131. Super Ave Maria.

1. Ave, stella matutina,

Virgo semper illibata,
Fons hortorum et piscina,

Aqua vitae irrorata,
Flos producens florum florem,
Cuius succi per dulcorem

Nostra mors est morti strata,
Flexa flexum naufragantum,
Fac, ut vota te laudantum

Sint auribus Dei grata.

2. Maria, praeordinata

Christi cella ab aeterno,
Tibi salus nuntiata

Est de solio superno,
Necnon quibus in scripturis
Praefixa est et figuris

Has completas in te cerno,
Ut pro noxa condemnati,
Per te reconciliati

Liberemur ab inferno.

3. Gratia te praeditavit,

Rerum decus, inaudita,
Quando tibi obumbravit

Virtus, quae est infinita,
Ex te voluitque nasci
Atque tuo lacte pasci

Via, veritas et vita;
Propter eius sacrum ortum
Ad tuum ducatur portum

Omnis credens, quod sit ita.

4. Plena morum venustate,

In ventre sanctificata,
Praeexcellens dignitate,

Per prolem deificata ;
O felix puella, plaude,
Maior omni nostra laude,

Cui sunt subpeditata
Clara agmina sanctorum,
Hominum et angelorum

Et cuncta sub his creata.

5. Dominus nam ille magnus.

Per quem mundus est for-
matus,
In te factus mitis agnus

Et in cruce immolatus.
Pustquam vere resurrexit.
Semetipsum sursum vexit

Sublimans et sublimatus.
Te tandem ad se levando.
Atque secum collocando

In throno ad dextrum latus.

6. Tecum hinc non sine causa

Esse evangelizatur.
Tu es enim porta clausa.

Rubus, qui non concrema-
tur.
Auri urna, manna plena.
Tu es caeli philomena,

Cuius cantu mulcebatur
Is. qui terram fabricavit,
Quando caeles inclinavit

Et in te incarnabatur.

7. Benedicta, benedicta

Sumens Ave Gabrielis.
Per quam est potestas victa

Inimici tam crudelis
Et antiqui proditoris.
Mendacis accusatoris,

Iam cessantibus quaerelis
Dudum lapsis per peccatum
Firmum foedus innovatum

Cunctis gentibus in caelis.

8. Tu nam foederis es arta

Mystica intentione.
Per quam huius patriarcha

Gaudet de remissione,
Dum Dei omnipotentis,
Pontum terramque regenti?,

Clementi provisione
Ipse est exortus de te,
In quo omnes sunt repletae

Gentes benedictione.

9. In conceptu singularis

Partum paris singularem,
In supremis principalis

Nullum, nullam habens pa-
rem,
Digna admiratione.
Firma nam assertione.

Si in fide non errarem.
Tanto poetarum more
Te persequerer honore,

Quod te Deum apellem.

10. Mulieribus beata.

Dignior es universis.
Regi regum consecrata.

Quam baptismate con-
spersis
Data es auxiliatrix
Sedulaque consolatrix

Mundi huius universis.
Quare gratias implora
Ac pro nobis natum ora.

Et det veniam conversis.

11. Et errantes ut reducat

Ad se. qui est lumen verum.
Mundo calleque deducat

Populum et omnem clerum
In timore, sanctitate
Ae perfecta caritate,

Donans cunctis corsincerum
Sitque noster tutor fortis.
Ut in hora nostrae mortis

Nil occurrat nobis ferum.

12. Benedictus benedictae

Matris pater, natae natus.
Per quem culpae maledietae

Evae tersus est reatus,
Recta semita parata.
Error pulsus, nox fugata.

Honor primo restauratos
Hominum, qui fuit reus.
Ex quo fuit homo Deus

In carne manifestatus.

13. Fructus alvi gloriosi,

Per fructum intoxicatum
Arteque hostis dolosi

Id mortem praecipitatum,
Reddit vitam moriendo
Et ad ima descendendo

Limbum liquit spoliatum
Confuso tyranno diro,
Scandens, quo est omni viro

Iusto regnum praeparatum.

14. Ventris ergo virginalis

Decus semper collaudetur,
Cui plausus maternalis

Non abesse perhibetur,
Sic ut nec nascente prole
Sicut neque vitrum sole

Casta parens violetur,
Sed ut puram et intactam
Mulierem matrem factam

Omne saeculum miretur.

15. Tui, mater, exstas iuris,

Quam implevit sanctum flamen,
Ut succurras parituris

Et eis praestes iuvamen,
Unde ad te suspiramus
Et gementes exoramus,

Tuum pium per precamen
Ut nos firmet in virtute,
Qui servorum pro salute

Ex te carnem sumpsit. Amen.