Psalmus XIX.

2. Exaudiat te Dominus in die tribulationis: protegat te nomen Dei Jacob. Quare non ait, in die pacis, vel prosperitatis, vel gaudii, sed in die, inquit, tribulationis exaudiat te? Placet quidem Deo, et utilis est justo tribulatio in hoc saeculo. Ipsa enim cor humiliat, atque ad orandum excitat, et facit dignum ut 0716A exaudiatur: unde alibi idem vir sanctus ait, In tribulatione invocavi Dominum et exaudivit me (Psal. 17.) . Dicit ergo Propheta optando et praenuntiando futura, Exaudiat te, o Christe, Dominus Pater in die tribulationis, idest, in tempore passionis tuae. Exaudiat, inquam, ut te resurgere faciat: protegat te immortalitate nomen Dei Jacob, idest, qui appellatus est Deus Jacob. Ad te enim (Ex Augustino) pertinet posterius natus populus, quia major serviet minori.

3. Mittat tibi auxilium de sancto. Videlicet de seipso. Ipse enim sanctus sanctorum est, a quo bona cuncta procedunt, teste Apostolo, qui ait, Omne datum optimum, et omne donum perfectum desursum est descendens a Patre luminum (Jacob. 1.) . Et de Sion tueatur te. Faciens (Ex Augustino) tibi sanctificatum corpus Ecclesiam de speculatione tutam, quae expectat quando venias a nuptiis. Sion quippe interpretatur speculatio. Et hi pertinent ad Sion et ad Corpus Christi, qui contemtis terrenis, mentis oculum 0716B dirigunt ad superna.

4. Memor sit omnis sacrificii tui: Hoc est (Ex Augustino) , memores nos faciat omnium injuriarum et contumeliarum, quas pro nobis pertulisti. Et holocaustum tuum pingue fiat. Et crucem, in qua totus oblatus es Deo, in laetitiam resurrectionis convertat. Holocaustum quidem ejus pingue apparuit, quando in cruce pendens, et seipsum pro nobis Deo offerens, pinguedine caritatis plenus pro suis persecutoribus exoravit, dicens: Pater, ignosce illis, quia nesciunt quid faciunt (Luc. 23.) . O dulcis Domine, quam pingue cor tuum fuit, quam suaviter arsit, quam mirabiliter nobis intus redolet!

5. Tribuat tibi secundum cor tuum. Qui scisti (Ex Augustino) quid utilitatis haberet passio tua. Et omne consilium tuum confirmet. Non solum quo animam tuam posuisti pro amicis tuis (Joan. 15.) , ut mortificatum granum copiosius surgeret: sed etiam quo caecitas ex parte in Israel facta est, ut plenitudo 0716C gentium intraret, et sic omnis Israel salvus fieret (Rom. 11.) .

6. Laetabimur in salutari tuo. Non in terrenis 90 divitiis, non in transitoria gloria, non in vanitate hujus mundi: sed in eo qui in aeternum salvare nos potest. Et in nomine Dei nostri magnificabimur. Non in nomine nostro, non in meritis, neque in viribus nostris: sed in nomine Dei nostri magnificabimur. Invocemus ergo (Ex August.) nomen Domini Dei nostri super nos, et confessio nominis illius non solum non perdet, sed etiam exaltabit nos.

7. Impleat Dominus omnes petitiones tuas. Non solum (Ex eodem) quas habuisti in terra, sed etiam quibus in caelo interpellas pro nobis (Rom. 8.) . Advocatum, inquit Apostolus, habemus apud Patrem Jesum Christum (1. Joan. 2.) , et ipse interpellat pro nobis. Magna nobis fiducia est, quod ipse qui Judex noster futurus est, orare pro nobis non cessat (Hebr. 7.) . Tantum caveamus ne ingrati simus, ne quod ipse misericorditer postulat, duritia cordis nostri a se repellat. 0716D Nunc cognovi quoniam salvum fecit Dominus Christum suum. Ac si diceret Propheta, Ea quae praemisi, non ex diffidentia oravi: quia nunc tanto ante tempus certus sum, quoniam salvum fecit Dominus Filium suum, in passione confirmando, in obedientia conservando, a mortuis suscitando, ad caelos sublevando, ad dexteram suam collocando. Ideo ponit praeteritum pro futuro: quia illud quod futurum intelligebat de Christo, ita erat sibi certum, ac si esset praeteritum. Exaudiet illum de caelo sancto suo. Non (Ex Augustino) de terra tantum, ubi se petit clarificari, verum etiam de caelo, ubi jam ad dexteram Patris interpellans pro nobis, diffundit inde Spiritum sanctum 0717A super credentes in se (Joan. 14.) . In potentatibus salus dexterae ejus. Potentatus nostri sunt salus favoris ejus, cum etiam de tribulatione dat auxilium, ut quando infirmamur, tunc potentes simus (2. Cor. 12.) . Nam vana salus hominum, quae non dexterae, sed sinistrae ejus est. Hac enim tolluntur in magnam superbiam, quicunque peccantes temporaliter salvi facti sunt.

8. Hi in curribus, et hi in equis. Volubili (Ex Augustino) successione temporalium bonorum feruntur, et hi superbis trahuntur honoribus, atque in his exultant. Nos autem in nomine Domini Dei nostri invocabimus. Nos autem spem figentes in aeternis, neque gloriam nostram quaerentes, in nomine Domini Dei nostri exultabimus.

9. Ipsi obligati sunt, et ceciderunt. Et ideo (Ex Augustino) ipsi temporalium rerum cupiditate obligati sunt, timentes parcere Domino, ne a Romanis perderent locum (Joan. 11.) : et irruentes in lapidem offensionis et petram scandali (1. Petr. 2.) , de spe 0717B caelesti ceciderunt, quibus caecitas in Israel ex parte facta est (Rom. 10.) , ignorantibus Dei justitiam, et suam volentibus constituere. Nos autem surreximus et erecti sumus. Nos vero ut populus gentium intraret, de lapidibus excitati filii Abraham (Matth. 3.) , qui non sectabamur justitiam, apprehendimus eam: et resurreximus, nec viribus nostris, sed per fidem justificati erecti sumus (Rom. 5.) .

10. Domine, salvum fac regem. Ut ipse qui nobis praeliandi exemplum passione sua monstraverit, offerat etiam sacrificia nostra sacerdos excitatus a mortuis, et in caelo constitutus (Hebr. 7.) . Et exaudi nos in die qua invocaverimus te. Quoniam nobis offeres te, Exaudi nos, in die, qua invocaverimus te.