25. Horae de Passione Domini.
Ad Matutinum.

1. Heu misera condicio
Carnis humanae vitio

Compressa naturali,
Qui dormis, expergiscere,
Poenarum reminiscere,

Quibus pro te mortali
Salvator sic affligitur,
Dum pro te sponte traditur

Hora matutinali.

2. Quam durum o supplicium,
Mortis quod factor omnium

Expavit traditurus
Ad tempus momentaneum,
Sudorem dum sanguineum

Profudit oblaturus
Pro reis, quo post capitur,
Vinctus ut latro ducitur

Proinde damnaturus.

3. Iesu pie, qui patiens
Adversa tot suscipiens

Venisti nos salvare,
Veni, cor meum visita,
Me somnolentum excita,

Da mihi vigilare
In tuis semper laudibus
Et tuam totis viribus

Me mortem explorare.

Ad Primam.

1. Iam lucis orto sidere,
Quo cuncta, quibus vivere

Concedis, exsultare
Solent, tu solus, Domine
Iesu, pro mundi crimine

Doles, heu, cur et quare?
Iam tibi nunc condoleo,
Qui te dolentem video
Pro me ligatum stare.

2. Gens rea, gens te misera
Voce proclamans aspera

Convulsit et ligavit,
Te reum mortis arguit,
Te vinctum, caesum conspuit,

Te facie velavit,
Te sistens in iudicio
Falsoque testimonio

Pilato praesentavit.

3. Iesu benigne, respice
Me miserum, ne despice
Sic emptum pretiose,

Pro quo volebas respui,
Ligari, caedi, conspui,

Da mihi copiose
Hanc tuam poenam plangere
Sic mane, ne sub vespere

Damuer sic criminose.

A d Tertiam.

1. Cur diem inutiliter,
Cor, transis et inaniter,

Quem nunquam redditurum
Scis, hora cuius tertia
Iesum vides iudicia

Tot mortis subiturum,
Dum turba clamat, insonat
Et Crucifige personat,

Heume, quam verbum durum I

2. Innocens morti traditur
A reis et exuitur

Direque flagellatur,
Contunditur, illuditur,
Purpureis induitur

Spinisque coronatur,
Post sibi crux imponitur
Et sic ad montem ducitur,

Ubi crucifigatur.

3. Iesu, qui tot supplicia
Pro mea fers miseria,

Tu mei miserere,
Et qui pro me te victimas,
Da mihi veras lacrimas,

Ut digne possim fiere
Mala commissa nequiter
Et tuae morti pariter

Ad mortem condolere.

Ad Sextam.

1. O mira Dei bonitas,
O plus miranda caritas,

Crucem pro me subire
Dignatur Dei filius ;
Quid sum, quid sibi melius?

Me salvo quod perire
Vult potius, quam peream,
Felle potatus etiam

Non desinit sitire.

2. Sitivit, non ut biberet,
Sed ut me lucrifaceret,

Se totum hinc impendit,
Ad horam sextam Dominus,
Dum agonizans protinus

Patibulum ascendit
Crucis, perfusus sanguine
Diraeque mortis turbine

Convulsus hinc pependit.

3. O salus indeficiens,
Iesu salutem sitiens

Nostrae salvationis,
Fac O sitire supplicem
Me tuae mortis calicem
Tuaeque passionis,

Da locum paenitentiae,
Cor purae conscientiae
Fletumque compunctionis.

Ad Nonam.

1. O stupor incognitus,
En, patris unigenitus

In cruce victimatur,
Extensa cuius viscera
Sunt et aperta vulnera,

Latusque perforatur,
Sanguis et aqua profluunt
Mundique scelus abluunt,

Quo caelum reseratur.

2. In ligno vita moritur,
Reisque vita redditur,

Dum mortem mors prostravit,
Sol obscuratus latuit,
Terra commota tremuit,

Infernus et expavit,
Ad nonam Dei filius
Inter latrones medius

Dum pendens exspiravit.

3. O Iesu benignissime,
Qui mortis amarissimae

Poenam pro me subisti,
Tu fluxi carnis opera
Mortifices mortifera

Rigans, quo transivisti,
Me tuae mortis poculo,
Qui crucis in patibulo

Latronem suscepisti.

Ad Vesperas.

1. Quas ore laudes offeram,
Quod Dominus ad vesperam,

Dum Pascha manducavit
Dans corpus suum fratribus
Et sanguinem cenantibus

Eisque praemonstravit
Per paschale mysterium
Sacrae mortis martyrium,

Quo sponte declinavit.

2. Iam Iesus a supplicio
Crucis perpesso vario

Morteque consummata
De ligno crucis solvitur,
Cor matris hinc transfigitur,

Dum sic amaritata
Tot nati cernit vulnera,
Transitque cordis viscera

Dolore mens prostrata.

3. Iesu, paterna pietas,
Iam scelerum nimietas

Ad vesperam me duxit,
Ad hac me peste suscita,
Per mortis tuae merita,

Qua mundo lux illuxit,
Me tuae matris precibus
A mortis solve nexibus,

Quam tua mors destruxit.

Ad Completorium.

1. Iam dies, ecce, praeterit
Et horam hora conterit

Neutraque reditura.
Infelix. o sic transeo,
Non est hic firma mansio;

Mens haec et haec praecura
Creator mundi traditur
Ad mortem, qua reducitur

Ad vitam creatura.

2. Ad horam Iesus ultimam
Post patri datam animam

De crueeque solutus
Involvitur in sindone,
Murra simul et aloe

Mixtura praelibutus,
In monumentum ponitur,
Lapisque magnus additur

Ad ostium volutas.

3. lesu, nostra redemptio.
Pro tuae mortis pretio

Me solvas a peccatis,
Me lapsum pie corrige,
Manumque mihi porrige

Tuae benignitatis
Et ad superna dilige.
Me configurans gloriae

Tuae perennitatis.