646 Caput VI.

Queritur David sui oblitum Deum videri, quo et peccatorum suorum merita, et propriam infirmitatem quae sine divino praesidio subsistere non potest, confitetur. Ibidem luget quod fuerit a Deo repulsus, qui susceptus ante fuerat. Quam beatum sit ex utero in Deum projici; et qua ratione illud Christo accommodetur?

22. Quare me oblitus es, et quare me repulisti (Ps. 0820C XLI, 10) ? Deus non obliviscitur. Impossibile est enim ut obliviscatur, cui omnia quae sunt facta et futura, praesentia sunt: sed nostra peccata meritum oblivionis ei infundunt; ut oblitteret eos, quos indignos sua visitatione cognoverit. Eos enim cognoscit Dominus, qui sunt ejus. Tamen ubi aliqui iniquitatem operantur, his dicit: Non novi vos (Matth. VII, 23) . Quis ergo est qui possit Deo dicere: Quare me oblitus es? Sed tamen commune hoc sanctis nobisque infirmis est. Sanctus dicit quasi meriti sui conscius; et tamen quo sanctior, hoc humilior. Quod si vix sanctus dicit, quid ego dicam peccator, nisi ad illud referam: Quare operis tui oblitus es; quare visitationis tuae oblitus es? Postremo quare infirmitatis meae oblitus es? Quid est enim homo, nisi quia visitas 0820D eum? Non ergo obliviscaris infirmum. Memento, Domine, quia infirmum me fecisti: memento quia pulverem me finxisti. Quomodo stare potero, nisi solidaturus hoc lutum semper intendas, ut de vultu tuo soliditas mea prodeat? Cum averteris faciem, turbabuntur omnia: si intendis, vae mihi; non habes quod in me aspicias, nisi contagia delictorum; nec deseri utile, nec videri est; quia dum videmur, offendimus. Possumus tamen aestimare, quia non repellit quos videt; quia emundat quos aspicit. Ignis ante eum ardet, qui crimen exurat.

23. Bonum est ergo nobis, ut non repellamur. Ideo 0821A queritur David, quia repulsum se credidit, qui fuerat ante susceptus. Denique in posterioribus dicit: In te confirmatus sum ex utero (Psalm. LXX, 6) . Sed et supra scriptum habemus: In te projectus sum ex utero: de ventre matris meae Deus meus es tu (Psal. XXI, 11) . Bonum est et projici, sed in Deum. Denique ex persona Christi, hoc in XXI psalmo dicitur, qui vere in Patrem de utero projectus est Virginis; non enim terrena eum excepere morientem. Unde in cruce positus, cum emitteret spiritum, ad Patrem ait: In manus tuas commendo spiritum meum (Luc., XXIII, 46) .

24. Non ergo aliqui addant: Domine, ut psaltae faciunt, quod neque in Latino codice inveni meo, neque in Graeco, neque in Evangelio, quod est evidentius. Denique supra dixerat: Pater, dimitte illis 0821B hoc peccatum (Ibid., 34) ; et ideo tamquam Patri, in manus ejus commendare se spiritum suum, in cujus sinu semper est Filius. Quamquam, etsi addant quod dixerit, Domine, considerent quod quasi homo in morte positus hoc loquatur.

25. Ergo projectus est de utero in Patrem, de ventre matris suae, hoc est, definivit quod ille uterus qui projecit eum, venter est matris. Pater autem dixit: Ex utero ante luciferum genui te (Psalm. CIX, 3) . Non projecit utique Filium Pater, a quo numquam egressus est Filius, sicut ipse ait: Traditus sum, et non egrediebar (Psal. LXXXVII, 9) . Non projecit eum, cui ejusdem substantiae 647 unitate connectitur. Potest ergo et sic legi: In te projectus sum ex utero de ventre matris meae (Psal. XXI, 12) , ut sequatur: 0821C Deus meus es tu, ne discedas a me. Potest et sic: De ventre matris meae Deus meus es tu; quoniam in utero positus a te nunquam recessi; tecum eram qui tanquam Jonas in utero ceti positus, te pro populo deprecabar. Et vere de matris suae ventre cum Deo erat, secundum quod scriptum est: Quoniam priusquam sciret puer bonum aut malum, elegit quod bonum est (Esai. VII, 16) . Et: Antequam patrem vocaret aut matrem, virtutem Damasci et spolia Samariae depraedatus est (Esai. VIII, 4) ; ut gentibus evocatis regnum Patri piae cultu devotionis acquireret. Videamus caetera.