Psalmus XXVI.

1. Dominus illuminatio mea, et salus mea, quem timebo? Dominus protector vitae meae, a quo trepidabo? Tria sunt quae dicit: illuminatio, salus, protectio. Ista tria reddunt intrepidum hominem contra adversa omnia. Si enim eum 117 illuminat Deus, ut recta videat: si sanat, ut recta quae viderit, opere compleat. Deinde si protegat, ne tentatus cadat: quid restat, quod formidare debeat? Venit lux vera, quae illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum 0738D (Joan. 1.) . Redemit animam meam, illuminavit, protegit ne amittat, a quo trepidabo? Video hostes, video tyrannos incurrentes: sed neminem timeo Dominica fretus admonitione, qua dicitur, Nolite timere eos qui occidunt corpus, animam autem non possunt occidere (Matth. 10.) . Unde subditur:

2. Dum appropiant super me nocentes, ut edant carnes meas: Qui tribulant me inimici mei, ipsi infirmati sunt, et ceciderunt. Appropinquant nocentes, invadunt me hostes, obsident inimici: ut carnes meas edant, ut me lacerent, et occidant, ut carnales et imperfectos decipiant, et nefario corpori suo conjungant. Vel carnes edere, est carnales affectiones igne tribulationis consumere: sed in eo infirmantur a propriis viribus, et victi cadunt, quo ad interiora animi irrumpere non possunt. Unde adhuc etiam subjungit:

0739A 3. Si consistant adversum me castra, non timebit cor meum. Si impiorum exercitus, si vitiorum impetus, si daemoniorum coetus collectis viribus atque ordinata acie consurgat, nihil cor dubitat: quod omnipotens Deus illuminando, sanando, protegendo confirmat. Si exsurgat adversum me praelium, ut me debellare velint mimici supradicti, in hoc ego sperabo. In quo? Sequitur, et dicit:

4. Unam petii a Domino, hanc requiram, ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitae meae. Valent nobis tentationes et tribulationes hujus saeculi ad consequendum regnum Dei. Unde sancta Ecclesia dum bella in imis sustinet, spem suam ad alta sublevat: et quanto graviora hic patitur, tanto ibi majorem mercedem exspectat. Hinc in Evangelio Dominus ait, Cum maledixerint vobis homines, et persecuti vos fuerint propter me: gaudete in illa hora, quia merces vestra multa est in coelo (Matth. 5. Luc. 6.) . Videamus ergo quam unam petit, qui inter adversa constitutus nihil timet. Quae est illa 0739B una? Ut inhabitem (inquit) in domo Domini omnibus diebus vitae meae. Domus ea dicitur, ubi semper manebimus. In ista peregrinatione proprie appellatur tabernaculum, quod pertinet ad militantes et pugnantes contra hostem. Quid acturi sumus in illa domo, habes in alio psalmo, Beati (inquit) qui habitant in domo tua, Domine, in saecula saeculorum laudabunt te (Psal. 83.) . Hac iste cupiditate ardens, et amore aestuans, desiderat per omnes dies vitae suae in domo Domini habitare. Dies, inquam, non finiendos, sed aeternos. Sic dicuntur dies, quomodo anni, de quibus dictum est, Et anni tui non deficient (Psal. 101. Hebr. 11.) . Nam dies vitae aeternae, unus dies est sine occasu. Hoc ergo dicit, A Domino hanc concupivi, hanc unam petii, hanc requiram. Et quasi diceremus: Quid tibi facturus es? Ad quid hoc petis? Ut videam (inquit) voluntatem Domini, et visitem temptum 0739C ejus. Ecce quod amo. Ecce quare volui habitare in domo Domini, ut contempler delectationem ejus. Video enim nunc per speculum et in aenigmate: tunc autem 118 facie ad faciem. Nunc ex parte cognosco, tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum (1. Cor. 13.) . Bene autem ait, et visitem templum ejus; qu a illa beata visio non implebitur, nisi in visione templi Dei, quod recte et domum nominat et templum. Domus dicitur, eo quod habitatur a sanctis. Templum, eo quod ibi laudes Domino persolvuntur. Ut autem illuc perveniam, unde mihi promitto: sequitur et dicit,

5. Quoniam abscondit me in tabernaculo suo, in die malorum: protexit me in abscondito tabernaculi sui. Dies malorum praesens vita est, in qua fit malum. Unde Apostolus ait, Redimentes tempus, quoniam dies mali sunt (Ephes. 5.) . Tabernaculum est Ecclesia praesens, in qua militamus. Accepit de isto tabernaculo carnem Filius Dei, et factus est nobis 0739D absconditum tabernaculi. Abscondit nos in tabernaculo per fidem, protegit nos in Christo ad salutem: Filii Dei sumus, sed nondum apparet quod erimus (1. Joan. 3.) . Per fidem enim ambulamus, et non per speciem. Mortui estis (ait Apostolus) et vita vestra abscondita est cum Christo in Deo (Coloss. 3.) . Et quia sic nos abscondit a vitiis, et protegit in Christo Deus, ut ipso nos exaltet ad virtutes; recte subjungit,

6. In petra exaltavit me, et nunc exaltavit caput meum super inimicos meos. Dominus Jesus Christus et petra est, et caput (1. Cor. 10. Ephes. 1. et 2.) . De hac petra ipse Dominus ait, Et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam (Matth. 18.) . In hac petra firmiter fundata exaltatur de mundo ad coelum, de diabolo ad Dominum: ubi et nunc dum moratur et laborat corpus inter inimicos in terra, jam caput suum, idest, Christum exaltatum, dicit, Surrexit 0740A enim a mortuis, et sedet ad dexteram Patris in coelo (Ephes. 1. Marc. 16.) . Confidant ergo membra nec timeant inimicos: cum jam nunc super eos caput suum videant exaltatum. Ubi enim caput est, ibi et membra secutura sunt. Sumus et nos cum illo sursum. Est et ille nobiscum deorsum. Ecce quale pignus habemus. Unde et nos fide et spe et caritate cum capite nostro sumus in coelo in aeternum: quia et ipsum bonitate, divinitate, unitate nobiscum est in terra usque in consummationem saeculi (Matth. 28.) Unde ei laudes et sacrificia non cessat immolare Ecclesia (Psal. 115.) . Ideo subjungit, Circuivi et immolavi in tabernaculo ejus hostiam vociferationis: cantabo et psalmum dicam Domino. Consideravi fidem orbis terrarum, in qua exaltatum est caput meum, super eos qui me persequebantur. Et in ipso tabernaculo, id est in Ecclesia toto orbe terrarum diffusa, totis viribus laudavi Dominum. Vociferare est ingenti virtute vocem efferre. Immolamus Deo hostiam vociferationis (Psal. 118.) , quando ei laudes offerimus cum 0740B magna devotione et contritione cordis. In hoc quod ait, Cantabo et psalmum dicam, frequentiam divini ministerii insinuat. Cantus pertinet ad jocunditatem laudis, Psalmus vero ad exercitium boni operis. Sic est laus nostra Deo acceptabilis, si voce, corde et opere laudemus eum. Deinde postulat ut exaudiatur, cum subjungit,

7. Exaudi, Domine, vocem meam qua clamavi ad te, miserere mei, et exaudi me. Gemamus modo, oremus modo. Gemitus non est nisi miserorum, Oratio non est nisi indigentium. Transiet oratio, succedet laudatio. 119 Transiet fletus, succedet gaudium. Interim modo, quando in diebus malorum sumus, non cesset oratio nostra ad Deum, a quo unam illam petamus. Et ab ipsa petitione non desistamus, donec ad illam, illo donante ac perducente, perveniamus, finiantur omnes cupiditates, una in corde sit et in 0740C postulatione. Unde et subditur:

8. Tibi dixit cor meum, exquisivit te facies mea: faciem tuam Deus requiram. Ac si dicat, Oratio mea non in solis labiis est, sed corde prolata. Exquisivit te facies mea, idest, intentio mea, fides mea, mens mea, in qua me cognoscis: faciem tuam Deus requiram. Non honorem, non gloriam, non divitias quaero, facies tua, pulchritudo tua, visio tua mihi est in desiderio.

9. Non avertas faciem tuam a me, ne declines in ira a servo tuo. Forte ab aliquibus declinat non in ira, quomodo a quibusdam, qui illi dicunt, Averte faciem tuam a peccatis meis (Psal. 50.) . Quando a peccatis tuis avertit faciem suam, non in ira a te declinat. Avertat ergo faciem suam a peccatis tuis, sed non avertat faciem suam a te. Ira ejus non est nisi aversio vultus ejus. Adjutor meus esto: ne derelinquas me, neque despicias me, Deus salutaris meus. Ecce in via sum: petivi a te unam, liberum arbitrium: habeo. Recta quae agere debeam, cognosco: 0740D sed sine te nihil agere valeo (Joan. 15.) . Esto ergo adjutor meus, ut proficiam: nec me derelinquas, ne cadam: neque despicias me, ne peream: quod debes facere, quia tu Deus meus es, qui me creasti, et salutaris meus, qui me redemisti. Non habeo adjutorem extra te.

10. Quoniam pater meus et mater mea dereliquerunt me, Dominus autem assumpsit me. Exceptis illis duobus parentibus, de quorum carne nati sumus: habemus hic alium patrem, et aliam matrem, vel potius habuimus. Pater secundum saeculum diabolus est (Joan. 8.) , et fuit nobis pater, cum essemus infideles. Nam dicit Dominus infidelibus, Vos a patre diabolo estis (Ibidem) . Iste est pater omnium impiorum, ipse operatur in filiis diffidentiae (Ephes. 5.) . Mater est illa Babylonia societas omnium perditorum, ab oriente usque in occidentem. Ipsa habet regnum 0741A terrenum. Haec prima fuit mater nostra: in hac nati sumus. Cognovimus alium patrem Deum (Matth. 6. et 23.) , reliquimus diabolum. Cognovimus aliam matrem Jerusalem coelestem, quae est sancta Ecclesia (2. Cor. 5.) cujus portio peregrinatur in terra: reliquimus Babyloniam. Separati sumus a mundo et diabolo. Assumsit nos Dominus ut Pater, quia condidit, quia vocat, quia jubet, quia regit. Assumsit ut mater, quia lovet, quia nutrit, quia lactat, quia continet. Sed assumtus a Domino quid petat, audiamus:

11. Legem pone mihi, Domine, in via tua, et dirige me in semitam rectam propter inimicos meos. Via Domini in hoc loco fides potest intelligi: semita recta, caritas: de qua Apostolus discipulis suis ait, Adhuc excellentiorem viam vobis demonstro (1. Cor. 12.) : et coepit loqui de caritate. Inimici sanctae Ecclesiae sunt carnaliter viventes, et haeretici: qui male vivendo, et prave docendo comprimunt servos Dei. Postulat ergo vir sanctus legem sibi poni in via, et dirigi a Deo in semitam: quatenus per legem instructus 0741B recte credat, et per gratiam directus, 120 amando et operando recte incedat. Et hoc facit, propter inimicos suos, qui eos quos minus eruditos aut imperfectos inveniunt, ad errorem sive iniquitatem (si possunt) trahunt. De quibus adhuc subditur:

12. Ne tradideris me in animas tribulantium me, quoniam insurrexerunt in me testes iniqui, et mentita est iniquitas sibi. Si tradideris carnem meam in manus eorum, non tradas me, idest, animam meam, in animas, idest, voluntates eorum, ut ex toto animum et desiderium suum expleant de me: ut si occidunt corpus, vel animam non occidant (Matth. 10.) . Quoniam ut a te revocarent, insurrexerunt in me, testantes iniquitatem et falsitatem. Multotiens enim falsi testes (Matth. 26.) contra sanctos surrexerunt, qui eos praevaricatores legis, et seductores affirmarent. Sed iniquitas mentita est sibi (Act. 6.) , non sanctis: quia mendacium eorum sibi versum est in poenam et damnationem, sanctis vero in gloriam. Quia in re notandum est, quia quae bona sunt, malorum 0741C impugnatione non solum non deficiunt, sed etiam magis esse bona noscuntur. Si doctrina Ecclesiastica simplex esset, et nullus exstrinsecus haereticorum dogmatum assertionibus eam stringeret: non poterat tam clara, et tam examinata videri fides nostra. Sed idcirco doctrinam catholicam contradicentium obsidet impugnatio, ut fides nostra non otio torpescat, sed exercitiis elimetur. Propter hoc denique et Apostolus dicebat, Oportet autem et haereses esse, ut probati quique manifesti fiant (1. Cor. 11.) . Inter nos, ipsum denique diabolum, et obluctantes adversum nos contrarias potestates, si auferas virtutes animi, sine obluctante non poterunt enitescere. Sic et fidelium gloria non poterit resplendere, nisi eam infidelium reprobatio et poena commendet. Post illum circuitum et jubilationem, post ista pericula et labores, inter manus tribulantium positus, aestuans, anhelans, laborans, firmus et certus, Domino suscipiente, deducente, regente, quid subjungat, 0741D audiamus:

13. Credo videre bona Domini in terra viventium. O bona Domini dulcia, immortalia, sempiterna! Quando vos videbo? Credo, inquit, videre. Justus enim ex fide vivit (Rom. 1.) . Quid est fides? Credere quod non vides. Quae enim videntur, temporalia sunt, ipsa sunt in terra morientium. Quae autem non videntur, aeterna, ipsa sunt in terra viventium (2. Cor. 4.) . Terra dicta est per similitudinem, propter stabilitatem. Nulius ibi perit, sed semper manet, et beate vivit. Sed quid dicit Apostolus? Si autem quod non videmus, speramus, per patientiam exspectamus (Rom. 8.) . Recte ergo divina Scriptura nos admonet, dicens:

14. Exspecta Dominum, viriliter age, et confortetur 0742A cor tuum, et sustine Dominum. Hinc per Prophetam dicitur: Si moram fecerit, exspecta eum, quia veniens veniet (Abac. 2.) . Si differtur, non aufertur. Multi negligunt exspectare Dominum, quia merces ejus in praesenti non datur, sed in futuro reservatur (Matth. 5.) . Ideo fatigantur et remanent in via. Propterea divinitus admoneris, ut viriliter, idest, fortiter agas, et corde confirmatus patienter sustineas. Non enim sufficit bona viriliter agere, nisi ex virtute animi studeas et mala aequanimiter tolerare. Noli dissolvi, ne sis inter eos quibus dicitur, Vae his 121 qui perdiderunt sustinentiam (Eccles. 2.) ! Qui sustinentiam perdit, effoeminatus est, perdit vigorem. Operare ergo viriliter, sustine patienter: ut bene vivendo sis justus, et patiendo perfectus. Sic bona quae credis, videbis. Sic recta opera ad finem perfectum perduces.