Psalmus XXV.

2. Judica me, Domine, quoniam ego in innocentia mea ingressus sum: et in Domino sperans non infirmabor. Qui culpam habet judicium timet. Ipse ergo perfectus est: quia caussam suam justam vidit, a Domino se judicari petiit. Bene autem in innocentia ingressum se fuisse commemorat: quia innocentia spiritualis via est, qua tenditur ad Deum: et innocenter vivere, ad interiorem pertinet hominem (Eph. 3.) . Quod autem se innocentem pronunciat, non est superbia elati, sed confessio non ingrati. Ac si diceret: Post misericordiam (Ex Augustino) , quam tu mihi praerogasti, innocentiae meae habeo aliquod meritum, cujus viam custodivi. Nec tamen etiam sic in me; sed in Domino sperans, non infirmabor in opere, sed permanebo: ut sicut incepi, ita 0736A perficiam. Si de se praesumeret, si in se gloriaretur, proculdubio infirmaretur. Sed quia spem suam ponit in Domino, jam infirmari non valet: quia ipse Dominus est ejus fortitudo.

3. Proba me, Domine, et tenta me: ure renes meos, et cor meum. Ego dixi, judica, sed si quid in me est purgandum, o Domine, hic tenta me, et corrige flagello filiorum, et sic proba me, id est, probatum redde: ure renes meos, id est, destrue delectationes carnis (quia in renibus maxime voluptates abundant) et cor meum, id est, pravas cogitationes. Ure renes meos et cor meum: ac si dicat, Exterioribus et interioribus vitiis spirituale adhibe medicamentum. Sancti viri etsi perfecte vivant, adhuc tamen paterna flagella desiderant: ut tanto perfectiores ad patriam tendant, quanto pie feriens disciplina eos quotidie etiam de minimis purgat. Et ideo sustinent disciplinam, ut consequantur misericordiam: de qua subditur, Quoniam misericordia tua ante oculos meos est, et complacui in veritate tua. Verax magister discipulum 0736B verberat mendacem: verberatus discipulus attendit, et petit a magistro misericordiam. Sic facit erga nos caelestis magister, et pius pater. Peccavimus, ideo flagellamur. Ille verberat, nos expectamus, 114 ut parcat. Misericordia tua (inquit) ante oculos meos est, disciplinam tuam patienter fero: sed ut miserearis indesinenter expecto. Et jam complacui tibi in veritate vindictae, quam merui, qui prius displicui in mendacio culpae, qua deliqui. Et quia lapsus merui iram, a te correptus inveni misericordiam.

4. Ex hoc autem apparet quoniam in innocentia mea ingressus sum: quia Non sedi cum concilio vanitatis, et cum iniqua gerentibus non introibo. Cum concilio vanitatis sedent, qui conventui eorum commorantur, qui ex studio conveniunt, et vacant ad hoc, ut de vanitate loquantur. Cum iniqua gerentibus introire, est societati prave agentium se inferre, atque iniquis operibus, cum ipsis iniquis se ex voto 0736C ingerere. Tale est studium perversorum, atque carnalium. Aut enim vane loquacitati sedent et vacant, aut iniquae operationi desudant. Quo contra sancti viri, ut verbo et facto habeantur innoxii, et a vanitate restringuunt linguam, ei ab iniquo opere conservant vitam. Et quia prius est rem malam non diligere, demum etiam odire: recte subjungitur:

5. Odivi Ecclesiam malignantium, et cum impiis non sedebo. Odivi non homines, sed praevaricatores, non naturam, sed culpam. Malignantes sunt, qui ad hoc laborant, ut conformes suos malitia antecedant. Impii sunt infideles, qui Dominum non colunt. Pietas enim proprie pertinet ad cultum Dei. Ab his omnibus quamvis non corpore, tamen vita et moribus separatur Ecclesia: videlicet a torpentibus otio, et vacantibus vanitati, ab iniqua operantibus, a malitiam suam studiose exaggerantibus, ab infidelibus. Et notandum quod prius dixit, Non sedi: hic inquit, Cum impiis non sedebo. Ibi inchoatio, hic perseverantia designatur. Opus est enim, ut bonum, quod incipitur, 0736D usque ad finem perducatur. Sed qui ab iniquis se separat, cum quibus adjungitur, audiamus.

6. Lavabo inter innocentes manus meas et circumdabo altare tuum, Domine. Non aqua visibili lavas manus, quando pie cogitas de operibus tuis: et innocens es coram oculis Dei, qui est et altare coram oculis Dei, quo ingressus est sacerdos, qui pro nobis se primus obtulit. Est caeleste altare, quod non amplectitur, nisi ille qui lavat manus inter innocentes, factus et ipse innocens. Nam multi altare hoc tangunt indigni, et tolerat Deus pati injuriam ad tempus sacramenta sua. Sed non quomodo reciperis, cum malis intra parietes Ecclesiae, ita recipieris, cum malis in sinu Abrahae (Luc. 16.) . Non ergo timeas: lava manus, et circumda altare Dei, ubi offers vota Domino, ubi preces fundis, ubi conscientia tua pura est, ubi dicis Deo, qui sis; et si aliud est, quod displiceat Deo, curat ille cui confiteris. Quare 0737A circumdas altare Dei, vir sancte? Sequitur, et dicit:

7. Ut audiam vocem laudis, et enarrem universa mirabilia tua. Audire vocem laudis, est intelligere intus: quia quicquid in te mali est, de peccatis tuum est: et quicquid boni, in justificationibus Dei est. Ita audies vocem laudis, ut non te laudes. Et quando bonus es, audis etiam divinas laudes intus, quas in te loquitur Dominus Deus tuus, et ibi audiendo dicis, ut enarres mirabilia ejus universa, corporalia et spiritualia, visibilia et invisibilia. Ad mirabilia Domini 115 pertinet, quando aliquis suscitatur in corpore. Ad majora vero pertinet mirabilia, quando aliquis suscitatur in anima. Grande miraculum est, cum resurgit vivus, qui erat mortuus. Majus est, cum resurgit pius, qui erat impius: cum resurgit castus, qui erat luxuriosus cum resurgit humilis, qui erat superbus. Exteriora ista mirabilia prosunt ad fidem: interiora ad morum aedificationem: laudes Domini ad dilectionem. Ad 0737B hoc laudatur Dominus Deus tuus: ad hoc mirabilis praedicatur, ut ames, credas et speres. Ama laudabilem, crede et spera in mirabili. Ad hoc pertinet quod sequitur.

8. Domine, dilexi decorem domus tuae, et locum habitationis gloriae tuae. Domus Dei est Ecclesia, decor ejus justitia, locus habitationis requies aeterna. Et recte praeposuit decorem domus, deinde locum habitationis: quia amando et sectando justitiam ad aeternae quietis pertingitur gloriam. Et quia electus quisque quantumcumque proficiat, adhuc tamen reprobari formidat, misericordem Deum humiliter exorat, dicens,

9. Ne perdas cum impiis Deus animam meam, et cum viris sanguinum vitam meam. Impii sunt odientes Deum, viri sanguinum odientes proximum. Nam qui odit fratrem suum, homicida est (1. Joan. 2. et 3.) . Isti sunt Ecclesia malignantium, qui agunt concilium vanitatis, cum quo vir sanctus non sedisse se 0737C perhibet. Et notandum quod non ait, In concilio: sed, Cum concilio. Nam in concilio vanitatis potest quis sedere ad utilitatem, cum ad hoc ibi sedet, ut liberet innocentem, aut ut ipsam redarguat vanitatem. Cum concilio vero vanitatis sedere, est ipsi concilio consentire. Quod quia non fecit, orat nunc, ut qui particeps non fuit in culpa, non sit etiam particeps in poena. Et hoc est judicium quod postulat a Domino, ut discernatur a malis cum quibus habitat.

10. In quorum manibus iniquitates sunt, dextera eorum repleta est muneribus. Sicut hoc quod in manibus tenemus, in promtu habemus: ita in manibus dicuntur habere iniquitates, quod in promtu semper habent mate agere. In eorum manibus iniquitates sunt, qui parati sunt ad homicidium, ad furtum, ad rapinam, et ad caetera mala facienda. Hi sunt qui acquirendis lucris insistunt ardenti studio, circumquaque exquirunt, ut dextera eorum repleatur muneribus. Sed quia non manus, sed dextera dicitur, 0737D aliquid nobis subtilius ex hoc nomine designatur. Usus quippe pravorum est, ut donum gratiae vertant in augmentum culpae. Bene ergo ait, Dextera eorum repleta est muneribus: quia (Ex Augustino) quod eis ad obtinendam aeternam salutem datum est, ad accipienda hujus saeculi munera converterunt, existimantes quaestum esse pietatem (1. Tim. 6.) . Hi sunt qui sapientiam suam vendunt, pro justitia pretium requirunt, ipsis etiam spiritualibus studiis quandoque desudant, ut terrenum aliquid conquirant. Sed quia vir Dei manum suam ab omni munere excutit, et quicquid agit, pure et propter Deum agit: non ut hic thesaurizare appetat (Matth. 6.) , sed ut ex hac captivitate liber evadat: Redemtorem suum suppliciter implorat dicens,

11. Ego autem in innocentia mea ingressus sum; 0738A 116 redime me, et miserere mei. Valeat (Ex eodem) mihi ad perfectionem liberationis tantum meum pretium sanguinis Domini mei: ut in periculis hujus vitae misericordia tua non deserat me.

12. Pes meus stetit in directo. Idest, affectus meus non recessit a justitia. Quare in directo? Quia superius dixerat, Et in Domino sperans non infirmabor. Ille titubat inter malos, qui non in Domino sperat. Hinc factum est, ut schismata fierent. Sed quid concluditur? In Ecclesiis benedicam te, Domine. Qui benedicit Domino lingua, et factis maledicit, non in Ecclesiis benedicit Dominum. Imo ex illis est, de quibus dicitur, Vae his per quos nomen Domini blasphematur (Isai. 52.) . Hoc est ergo in Ecclesiis benedicere Dominum, sic vivere, ut per mores cujusque benedicatur Dominus.