167. Super Missus est.

1. Missus est de caelestibus
Nuntius regis omnium,
Ut nuntiaret tristibus
Verum solamen cordium,
In tenebris sedentibus
Aeternae lucis radium,
In peccatis languentibus
Magnum salutis gaudium.

2. Angelus non significat
Naturam, sed officium,
Cum Deus nobis indicat
Vel facit beneficium,
Spiritum, quem vult, iudicat
Ad hoc fieri nuntium
Et ei nomen applicat
Iuxta datum mysterium.

3. Gabriel ergo dicitur,
Qui est missus ad virginem,
Hoc nomen nobis loquitur
Divinam fortitudinem,
A qua fortis devincitur,
Qui iam vicerat hominem,
Hoc proelium prosequitur
Sanctus David per ordinem.

4. A Deo patre nuntius
Missus fuit descendere,
Ordinatus, ut filius
Spiritus sancti opere
Homo fiat inferius,
Indutus carnis vellere,
Ut homines superius
Possit ad caelos trahere.

5. In civitatem modicam
Magnae parantur nuptiae,
Nuntius civem unicam
Petit pro rege gloriae,
Ut civitatem caelicam
Civibus huius patriae
Cunctis faceret publicam
Regiae dono gratiae.

6. Grallilaeae vult populum
Revocare ad propria,
Transmigratum per zabulum
In aliena patria,
Visitans istud saeculum
Sua Deus praesentia
Omnem credentem servulum
Vocat ad caeli gaudia.

7. Cui nomen imponitur
Conveniens mysterio,
Sicut tempus eligitur,
Sic locus Dei filio,
Quando florum respicitur
Novorum delectatio,
Flos novae vitae mittitur
In florenti pomerio.

8. Nazareth ergo civitas
Floreat novis floribus,
Cuius florum amoenitas
Prosit cunctis mortalibus,
Nostra namque mortalitas
Huius florum odoribus
Reviviscit, et novitas
Vitae datur credentibus.

9. Ad virginem, quae florebat
Omni virtutum genere,
Flos caelicus veniebat,
Qui nescit florem laedere,
Qui odore redolebat,
Florem caelestem legere
Ei digne competebat
Et flori sertum facere.

10. Desponsatam fecit esse,
Ne laedatur infamia
Flos, qui de radice Iesse
Florebat omni gratia,
Ut et sponsus det expresse
Virgini testimonia,
Detque sponsae, quod ne-
cesse,
Paene labor inedia.

11. Viro virgo committitur,
Non pro carnis libidine,
Thesaurus iusto creditur
Sub vero sponsae nomine,
A quo sponsa non tangitur,
Sed spiritus dulcedine
Vir a sponsa diligitur
Utroque stante virgine.

12. Cui nomen est proprium
Semper accrescens meritis,
Usque in sanctum senium
Culpis carens illicitis,

Meruit Dei filium
Missum gentibus perditis
Servare, regem omnium,
Nutrire cibis debitis.

13. Erat iustus et sapiens,
Modestus, castus, humilis,
Omne malum refugiens,
In actibus laudabilis,
Omni bono consentiens,
Exemplo cunctis utilis,
De magna tribu veniens
Vir erat iste nobilis.

14. Ioseph arte et nomine
Designat Dei filium,
Qui nutu et spiramine
Fabricator est omnium,
Qui fabricat in virgine
Intacta corpus proprium,
Ut crescat, non in culmine,
Sed in plebe credentium.

15. De domo et familia
Una fuerunt geniti,
Sunt de tribu egregia
Sponsa et sponsus incliti,
Nam regalis potentia,
Per quam sunt omnes conditi,
Venit de domo regia
Miserta mundi perditi.

16. David tribus est nobilis,
Orta de Iuda genere,
Confessio laudabilis
Scit manu fortem parere,
Intacta virgo humilis
Confiteri et psallere
Scit, ut fortis amabilis
Goliath possit vincere.

17. Et nomen tantae feminae
Non tegatur silentio,
Omni plenum dulcedine,
Summo dignum imperio,
Invocari ab homine
Debet omni negotio,
Ergo in hoc dictamine
Et mihi sit auxilio.

18. Virginis huius precibus
Mihi detur auxilium,
Ut possim dignis laudibus
Eius referre gaudium,
Quod cepit in sermonibus
Dictis ei per nuntium,
Cum in sacris visceribus
Concepit Dei filium.

19. Maria, lumen cordium,
Illuminata gratia,
Illuminatrix omnium,
Stella maris eximia,
Audiat Dei nuntium,
Qui refert ei gaudia,
Mundo passo naufragium
Det salutis remedia.

20. Et ingressus cum lumine
Non fecit magnum strepitum,
Significans in virgine
Verae lucis introitum,
Qui sine viri semine
Ventrem intravit inclitum,
Et contra morem feminae
Inde faciet exitum.

21. Angelus in silentio
Solam invenit virginem,
Quae mundum habet odio,
Omnem refugit hominem,
Fervens eius devotio,
Adpetens solitudinem,
Ingresso Dei nuntio
Magnam confert dulcedinem.

22. Ad eam, quae in saeculo
Vitam ducebat caelicam,
Venit, ut caeli pabulo
Reficiat famelicam,
Carnis et cordis oculo
Videns lucem angelicam
Reverenti vocabulo
Audit salutem deicam.

23. Dixit salutis gaudium,
Quod rex ei transmiserat,
Et perfecit officium,
Propter quod missus fuerat ;

Audiens virgo nuntium,
Magnum pavere tolerat,
Quippe quisquam mortalium
Non tale quid audierat.

24. Ave, O Evae filia,

Quae vae matris mortificum
Ab humana miseria
Tolles, ave salvificum
Per salutis remedia
Mundo dabis in publicum,
Suscipe nova gaudia,
Portabis summum medicum.

25. Gratia infallibili

Tu digna es per merita,
Gratia ineffabili,
Per quam cuncta sunt condita,
Mundo succurras labili
Et sic prae cunctis inclita
Corde gaudebis humili
Gratia cunctis reddita.

26. Plena luna non patiens
Ecclipsum ullis mensibus,
Sed crescens et proficiens
In virtutum luminibus,
Quater decem perficiens
Circulos a natalibus
Lumen solis recipiens
Plene lucebis noctibus.

27. Dominus, rex caelestium,
Te vult sponsam assumere,
Ecce, pulsat ad ostium,
Noli regem renuere,
Para ei hospitium,
Gaude regem recipere,
Qui salutem credentium
Venit in te perficere.

28. Tecum habebis socium,
Qui tua regat opera,
Tecum habebis filium
Formatum intra viscera,
Tecum ferens in gremium
Indutum carne tenera,
Tecum erit rex omnium,
Per te dabuntur munera.

29. Benedicta filia,
Maledictis parentibus
Datura es remedia,
E sacratis visceribus,
Benedicta mysteria,
Quae aeternis foederibus
Aeternae vitae praemia
Per te dabunt mortalibus.

30. Tu sponsa valde nobilis
Summi regis et camera,
Puella semper humilis,
Mater eris puerpera,
In te, virgo amabilis,
Mira faciet opera
Rex caelestis, laudabilis,
Coniungens imis supera.

31. In mulieribus nunquam
talis
Ante reperta fuerat,
Reatus nam orginalis
Praecedentes infecerat,
Tu puella quam a malis
Tantis Deus servaverat,
Quam gratia specialis
In utero repleverat.

32. Quae cum audisset nun-
tium
Verba dicentem dulcia,
Non elevat cor proprium
In humana superbia,
Sed tanquam candens lilium
Et viola eximia
Odorem donat nimium
Humilitatis gratia.

33. Turbata est, ut limpidum
Fontem vitae recipiat,
Qui mundum istum turbidum
Purum a sorde faciat,
Hominem quoque languidum
Sitientem reficiat,
Cor virginis sic pavidum
Ut securam se sentiat.

34. In sermone angelico
Intendit virgo dulciter,
Sugens de rore caelico
Lac et mel spiritaliter,

Hoc non clamat in publico,
Considerans humiliter
In hoc Ave salvifico
Causam vitae finaliter.

35. Et cogitabat tacitus,
Quid hic sermo significet,
Hanc docet sanctus Spiritus,
Ut turbatam clarificet,
Et ut docta sit caelitus,
Mysterium hoc indicet
Sibi datum divinitus,
Ut hominem salvificet.

36. Qualis sit benedictio,
Sacra virgo considerat,
Nam Evae maledictio
Usque ad tunc duraverat,
Et virginis intentio
Castitatis firmaverat
Votum in corde proprio,
Quod Deus confirmaverat.

37. Esset utrum in semine
Seu in rerum operibus,
Sive in famae nomine
Vel in sacris virtutibus,
Haec silenti precamine
In cordisque sermonibus
Interrogat in virgine
Mens turbata luminibus.

38. Ista salutatio

Nam cunctis erat insolita,
Caelestis benedictio
Nondum erat exhibita,
Gratiae Dei missio
Adhuc erat prohibita,
Sic virginis intentio
Cogitabat incognita.

39. Ait angelus virgini
Declarando mysterium,
Fidelis servus Domini
Perficiens officium,
Qui congauderet semini
Dives opum caelestium,
Omni pateret homini
Fama virtutum omnium.

40. Ne timeas a servulo
Parato ad servitium,
Intende cordis oculo
In divinum mysterium,
Non time, quae a saeculo
Tolles timoris taedium,
Omni datura populo
Securitatis gaudium.

41. Maria, mea domina,
Tibi servire venio,
Cuncta caelorum agmina
Tuo subsunt imperio,
Non time propter lumina
Tuo missa servitio,
Totum mundam illumina
Tuo sancto colloquio.

42. Invenisti per merita,
Quem quaerebas affectibus,
Qui respicit abscondita,
Praesens est tuis precibus,
Bona caelorum perdita
A primaevis parentibus
Tibi, virgo, sunt reddita
Ac per te cunctis gentibus.

43. Gratiam per te facere
Vult Deus omni saeculo,
Prius tibi tribuere
Et post credenti populo,
Laborantes vult pascere
Aeternae vitae pabulo,
Sitientes reficere
Verae fidei poculo.

44. Apud Deum, qui me misit,
Reputata es maxima,
In saeculo te dimisit,
Ubi visa es minima,
Qui se a te non divisit,
Nunc de carne purissima
Sumere vult, ut promisit,
Carnem, virgo pulcherrima.

45. Ecce lux, ecce claritas,
Ecce perfectum gaudium,
Ecce, amici caritas
Amicae petit gremium,

Ecce, sponsi iucunditas
Sponsae pulsat ad ostium,
Ecce, summa felicitas,
Para ei hospitium.

46. Concipies veraciter
Deum verum et hominem,
Felix eris perenniter
Et felicem gravedinem
Laeta portabis leviter,
Dabit tibi dulcedinem
Teque portabit firmiter
Tollens a te formidinem.

47. In utero versabitur,

Quem mundus nequit capere,
A quo mundus recluditur,
Tu poteris recipere,
Utero totus clauditur,
Totus manens in aethere,
Totus in patre creditur,
Totus in ventris carcere.

48. Et paries mirabilem
Ex intactis visceribus
Deumque invisibilem
Dabis humanis visibus,
Excelsum nimis humilem
Et gaudium in fletibus,
Lucem inaccessibilem
Tangens beatis manibus.

49. Filium Dei propriam,
Per quem facta sunt omnia,
Tuum habebis filium,
Cuius prius es filia,
Regem Iactabis omnium,
Deferens inter brachia
Summum pastorem ovium,
Qui dat cunctis cibaria.

50. Vocabis novo nomine
Dominum de te genitum,
Quod in caelorum culmine
Ei fuit impositam,
Veniens in certamine,
Christianum exercitum
Hic vocabit in lumine
Ad regnum suum inclitum.

51. Nomen eius laudabile,
Benedictum ab omnibus,
A cunctis adorabile
Cum genuflexionibus,
Satis quoque terribile,
Sed malignis spiritibus,
Ab angelis amabile,
Invocandum a gentibus.

52. Iesum, salutem omnium,
Deum fortem in proelio,
Tuum vocabis filium
Nomine sancto proprio,
Angelorum est gaudium,
Hominum exsultatio,
Hoc sanctum evangelium
Servatum cordis medio.

53. Hic enim salvum faciet
Populum a reatibus,
Hic iudex iustus veniet
Deus in caeli nubibus,
Hic malignos percutiet
Cum damnatis daemonibus,
Hic amicos recipiet
Secum in caeli sedibus.

54. Erit, quod semper fuerat,
Deus, lumen de lumine,
Hominem, quem formaverat,
Assumens in te virgine,
Ut ruinam, quam fecerat
Lucifer fastus famine,
Reparet, caelo conferat
Novos cives de homine.

55. Magnus, qui semper maximus
Erit, qui nescit crescere,
Claudere nequit animus
Quantitatem nec capere,
Humilitate minimus
Magnus erit in opere,
Qui primus est et ultimus,
Vult parvos magnos facere.

56. Et filius, qui medius
Inter patrem et spiritum,
Unus idem, sed alius,
Hominem sumens conditum,

Tuum erit inferius
Pretiosum depositum,
Ut te ponat superius
In locum tibi debitum.

57. Altissimi humilitas
Ordinatur vilescere,
Nec credendum, quod vilitas
Dignum possit inficere,
Summi Dei sublimitas
Sic infimum vult sumere
Ut infirmi obscuritas
Inde possit clarescere.

58. Vocabitur a gentibus,
Quod est semper realiter,
Nam in sanctis operibus
Cognoscetur veraciter
Deus verus, qui omnibus
Praeest regnans feliciter,
Hoc nomen in caelestibus
Est ei aeternaliter.

59. Et dabit ei gloriam
Dei patris auctoritas,
Quam habet semper propriam
Filii vera unitas,
Quo ad carnis substantiam
Minorabitur dignitas,
Hinc decet, per victoriam
Detur ei sublimitas.

60. Dominus Deus omnium,
A quo natus est filius,
Qui nascendi principium
Non habuit superius,
Sic ordinavit filium
Transmittere inferius,
Ut revertens ad solium
Donet amicis melius.

61. Sedem habebit regiam,
Qui erit de te genitus,
Tuae carnis substantiam
Exaltabit divinitus,
Tu mater videns gloriam
Filii tui caelitus
Tunc habebis laetitiam,
Quando erit rex inclitus.

62. David regnum restituet,
Cuius sceptrum iam corruit,
Novam legem instituet,
Nam vetus mortem tribuit,
Hic hostis regnum destruet,
Qui regnum suum diruit,
Vitam populo tribuet,
Qui iam per mortem aruit.

63. Patris eius, veraciter
De cuius erit semine,
Dabitur ei iugiter
Sceptrum, cuius regimine
Laetabuntur communiter
Homines prae dulcedine,
Sub quo vivent feliciter
Cives in caeli culmine.

64. Et regnabit rex sapiens
Et faciet iustitiam,
Abscondita respiciens
Dissipabit malitiam,
Dispersos suos uniens
Revocabit ad patriam,
Regia dona largiens
Suam monstrabit gloriam.

65. In domo Iacob regia
Ponetur eius solium,
Namque sancta ecclesia,
Quae domus est fidelium,
Natus tui praesentia
Cunctis erit in gaudium,
Verae fidei gratia
Rex unus erit omnium.

66. In aeternum ditabitur
Divitiis et gloria,
Ubicunque laudabitur
Salomonis prudentia,
A quocunque timebitur
Regis fortis potentia,
A civibus amabitur
Pacifica clementia.

67. Regni eius hereditas
Non indigebit lumine,
Perennis agni claritas
Fulgebit caeli culmine,

Abhinc cedet adversitas,
Et fugata formidine
Pax erit et tranquillitas
In amoris dulcedine.

68. Non erit luctus amplius
Neque clamor sed lacrimas
Tuus absterget filius
Sanctas confortans animas,
Cunctis erit iucundius,
Escas habebunt optimas,
Quas dabit rex egregius
Gubernans oves plurimas

69. Finis est et principium
Rex iste, de quo loquitur,
Regni cuius imperium
Sine fine videbitur,
Si vis habere filium,
Sicut tibi promittitur,
Dic pulsanti ad ostium,
Et, ecce, tibi dabitur.

70. Dixit Maria nuntio
Respondens ei dulciter:
Quamvis tua locutio
Turbaverit me taliter,
Tua tamen promissio
Placet mihi veraciter,
Sed modum ego nescio,
Nisi loquaris aliter.

71. Quomodo Deus faciet
Uterum intumescere,
Quomodo hoc perficiet?
Utrum virili opere?
Vel virginem consentiet
Miraculo concipere?
Scio namque, quod veniet,
Hominem salvum facere.

72. Fiet homo, non dubito,
Deus immensa gratia,
Nam promissum recogito
In lege et prophetia,
Tua tantum te rogito
Edoceant eloquia,
Quomodo in me subito
Tanta fient mysteria.

73. Istud donum desidero
Deo meo consentiens,
Utinam regi supero
Placeam virum nesciens,
Magnum gaudium genero
Verbum salutis audiens,
Sed respondere differo
Modum audire cupiens.

74. Quoniam vovi Domino
Castitatis propositum,
Dono Dei extermino
Omne, quod est illicitum,
In corde tamen rumino
Sermonem tuum inclitum,
Quomodo in hoc termino
Habeam de me genitum.

75. Virum et viri opera
Ignoro omni tempore,
Promissa Deo foedera
Servo fideli pectore,
Non possunt in me scelera
Ut nec ignis in marmore,
Purgata Deo viscera
Devovi casto corpore.

76. Non cognosco malitiam
Nec propono cognoscere,
Dei benevolentiam
Tantum volo acquirere,
Si mihi det hanc gratiam,
Ut coepisti promittere,
Dico modo: concipiam,
Parata sum recipere.

77. Respondens dixit ange-
lus
Quaerenti satisfaciens:
Sermo tuus egregius
Est quaestioque sapiens,
Florem pudoris filius
Non laedet in te veniens,
Sed conformabit fortius
Exitum de te faciens.

78. Spiritus sanctus gravidam
Te suo reddet opere,
Qui quondam virgam aridam
Fructum fecit producere,

Aream quoque madidam
Fecit siccato vellere,
Virginem suam floridam
Te vult praegnantem reddere.

79. Superveniet dulciter
Non faciendo strepitum,
Faciet in te noviter
Novum, quod est insolitum,
Diversa iungens pariter,
Cum Deo servum subditum,
Cor hominis veraciter
Credet virginis genitum.

80. In te descendet spiritus,
Cuius sancto spiramine
Formatur in te genitus
De tuo puro sanguine,
In te erit absconditus
Tectus carnis velamine
Ac per te cunctis agnitus
Erit Deus in homine.

81. Et virtus infirmabitur,
Ut confundantur fortia,
Filius incarnabitur,
Qui in persona propria
A patre semper gignitur,
Cum quo habet aequalia,
Deus homo videbitur
A tuamet substantia.

82. Altissimi altissimum
Filium debes credere
De te corpus verissimum
Sumpturum, non de aere,
Sed aerem foedissimum
Purgaturus a scelere
Venit, bellum fortissimum
In aere perficere.

83. Obumbrabit lux fulgida
In ventre tuo proprio,
In nube carnis candida
Erit solis absconsio,
Ut temperata fervida
Fiat solis vibratio
Cunctis, qui fide solida
Cernent in solis radio.

84. Tibi, virgo, prae ceteris
Obumbrabit haec claritas,
Nam umbras legis veteris
Per te fugabit veritas,
Tu arca novi foederis,
Per quam Dei benignitas
Tuis lucebit posteris,
Semper ardebit caritas.

85. Ideoque, qui dicitur
Alpha et O perenniter,
A quo mundus hic conditur,
Ad quem tendit finaliter,
Via, qua recte graditur,
Veritas docens dulciter,
Vita, qua semper vivitur,
Tibi datur feliciter.

86. Nascetur in hoc tempore
Natus sine principio,
Vero nascetur corpore,
Clauso uteri ostio
Exit, fructus in arbore,
In florenti promerio,
Calor erit in frigore,
Fletus erit in gaudio.

87. Ex te magnus dux exiet,
Qui reget Dei populum,
Uterus tuus pariet
Regem, qui fecit saeculum,
Nullam laesuram faciet.
Servans pudoris flosculum,
Ianuis clausis veniet
Deferens pacis osculum.

88. S an ctum lumen de lumine,
Deus de Deo veniens,
Quamvis de terra virgine
Verum corpus accipiens,
Ab ipsa tamen origine
Maculam terrae nesciens,
Tinctum erit in sanguine
In cruce sancta moriens.

89. Vocabitur sanctissimus,
Qui multos sanctos faciet,
Erit in mundo minimus,
In cunabulis vagiet,

Actor pacis peroptimus
Populos multos uniet,
Vocabitur rex maximus,
Quando regnum accipiet.

90. Filius Dei unicus
Venit fratres acquirere,
Perennis heres caelicus
Coheredes eligere,
In terris erit publicus,
Venit fratres redimere,
Ut velit frater modicus
Tantum fratrem diligere.

91. Et, ecce, tibi dicitur
Illud, quod debes credere,
Nam praecursor concipitur,
Qui debeat praecedere
Regem, de quo nunc loquimur,
Quem tu debes concipere,
Parare vias mittitur
Et semitas dirigere.

92. Elisabeth in senio
Ex viri senis semine
Impraegnatae cum gaudio
Occultatur sub tegmine,
Fungenti sacerdotio
Nuntiatur cum lumine,
Qui privatur eloquio
Tardae fidei crimine.

93. Cognata tua vetula
Habet de viri coitu,
Sed tu, virgo iuvencula,
Concipies de spiritu,
Diversa sunt miracula
Et in diverso exitu,
Tu regnantem per saecula
Paries sine strepitu.

94. Ipsa concepit militem,
Sed tu regem concipies,
Nullum peccati fomitem
Amodo, virgo, senties,
Pariet illa divitem,
Sed tu pauperem paries,
Dives parabit limitem,
Quo incedit pauperies.

95. Filium sanctum gratia
Haec portat in visceribus,
De nobili prosapia
Nobiliorem omnibus,
Qui multis dabit gaudia
Eius ortum scientibus,
Qui baptismi mysteria
Clamabit paenitentibus.

96. In sua est senectute
Fecunda prole nobili,
Tu virgo in iuventute
Fructu gaudebis utili,
Nam Iohannes in virtute
Hunc praecedet laudabili,
Iesus pro mundi salute
Carne pugnabit humili.

97. Hic mensis primus mensium,
Quo mundus fuit conditus,
Primum tibi dat gaudium
Conditor de te genitus,
Et in te hortum regium
Fructus vitae fit insitus,
Per istud plenilunium
Splendor solis est cognitus.

98. Est sextus mensis feminae,
Quae non habebit filium,
Adae purgato crimine
Non contrahit contagium,
Hic venit, ut de lumine
Proferat testimonium,
Qui natus de te virgine,
Verum lumen fit gentium.

99. Quae vocatur maledicta
In lege, nunc absolvitur,
Quae erat quasi derelicta,
Nunc a sponso diligitur,
Nam de prole benedicta
Grande festum videbitur,
Cum loquela interdicta
Patri muto donabitur.

100. Sterilis haec impraegnata
Te cogat maius credere,
Ut tu, virgo consecrata,
Christum debeas parere,

Per exempla tibi data
Nunc debes acquiescere
Et gaudia praeparata
Gratulanter recipere.

101. Quia, qui fecit sterilem
Fecundam sua gratia,
Virginem quoque fertilem
Reddet sua praesentia,
Si in sanctis laudabilem
Se dat Dei potentia,
Restat, ut plus mirabilem
Se demonstret in propria.

102. Non erit impossibile
Deo istud mysterium,
Sed erit valde utile
Ecclesiae fidelium,
Quamvis istud mirabile
Sit oculis mortalium,
Non est tamen difficile
Factori rerum omnium.

103. Apud Deum ordinatur
Sic hominum redemptio,
Qui miranda operatur
Pro velle suo proprio,
Naturae cursus mutatur,
Ut hominum mutatio
Apud Deum revertatur
In fidei consortio.

104. Omne, quod Deus fieri
Mandat, moram non patitur,
Qui formam servi miseri
In se sumere dignabitur,
In templo tui uteri
Deus tuus morabitur,
Si sermo regis superi
A te non aspernabitur.

105. Verbum, quod tibi nuntio,
Plenam est omni gratia,
Tua dulcis responsio
Frangat irae indicia,
Ut revertar cum gaudio
Ferens verba placentia
Aeterno Dei filio,
Ut veniat in propria.

106. Dixit Maria credula
Respondens Dei nuntio:
Scio, quod non est fabula
Tua sancta locutio,
Nam quasi vitae fercula
Palato cordis sentio,
Hinc corde sine macula
Verbis tuis consentio.

107. Ancilla stat ad ostium,
Ut pulsanti aperiat,
Per fervens desiderium
Optans, ut sponsus veniat,
Et optatum coniugium
Sponsus vitae perficiat,
Quo virginis propositum
Castum non deficiat.

108. Domini mei cupio
Voluntatem perficere,
Domini ordinatio
De sua potest facere
Pro velle suo proprio,
Parata sum recipere,
Placeat ei gremio
Virginali descendere.

109. Fiat istud coniugium
Immensa Dei gratia,
Transmittat Deus filium,
Prompta est Adae filia,
Ornet thalamum proprium
Sponsus sua praesentia,
Ut amicum egregium
Amplectar inter brachia.

110. Mihi det istam gratiam,
Quam elegit prae ceteris,
Ut relevem miseriam
Humani lapsi generis,
Oppressorum angustiam
Lugentium in inferis,
Audiens donet veniam
Antiqui nequam sceleris.

111. Secundum quod promiserat
In scripturis de filio,
Pater quem semper generat
Natum sine principio,
Cor paratum desiderat,
Impleatur promissio,
Et amplecti accelerat
Sponsa sponsum cum gaudio.

112. Verbum carnem efficiat
Deus verbum principium,
Credentibus proficiat
Huius carnis edulium,
Verbum caro reficiat
Per suum corpus proprium
Edentes, nec deficiat
Nuptiarum convivium.

113. Tuum sanctum officium
Perfecisti fideliter,
Habeo Dei filium
In me natum veraciter,
Deum et suum nuntium
Benedico humiliter,
Qui mihi dedit gaudium
Vitamque plebi pariter.

ANALECTA HYMNICA

MEDII AEVI

Herausgegeben
von

Clemens Blume und Guido M. Dreves.