Caput IX.

Concluditur mortis bonum ex interitu corporis et immortalitate animae: quae immortalitas multifariam ostenditur. Cui accedit ad fugiendam corporis societatem, et prosequendam summi boni conjunctionem exhortatio.

38. Quis igitur dubitet de bono mortis, cum id 0557C quod inquietum, id quod erubescendum, id quod inimicum nobis est, id quod violentum, id quod procellosum, et ad omnia vitia illecebrosum est, conquiescat et jaceat, et quasi fera claudatur cavea sepulcri, relinquatur rabies ejus exanimis, et emortua compago viscerum in terram resolvatur: id autem quod familiare virtutibus, amicum disciplinis, studiosum gloriae, sequax boni, Deo subditum est, ad illud sublime evolet; et cum illo puro et perpetuo bono atque immortali maneat, ipsi adhaereat; et cum ipso sit de quo cognationem ducit, ut quidam ait: Cujus et genus sumus (Act. XVII, 28) ? Non enim mori animam cum corpore manifestum est, quia non est de corpore. Non esse autem eam de corpore Scriptura multis modis edocet. Nam et 0557D Adam a Domino Deo nostro accepit spiritum vitae, et factus est homo in animam viventem (Gen. II, 7) . Et David ait: Convertere, anima mea, in requiem tuam; quia Dominus benefecit mihi (Ps. CXIV, 7) . Et in quo benefecerit, audi: Quia liberavit, inquit, pedes meos a lapsu (Ibid., 8) . Vides gratulari eum mortis hujus remedio, quia finis factus est erroris, quia culpa, non natura defecit.

39. Denique quasi exutus et liber, dicit: Placebo 0558A Domino in regione vivorum (Ibid., 9) . Illa est enim vivorum regio. Denique illam animarum requiem dicit terram esse viventium (Ps. XXVI, 13) , quo peccata non penetrant, ubi virtutum vivit gloria. Ista autem regio plena est mortuorum, quia plena delictorum, meritoque dictum est: Dimitte mortuos sepelire mortuos suos (Matt. VIII, 22) . Sed et supra similiter ait: Anima ejus in bonis demorabitur, et semen ejus haereditabit terram (Ps. XXIV, 13) , hoc est, anima timentis Deum habitabit in bonis, ut semper in eis sit, et secundum ea. Quod potest etiam de eo accipi qui sit in corpore; ut et ipse si timeat Deum, in bonis habitet, et in coelestibus sit, et possideat corpus suum, et dominetur ei quasi in servitutem redacto, et possideat haereditatem gloriae et coelestium 0558B promissorum.

40. Unde et nos si volumus post mortem corporis 406 hujus in bonis esse, caveamus ne agglutinetur anima nostra huic corpori, ne commisceatur, ne inhaereat, ne trahatur a corpore, et tamquam ebria perturbationibus ejus vacillet et fluitet, nec se ei credat atque ejus delectationibus, ut committat se ejus sensibus. Nam et oculus ejus error et fraus est, quia fallitur visus: et auris ejus deceptio est, quia et auditus illuditur: et sapor ejus deceptio est. Denique non otiose dictum est: Oculi tui recta videant (Prov. XIV, 25) . Et: lingua tua non loquatur perversa (Ps. XXXIII, 14) . Quod non esset dictum, nisi frequenter errarent. Vidisti meretricem, captus es vultu ejus, et forma decoram putasti: erraverunt 0558C oculi tui, perversa viderunt, alia nuntiaverunt. Nam si vere vidissent, vidissent deformem meretricis affectum, inhorrentem procaciam, indecentem impudicitiam, marcentes libidines, tetram colluvionem, animae vulnera, conscientiae cicatrices. Qui viderit, inquit, mulierem ad concupiscendum eam (Matth. V, 28) . Vides quod iste falsum quaesivit, qui non veritatem, sed adulterium requisivit. Videre enim quaesivit ut concupisceret, non ut verum cognosceret. Errat igitur oculus, ubi errat affectus. Affectus ergo deceptio est, deceptio visus. Et ideo tibi dicitur: Ne capiaris oculis tuis (Prov. VI, 25) , id est, non capiatur anima tua. Mulier enim virorum pretiosas animas capit (Ibid. 26) . Deceptio est auditus. Denique blandimento multo sermonis mulier fornicaria saepe juvenis 0558D cor seduxit, decepit, illusit (Prov. VII, 21) .

41. Ergo non laqueis nos credamus et retibus iis quae decipiunt et illudunt; quia corda tentantur, impediuntur cogitationes, quae impediuntur visu, impediuntur auditu, odore, tactu, sapore. Non sequamur illecebrosa et seductoria: sed sequamur illud quod bonum est, illi adhaereamus, illud imitemur, illius praesentia, illius communicatio nos meliores faciat, mores nostros coloret, illius quaedam 0559A nos societas informet. Qui enim bono adhaeret, assumit inde quod bonum est; quia scriptum est: Cum sancto sanctus eris et cum electo electus eris, et cum perverso perversus eris, et cum innocente innocens eris (Ps. XVII, 26, 27) : assiduitate enim atque imitatione quaedam similitudinis imago formatur. Ideoque addidit: Quoniam tu illuminas lucernam meam, Domine (Ibid., 29) . Etenim qui appropinquat lumini, citius illuminatur, et plus in eo splendor aeterni luminis refulget e proximo. Ergo anima quae adhaeret illi invisibili bono Deo, atque immortali, et ipsa corporea haec fugit, et terrena, et mortalia derelinquit, fitque illius similis quod desiderat, in quo vivit et pascitur; et quia immortali intendit, non est ipsa mortalis. Quae enim peccat, moritur; non utique aliqua sui dissolutione, sed merito moritur 0559B Deo, quia vivit peccato. Ergo quae non peccat, non moritur; quia manet in substantia sui, manet in virtute et gloria.

42. Nam quomodo substantia ejus interire potest, cum utique anima sit quae vitam infundit? Et cui anima infunditur, vita infunditur: a quo anima discedit, vita discedit. Anima ergo vita est. Quomodo enim potest mortem recipere, cum sit contraria? Sicut enim nix calorem non recipit, 407 nam statim solvitur: et lux non recipit tenebras, nam statim discutit (infuso enim lumine, tenebrarum horror aufertur, sicut admoto igne, nivium rigor desinit), ita et anima quae vitam creat, mortem non recipit, et non moritur: anima autem mortem non recipit; 0559C anima ergo non moritur.