Caput X.

Quantae laudi fuerint sacerdoti Eleazaro supplicia constanter tolerata, propter quae vere beatus sit judicandus.

43. Nec te, Eleazare, praetermittam, utpote sacerdotem sacerdos, sed tuis juvandus oratis: qui 0632B genere sacerdos, peritus in Lege, maturus aevi, cum oblatus esses Antiocho persecutori, nec tentamentis potuisti capi, nec praemiis inflecti, nec suppliciorum acerbitatibus frangi (II Machab. VI, 18 et seq.) . Denique a blandimentis coepit, quia judicabat tormenta sua posse superari. Erubesco, inquit, canitiem tuam, revereor senectutem, miror prudentiam: cur abstinendum bonis epulis putes quas natura largitur? Relaxa istiusmodi pervicaciam, expergiscere aliquando, dum adhuc malo tibi persuadere, quam extorquere; ne victus suppliciis facias, quod refutas ratione invitatus. Ad haec respondit senex: Nos, Antioche, non intentione ducimur, sed reverentia Legis tenemur, quae a suilla carne abstinendum praecipit. Pulcherrimam judicas creaturam; negare 0632C tamen non potes quod potior sit temperantia, quam voluptas, potior legis obedientia, quam praevaricatio. Quod si hoc leve putas, ut carne vescamur suilla: qui in minimis legem contempserit, quomodo in magnis tenebit? Aut si pretiosa est creatura hujusmodi; vindicaris, cum eo quod sit pulcherrimum, defraudamur. Abstinentia autem nostra disciplina est castimoniae. Discimus enim resecare luxuriam, cupiditates vincere, excludere concupiscentias, delectationibus corporis obviare. Fortitudinis quoque exercitium est, poenis pro Lege non cedere. Justitiae quoque insigne atque prudentiae, ut quod sequendum elegimus timore Dei, morte proposita reservemus. Quis escam imperet liberis? Quis autem se ridendum praebeat ut in hoc serviat, et non ridebitur? Non 0632D sum ita senex, ut mihi non juvenescat animi fortitudo.

44. Suspensus itaque cum hinc atque inde graviter verberaretur, nec jam ferrent senilia membra verberum poenas, lassatis carnificibus atque extensoribus, in terram deflexus inflexibilem mentem gerebat. Et quidam seu longaevam miseratus aetatem, seu tentamentis circumvenire desiderans: Responde, inquit, 0633A tantummodo 475 te manducaturum: nos te escae ejus immunem praestabimus. At ille clamans: Nequaquam, inquit, contingat mihi, ut fiam senex incentivum juvenilis erroris, qui huc usque eram forma salutaris instituti. His ego ludibriis, ut paululum vivam lucrabor, et totius vitae labores addicam brevis viatico senectutis? Senectus portus debet esse, non vitae superioris naufragium. Non te negabo, Lex patria; non abjurabo vos, sancta instituta majorum, non decolorabo vos, infulae sacerdotales; non te perfidiae pulvere turpabo palam, canities! Quid multa? Immoriendo tormentis factus est caeteris magisterium perseverantiae, qui electus erat ad infirmitatis exemplum. Beatus igitur, in quo non potuerunt tormenta rationem vincere. Annon beatus, qui potuit virtute 0633B animi victor esse poenarum, pietatisque remigio servare integram in tantis fluctibus passionem?