II. Epistola ad Demetriadem virginem.

In mss. codicibus nunquam nisi inter Hieronymi epistolas et tractatus minores reperitur. Inde est quod ejusdem vetustatis editiones, imo totidem prope numeret ac illius opera opusculave. Nimirum in antiquioribus, id est epistolarum collectionibus locum inter ipsa Hieronymiana occupat, licet mature satis cognitum fuerit non Hieronymum, sed Pelagianum quemdam aut ipsum Pelagium ejus auctorem esse; inde ab Erasmiana autem separatim cum aliis Hieronymo suppositis exscribi consuevit. Nuper tamen 1160A seorsum edita est et singulari consilio illustrata, Sed ut omnibus ordo suus constet, temporum seriei et hic potiores descriptiones astringere placet.

1467. ((Romae apud Udalr. Gallum)), in-fol. Epistola ad Demetriadem sub nomine Hieronymi inscripta de Virginitate et vita perfecta; inter Epistolas Hieronymi editas sine loco et anno, parte III, tract. 5, qui inscribitur de Statu continentiae virginalis et primo de Virginibus Deo dicatis, Ep. 69.

Praecedit ipsius Hieronymi ad eamdem virginem epistola, quae prima dicitur, proximeque sequitur epistola ad Julianam Demetriadis matrem. Praefixa autem sunt duo argumenta, unum satis prolixum, quod totius tractationis vim et materiam apte et enucleate tradit, alterum brevius de auctore, quod totum huc transcribere vacat. Nota quod a plerisque hec epistola dicitur non esse Hieronymi; sed alicuius Pelagianiste, eo quod nimis bonum nature et liberum praedicet arbitrium. Beda presbiter eam dicit esse Iuliani eius haeresis sectatoris in libro de gratia Dei 1160B contra eundem Iulianum. Nos pleraque huius epistole ab Augustino nouimus esse reprehensa tanquam gratie Dei aduersantia. Unde suspicatur illam a pelagiano perscriptam, sicut ipse scribit in epistola ad Iulianum (sic) Demetriadis matrem; quam ob hoc ipsi libello subdidimus. Continet tum multa salutaria monita: et communiter sub nomine Hieronymi in exemplaribus habetur inserta, ideoque et nos illam inscripsimus. Caeterum non haec ipsa editio nobis praesto est, sed quae ex illa certo certius expressa est Basileensis an. 1489, ubi part. et tract. I. l. exstat fol. Cxliiii. Similiter in editione Norimbergensi an. 1495, praefixo hoc breviori argumento exstat parte III, t. V, ep. 188, fol. CCLXVI; item in Basileensi an. 1497, parte III, tr. 5, qui pariter de continentia virginali, etc., inscribitur, epist. 18, praemisso utroque argumento; nec non eodem plane loco et numero in ed. Lugdunensi an. 1513, in-fol. 198 b. sqq. (qui foliorum numerus in ea non impressus cernitur).

De reliquis Romanis editionibus quid affirmem 1160C non habeo, cum nec ipsae, nec alia, quam probabiliter ex iis expressam dicerem, suppetant. In editione altera absque anni et loci indicio procusa, quam tomo I Bibl. p. 487 descripsimus, haec epistola non occurrit, sed sola ipsius Hieronymi ad Demetriadem num. 96 prostat; quod nescio utrum codicibus an curatorum delectui sit tribuendum.

1470. Moguntiae per Petr. Schoiffer., fol. max. Hieronymus ad Demetriadem quomodo deceat virginem conversari; in Epistolis et Tractatibus Hieronymi, epistola 196, seu 26, in distinctione 12.

1516. Basileae apud Frobenium, in-fol. Ad Demetriadem virginem de Virginitate epistola; in Opp. Hieronymi Erasmianae ed. tomo II, fol. 4 b-12 b. Erasmi censura haec est: Erudita prorsus et aeloquens (sic) epistola, sed quam, ut nihil aliud accedat, vel stylus palam arguat non esse Hieronymi. Praeterea consentaneum non est, Hieronymum ad eamdem virginem iisdem de rebus bis scripsisse. Divus Augustinus 1160D nonnihil suspicari videtur ab haeretico Pelagiano conscriptam, quod insint in ea nonnulla quae Pelagianorum dogmata resipiant, praesertim cum is Pelagius in epistola quadam testetur sese ad Demetriadem scripsisse; Beda putat esse Juliani haeretici. Caeterum error subscriptionis hinc natus est, quod Hieronymus quoque scripserit ad hanc virginem argumento non dissimili.

1579. Antuerpiae apud Christ. Plantin. in-fol. Epistola ad Demetriadem virginem; in Operibus Hieronymi ed. Marii Victorini h. a. et l. iteratae tomo IX, pagg. 1-12, in Parisiensi 1643, ibidem pagg. 1-10.

1684. Francofurti et Lipsiae, in-fol. Eadem; in Opp. Hieronymi tomo IV, pagg. 12-21.

1706. Parisiis, in-fol. Eadem; inter Opera Hieronymi ed Martianaei tomo V, pagg. 11-30. Praefixa est Erasmi censura. Ipsi notant, in quibusdam mss. codicibus Coelestio, in aliis Juliano eam tribui

1161A 1742. Veronae, in-fol. Pelagii ad Demetriadem epistola; in Operum Hieronymi ed. Vallarsii tomo XI, part. II, pagg. 1-26.

Observat editor, Bedae suspicionem, qui Juliano eam tribuit, fundari codicibus nonnullis mss., e quibus unum vetustiorem Bibliothecae S. Victoris eidem eam asserentem laudat. In repetitione Veneta 1771, in-4º, invenitur eodem tomo eademque parte, pagg. 2-35.

1775. Halae Magdeburgicae impensis Car. Herm. Hemmerde, in-8º. Pelagii sancti et eruditi monachi epistola ad Demetriadem cum aliis aliorum epistolis. Dan. Whitby, S. T. P. Tractatus de imputatione divina peccati Adami, posteris ejus universis in reatum. Recensuit et notas addidit D. Joan. Salomo Semler.

In hoc volumine, praeter ea quae titulus laudat, comprehenduntur Augustini et Alypii epistola ad Julianam Demetriadis matrem, Hieronymi epistola ad Demetriadem de servanda virginitate, Excerpta ex Leonis 1161B M. Sacramentario de consecratione virginum, epistola ad Celantiam matronam de ratione pie vivendi, quam, ut supra jam notavimus, Pelagio primus vindicare editor statuit; denique Excerpta ex Augustini libro de Gratia Christi contra Pelagium et Coelestium, quae ad Pelagii epistolam ad Demetriadem pertinent . Horum autem opusculorum consociatione et per notas non parca manu aspersas illustratione id egit editor omni qua valebat animi contentione, ut invidiam, qua Augustinus Pelagium involverat, in ipsum auctorem redundare faceret. Et sane cum non minimum ex disciplinae suae studio fructum hunc percepisse se existimaret Semlerus, quod summam Christianae doctrinae non tam in systemate aliquo et formulis doctorum custodiendis, quam animo in verum numinis cultum juxta luculenta Christi praecepta componendo contineri didicisset, id quod nulla non occasione in scriptis suis repetit et inculcat; non poterat non cum universe Africanis Patribus, tum Augustino 1161C praecipue esse infensior, quorum sedulitate, machinis et scriptis id effectum esse noverat potissimum, ut a vero disciplinae Christianae sensu ad inanes vel frivolas etiam quaestiunculas animi abducerentur