inficiat,
Caro bellum nequissimum
Movens spiritum cruciat,

Periculum hinc maximum,
Cum caro plus hunc satiat,
Ne potum mortis pessimum
Ille per illam capiat.

50. Repellas mundum eminus,
Qui nos cupit decipere,
Dicit, non esse facinus
Res caducas diligere,
Quod, qui facit, multominus
Constat in te proficere,
Qui vere dulcis Dominus
Nescis tuis deficere.

51. Longius fac daemonia,
Quae per tela nequitiae
Diversa movent proelia,
Flant ventum cenodoxiae,
Inflammant in nos odia,
Iactant semen discordiae,
Quod vincunt amicitia
Et virtus patientiae.

52. Pacem, qua nihil melius,
Velis nobis tribuere,
Quam dixit Dei filius
Per te nobis transmittere,
Nec hostis hamo amplius
Possit in nos insurgere,
Sed in te cor humilius
Omnes possit diligere.

53. Dones te nobis, petimus,
Et vere nobis sufficit,
Non sicut mundus pessimus,
Qui se donando deficit,
Tu spiritus dulcissimus,
Cuius sic dulcor allicit,
Quod pro te bonus animus
Cuncta mundana despicit.

54. Protinus nos pacificet
Tuae pacis dilectio,
In vita nos iustificet
Peccatorum remissio,
Veram fidem vivificet
Fidelis operatio,
Nos post mortem glorificet
Tua perennis visio.

55. Ductore tuto gaudeat
Cor nostrum in itinere,
Oculos ad te habeat
Nolens retro respicere,
Ad relicta non redeat,
Sed intendat proficere,
Diem labore compleat,
Us quiescat in vespere.

56. Sic dietam adimplere
Fac fideles fideliter,
Aratrum manu tenere
Operando viriliter,
Tibi semper adbaerere,
Diligendo te firmiter,
Ut praemium te habere
Valeamus feliciter.

57. Te praevio, te comite
Te sequentes dirigimur,
Si cessemus a limite
Tuo, ad ima trahimur,
Pulchrae tuae sunt semitae,
Per quas ad alta gradimur,
Cum Christo, nostro capite,
Corporis membra iungimur.

58. Vitemus offendicula,
Ne faciant nos cadere
Et hostium tendicula,
Qui cupiunt nos capere,
Fugiamus umbracula,
Ubi latitant viperae
Et venenata pocula
Non appetamus bibere.

59. Omne, quod est contrarium,
Averte, sancte spiritus,
Intra cordis hospitium
Et illustra divinitus,
Sensuum claude ostium,
Ne vitiis sit aditus,
Sis animae refugiam
In die sui exitus.

60. Noxium ab itinere
Tolle, ne nos impediat,
Scandalum doce fugere,
Ne peccare nos faciat,

Fac secure incedere,
Ut anima perveniat
Ad te et post de pulvere
Corpus lacta recipiat.

61. Per te, doctor veritatis,
Noscatur cordis oculo
Clarum lumen trinitatis
Unitatis in vinculo,
Quod nos solvat a peccatis,
Ut in futuro saeculo
Naturam divinitatis
Cernamus sine speculo.

62. Sciamus ad imaginem
Dei Deum cognoscere,
Nam ad similitudinem
Suam voluit facere
Primum et omnem hominem
Dans animam, discernere
Ut divinam dulcedinem
Sciat, velit appetere.

63. Da nobis vere credere,
Confiteri humiliter,
Mel inventum comedere,
Quod sufficit non aliter,
Ne mens velit plus sapere,
Quam oportet, sed taliter
Sobrie intellegere,
Ut salva sit perenniter.

64. Patrem revelet filius,
Quem dignatus est mittere,
Parvulis hic inferius
Se volens notum facere,
Et te fecit posterius
De supernis descendere,
Ut reveles apertius,
Quod verum coepit dicere.

65. Noscamus Dei filium
Conceptum de te spiritu
Intra virginis gremium
Sine virili coitu,
Qui clausum ventris ostium
Suo servans in exitu
Natus est salus omnium
Indutus carnis habitu.

66. At que infirma hominum
In carne passus tenera,
Nunquam tamen peccaminum
Mala passus est viscera,
Sed elegisse Dominum
Mundi credamus aspera,
Ut ipse expers criminum
Cuncta deleret scelera.

67. Filium unigenitum,
Natum de sancta virgine,
Falsis Iudaeis traditum,
Crucifixum pro homine,
Qui post corporis obitum
Resurrexit in lumine,
Per cultum ei debitum
Adoremus in numine.

68. Te cum patre et filio
Unum Deum simpliciter
Dicit nostra confessio,
Corde tenens hoc firmiter,
Sed inter tres distinctio
Est tantum personaliter,
Unus differt ab alio,
Unum substantialiter.

69. Utriusque tu caritas
Utrumque soles iungere,
Utriusque parilitas
Gradus novit excludere,
Sola Christi humanitas
Minorem se vult reddere,
Cuius aequa divinitas
Aequalem cogit credere.

70. Spiritum pari latria
Patris natique dicimus,
Te Deum, cuius gratia
Renati fide vivimus,
Saluti necessaria
Te donante percipimus,
Cum te nos in ecclesia
Adorantes requirimus.

71. Credamus Deum omnium,
Genitorem in genito,
Esse in patre filium
Tecum sancto paraclito,

Istud summum principium
Cultu laudemus debito,
Rogantes, ut sit praemium
Datum fidei merito.

72. Omni die, omne hora
Auge fidem in cordibus,
Fides nostra sine mora
Vigeat bonis actibus,
Et te in voce canora
Resonent ora laudibus,
Confessio sit decora
Tuis placens aspectibus.

73. Tempore isto frigido
Fides gelu non sentiat,
Quam semper actu valido
Caritas calefaciat,
Sub sole tuo calido
Fidem semper sic nutriat,
Ut in tempore placido
In centuplum recipiat.

74. Sit divina essentia
Benedicta in saeculis,
Quae nutu creans omnia
Declaravit miraculis,
Sua mira magnalia,
Quae nunc videmus oculis,
Ut eiusdem potentia
Praedicetur in populis.

75. Laus, honor, benedictio
Sit trinitati unicae,
Quae miro artificio
Formavit nos vivifice,
Ipsam nostra devotio
Laudat palam et publice,
Ut nos suo palatio
Recipiat glorifice.

76. Patri, qui verbum genuit,
Exhibeatur latria,
Christo, qui nasci voluit,
Cum hoc detur et dulia,
Studio, quo nos docuit,
Sint latriae praeconia,
Deo, qui cuncta tribuit,
Uni sit uni gloria.

77. Cum filio sit genitor
Laudandus atque spiritus,
Qui mundi linius conditor
Non debet dici conditus,
Sed quia vitae perditor
Morti dederat aditus,
Missus est vitae redditor
A patre semper genitus.

78. Sancto detur spiritui
Laus devota cum carmine,
Qui nostro semper coetui
Assistat cum spiramine,
Docens vacare fletui,
Ut sic abiecto crimine,
Nostro det intellectui
Gaudium cum solamine.

79. Simul laudanda trinitas
Sit ex ore credentium,
Et quia trium unitas,
Sit una vox laudantium,
Simul nostra communitas
Continuet praeconium,
Ut angelorum dignitas
Nostrum fiat consortium.

80. Paraclito solacium
Danti reddamus gratias,
Qui per doctrinae radium
Illustravit ecclesias,
Per veniae remedium
Mundavit conscientias,
Per fidei consortium
Plebes nutrivit maximas.

81. Nobisque sic laudantibus
Sit lux divinae gratiae,
Dat pater se petentibus
De pane eucbaristiae,
Christus redemptis omnibus
Sit via suae patriae
Nobisque se sequentibus
Det bona suae gloriae.

82. Mittat veniens pariter
Spiritum nec nos deserat,
Sed sit nobiscum iugiter,
Sicut dudum promiserat,

Ut socius veraciter
Malum a nobis transferat
Et in fine feliciter
Nos caelo secum deferat.

83. Filius, qui ecclesiam
Suo redemit sanguine,
Nostri carnis substantiam
Vexit in caeli culmine,
Ut regni sui gloriam
Praepararet pro homine,
Spiritus sancti gratiam
Mittat in patris nomine.

84. Charisma gratis tribuat
Pretium non habentibus,
Veras opes non renuat
Dare veris pauperibus,
Gaudium lacis influat
In tenebris lugentibus,
Nos confitentes abluat
A peccatorum sordibus.

85. Sancti flatus divinitus
Insufflet inspiratio,
Ut in Deo sit penitus
Devota cogitatio,
Si in terris humanitus
Sit carnis habitatio,
Nostri tamen sit spiritus
In caelis commoratio.

86. Spiritus sancti gratia
Nos replens suo munere
Carnem atque daemonia
Fortiter donet vincere
Et de mundi miseria
Triumphando recedere,
Ut in caelesti gloria
Semper possimus vivere.

87. Amen dicas, exercitus
Sanctorum, voce publica,
Fiat scribat ingenitus
Pater ex manu deica,
Hoc donet unigenitus
Voluntate mirifica,
Concedat sanctus spiritus
Dans nobis regna caelica.