Caput Primum.

Post absolutam vehementiorem interpellationem Job sequitur placidior interpellatio David. Hunc non inepte cervo comparari, cum Christus ipse per idem animal se designari non recusaverit. Illi similitudinem hanc convenisse pottissimum ob passionis susceptionem, Ecclesiae vocationem, profligationem diaboli, atque apostolorum, qui et ipsi cervi fuerunt, missionem.

0811B

1. Multi quidem deploraverunt infirmitatem fragilitatis humanae excellentius; tamen caeteris sanctus Job, et sanctus David. Ille superior, directus, vehemens, acer, et quasi gravibus exasperatus doloribus majore cothurno: hic blandus, placidus, atque mansuetus, mitiore affectu; ut vere quem imitandum sibi proposuit, cervi imitaremur affectum. Nec te moveat, si tantum prophetam ferae similitudine videar praedicare, 0811C cum legeris ad apostolos dictum: Estote astuti sicut serpentes et prudentes sicut columbae (Matth. X, 16) .

2. Sed tamen quamvis istiusmodi similitudines piis astruantur exemplis, sitque innocens et mitis natura cervorum; illum cervum ad imitationem Prophetae propositum hoc loco arbitror, de quo Salomon paternae mentis assertor in Proverbiis dixit: Cervus amicitiae, et pullus gratiarum confabuletur tibi (Prov. V, 19) . Verus enim Dei Filius in semetipso naturam quam animantibus ipse donavit, expressit, qui in hunc mundum tamquam cervus advenit: et cum his se mera simplicitate jungebat, a quibus ei parabantur insidiae. Fertur enim hujusmodi cervorum esse simplicitas, ut cum se exagitari viderint, his sese equitibus adnectant, qui ministerio fraudis 0811D appositi, fugae specie ac simulatione societatis inductos ad retia usque deducant. Ita ergo Dominus tamquam ignarus periculi atque improvidus, Judaeis dolum sibi struentibus admiscebatur, et societatem Judae proditoris sibi adscivit, cujus simulatione funesta, usque ad crucis laqueos et retia passionis accessit. Unde conversus ad eum dixit: Juda, osculo Filium hominis tradis (Luc. XXII, 48) ? Et hoc modo quidem 0812A venit ad Synagogae retia, volensque se induit: sed non implicitus est, nec inscriptus, qui omnes resolvit.

0812B 3. Denique eminebat super retia. Et quia eum sui non susceperant, vocabat Ecclesiam, et suam ei gratiam conferebat, sicut ipsa sacrosancta Ecclesia in Canticis protestatur dicens: Adjuravi vos, filiae Hierusalem, in virtutibus et fortitudinibus agri; ne suscitaveritis, et excitaveritis charitatem usquequo voluerit (Cant. II, 7) . Petit ergo in odore agri, quem olebat sanctus Jacob, id est, illa fide, illa devotione excitari sponsum suum a filiabus Hierusalem, ut festinet ad sponsam, et excitari ejus in se charitatem, aut etiam ipsum excitari, quia charitas sponsus est. Deus enim charitas est, sicut dixit Joannes (I Joan. IV, 16) . Sed ille non est passus se ab aliis excitari; qui sponte properabat, egressus de thalamo exsultabat ut gigas ad currendam viam. Vidit 639 eum sponsa, et vocem 0812C venientis audivit, subitoque conversa ait: Ecce hic advenit saliens super montes, transiliens super colles (Cant. II, 8) ; majores enim salit, minores transilit, ne piae festinationis impedimenta patiatur. Similis est, inquit, consobrinus meus capreolae, aut hinnulo cervorum super montes Bethel (Ibid. 9) . Bonus cervus, cujus mons est domus Dei, in quam tanta celeritate currebat, ut sponsae vota et desideria praeveniret. Denique quem de longinquo venientem viderat, repente sibi adesse cognovit; unde et ait: Ecce hic post parietem nostrum, prospiciens per fenestras, eminens per retia. Respondit consobrinus meus, et dixit mihi: Exsurge, veni, proxima mea, formosa mea, columba mea; quia ecce hyems praeteriit, imber abiit, discessit sibi, flores visi sunt in terra (Ibid. 10 et 11) . 0812D Hyems Synagoga est: imber populus Judaeorum, qui solem videre non potuit: flores apostoli sunt. Et addidit: Messis incisionis advenit, vox turturis audita est in terra nostra (Ibid. 12) . Messis illa Ecclesiae fides est: vox turturis pudicitia est.

4. Nec his solis, sed etiam cervi similitudinem suscipit Christus, quia veniens in terras serpentem illum diabolum sine ulla sui offensione protrivit, cui calcaneum 0813A suum obtulit, sed ejus venena non sensit. Unde dictum est ei: Super aspidem et basiliscum ambulabis (Psal. XC, 13) . Simus ergo et nos cervi, ut super serpentes ambulare possimus. Erimus cervi, si vocem Christi sequamur, quae praeparat cervos, et facit morsus serpentium non timere: ac si qui forte fuerint vulnerati, aufert eorum dolorem, solvendo delictum. De his cervis dicit Dominus ad Job: Observasti partus cervorum: numerasti autem menses eorum, plenos partus? Partus autem eorum solvisti, vel enutristi filios eorum, ut non timeant (Job XXXIX, 1 et seq.) . Audi quomodo non timeant filii cervorum talium. Doceat te Esaias dicens: Et puer parvulus mittet manum in cavernam aspidum, et illi non nocebunt (Esai. XI, 8) . Et ut agnoscas quod Ecclesiae filios 0813B significare videtur, addidit: Partus autem eorum emittes, dirumpent filii eorum, et multiplicabuntur in generatione, exibunt et non revertentur retro (Job XXXIX, 4 et 5) . Nemo enim mittens manum ad aratrum, et aspiciens retro, habilis est regno Dei.

5. Merito ergo cervus factus est Dominus; ut tales sibi cervos Domini vox praepararet, de quibus ait: In nomine meo daemonia ejicient, linguis loquentur novis, serpentes tollent, et si mortiferum quid biberint, non eis nocebit (Marc. XVI, 17 et 18) . Tollebant enim serpentes, cum spiritu oris sui sancti apostoli de latebris corporum eruerent nequitias spiritales, nec venena mortifera sentiebant. Denique cum exsiliens de sarmentis Paulum vipera momordisset, videntes Barbari pendentem viperam de manu ejus, putabant 0813C repente moriturum. At ille stabat intrepidus, nec vulnere movebatur, nec veneno infundebatur. Unde videntes eum non tamquam hominis conditione genitum, sed tamquam Dei gratia editum, supra homines esse arbitrabantur. Vide cervum viperas de latebris eruentem spiritu 640 divino qui erat in naribus ejus, sicut dixit Job (Job XXVII, 3) . Conversus, inquit, Paulus in spiritu, et respiciens cum dolore ait ad Pithonem: Praecipio tibi in nomine Domini nostri Jesu Christi continuo exire ab ea. Et exivit eadem hora (Act. XVI, 18) . Vide cervum quando venit ad baptismum, et sacri fontis ablutus irriguo, omnia persecutionis venena rejicit. Vide cervum Dominum Jesum, quando venit ad Joannem Baptistam, et dicenti sibi 0813D Joanni: Ego a te debeo baptizari, et tu venis ad me, respondit: Sine modo (Matth. III, 14 et 15) . Et hoc dicto, in aquas salutem sitiens publicam, tota aviditate descendit. Sed jam satis nobis in exordio tractatus, sicut in principio anni , more vulgi cervus allusit. Pergamus ad caetera.