Caput VII.

Dum exoptatus Christi adventus differtur, saevisse diabolum, ut in Christum credituros obtereret, et in ipsis signa defigeret sua: ubi de signis quae sequi et quae 0821D fugere nos oporteat, disseritur. Diabolum signa sua in eis ponere, qui fidei semen in via excipiunt; sanctos e contrario diaboli fidem collocare in pervio: tandem ne diabolus tabernaculum Dei polluat, providendum, ad quod maxime opus est perseverantia.

26. Quare, inquit, me repulisti: et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus: confringit ossa mea: exprobraverunt mihi qui tribulant me, dum dicitur mihi quotidie: Ubi est Deus tuus? quare tristis es, anima mea (Psal. XLI, 10) ? Et reliqua. Prima interpellatio 0822A querelam habuit, quod comperendinarentur bona, quorum jam fructus desiderabatur. Secunda interpellatio, quod exspectatus prudentibus Christi differebatur adventus, quem Lex annuntiaverat, quem prophetae pollicebantur, et eo impatientius aestuabant corda justorum, quoniam ad redemptionem cognoverant esse venturum universorum. Quorum universorum? Quibus Evangelico tramite viam virtutis aperiret, bonorumque operum semitas demonstraret, sicut ipse dixit in Proverbiis: Dominus creavit me principium viarum suarum (Prov. VIII, 22) . Ideo ergo dicebatur ei: Ubi est Deus tuus; quia adhuc non venerat Christus, sed sperabatur? Saeviebat ergo diabolus, ut obtereret quos sciebat in adventum Domini credituros, et diversis afflictabat exitiis. Interpellat 0822B ergo David, ut morantem excitet questu prophetico, festinare urgeat, admoneat subvenire. Habemus similitudinem hujus interpellationis etiam in posterioribus, ubi dicit idem propheta: Utquid repulisti nos, Deus, in finem (Psal. LXXIII, 1) ? Et ibi aperte quod congregationis suae oblitus sit, et virgam haereditatis suae abjecerit, flebiliter deploravit; et quod in plebem Dei insurrexerint ejus inimici, de quibus ait: Et gloriati sunt qui oderunt te, in medio festi tui (Ibid. 4) . Forte hic versiculus videretur Assyrios declarare, qui triumphaverunt populum Judaeorum, nisi sequeretur: Posuerunt signa sua signa, et non cognovi (Ibid. 5) . Signa semper in bello sunt, quae praeliaturos praeire consueverunt, et agmen ducere militare. Unusquisque numerus aut legio 0822C signa sua sequitur. Et si dispersi fuerint bellorum tumultu, eo ubi signa sua prospexerint esse, quamlibet longe positi revertuntur. 648 Unusquisque ductor haec signa constituit, et sequenda praescribit. Sed sunt etiam alia signa, quae victor hostis imponit, et tamquam captivis observanda decernit; sed qui fidelis est miles, propria signa sequitur, non agnoscit aliena.

27. Quae sint aliena signa intensius et impensius consideremus. Signum suum posuit Christus in frontibus singulorum; ibi quoque Antichristus sua signa ponet, ut proprios recognoscat. Sed qui in occulto Judaeus est, ille verus confessor dicit: Posuerunt signa sua signa, et non cognovi. Posuerunt diabolus et ministri ejus, sed ego nescivi illa; quia non consensi 0822D artibus ejus, non acquievi imperiis ejus. Posuit Assyrius Nabuchodonosor signa pueris Hebraeorum, et mutavit illis nomina; et praecepit ut adorarent imaginem ejus, et recederent a solemnibus patrum suorum, ritusque Chaldaeos, posthabita Dei Lege, sequerentur. Constituit hoc rex, sed statuit Daniel in corde suo, ut regalis mensae contagia declinaret (Dan. III, 18) . Recte ergo ei convenit dicere, Signa non cognovi aliena. Jussum erat ut Hebraei pueri adorarent imaginem regis; responderunt ei, Non adoramus imaginem tuam. Apte ergo dixit unusquisque 0823A eorum: Posuerunt signa sua signa, et non cognovi (Dan. III, 18) ; id est, non sum expertus, non ullo consensu recepi, non aliqua societate in me transtuli. Unde et de Dei Filio legimus quod peccatum non cognovit (II Cor. V, 21) . Et alibi habes: Quoniam qui custodit mandatum non cognoscit verbum nequam (Eccles. VIII, 3) : cum liquido clareat, quia non cognitio improbitatis, sed societas criminosa sit, ipse etiam David in posterioribus dicit: Declinantes autem malignos a me non agnoscebam (Psal. C, 4) . Ubi autem voluerint haec signa adversarii ponere, declarat: Sicut in via, inquit, super summum: quasi in silva lignorum securibus conciderunt januas ejus in idipsum, bipenni et ascia dejecerunt illud (Psal. LXXIII, 6) . 0823B Quid hoc sibi vult, nisi hoc ostendat quia fides nostra non quasi in via esse debeat; ne veniant volucres coeli, et auferant eam, sicut verbum illud quod legis in Evangelio, non debere circa vias et semitas seminari (Luc. VIII, 5) .

28. Ergo sancti volentes fidem hujusce eradicare adversarii, qui non vident signa sua in corde ejus, tentaverunt quasi in via, id est, in pervio collocare. Cor autem in summo est; quia oculi sapientis in capite ejus. Et posuerunt signa quasi in silva lignorum, quae cito exuruntur igni, aut securibus conciduntur. Exit enim ignis de silva, et exurit etiam cedros Libani. Hoc autem faciendum putaverunt; ut polluerent divini nominis tabernaculum, quod est in nobis. Sicut enim templum Dei sumus: ita 0823C sumus et tabernaculum Dei, in quo festa Domini celebrantur. Ergo tu, o homo, summum tuum custodi, ut conquasses capita inimicorum, verticem capilli perambulantium (Psal. LXVII, 22) . In superfluis enim perambulant, non in sanctis; in vertice capilli, non in vertice devotionis et fidei. Et si spiritus potestatem habentis in te ascendat, ut habes in Ecclesiaste, locum tuum non derelinquas (Eccles. X, 4) . Etenim superiorem te Christus constituit, quem ad imaginem Dei fecit. Tene ergo superiorem fidei et pietatis locum, quem a Christo accepisti; 649 ut superior factus, ascendentem de inferioribus, hac est, de terrenis et saecularibus, spiritum nequam facile repellas, et signa ejus non suscipias in pectore tuo: non occupet animae tuae vestibulum, nec 0823D introitus mentis tuae; et quasi in silva lignorum ignibus suis caduca et fragilia populetur, aut securibus suis januas tui cordis excidat. Sit igitur in nobis non silva, sed vinea; sit porta nostri oris et cordis clausa diligentius, ne hostis introeat. Cito defidit januam, si patentem eam invenerit. At vero Christus pulsat, non dejicit, qui confortavit, o Hierusalem, seras portarum tuarum. Christus manu pulsat, ut aperias, adversarius securibus concidit; et ideo scriptum est (III Reg. VI, 7) , ne securis et malleus in 0824A domum Dei intret. Foris debet esse superbia et fallacia, non intus. Foris enim pugnae, pax intus quae supra omnem intellectum est. Non scindatur ferro anima tua: sed ut anima Joseph, ita anima tua ferrum pertranseat; ne principale tuum, velut quoddam tabernaculum Verbi, in ipso fidei principio et doctrinae spiritualis diruatur ingressu. Fundatus enim usu atque exercitatione immobilis perseverat, nec locum dat ei qui in summum, quasi transfigurans se in angelum lucis, conatur ascendere; qui si in nobis sua signa non viderit, auctoritatem resistendi habere non poterit. Ergo ne affligat nos inimicus, ne ossa nostra confringat, non deficiamus perseverare in Christo ut dicat de nobis: Triduum habent quod perseverant mecum, et dimittere eos jejunos nolo, 0824B ne deficiant in via (Matth. XV, 32) . Beatus cui ipse dederit cordis firmamentum, ut deficere non possit in istius vitae tramite constitutus. Non enim deficit qui sperat in Domino, atque ei intimo confitetur affectu; quandoquidem etiam eques ille cujus equi calcaneum serpens momordit, etsi retro cecidit, deceptus tamen non est, quia salutem exspectavit a Domino.