Patrologiae Cursus Completus

 Patrologiae Cursus Completus

 Elenchus Operum Quae In Hac Prioris Tomi Parte Continentur.

 Elenchus Operum Quae In Hac Prioris Tomi Parte Continentur.

 Epistola Dedicatoria.

 Epistola Dedicatoria.

 Praefatio.

 Praefatio.

 Vita Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi, A Paulino Ejus Notario Ad Beatum Augustinum Conscripta.

 Vita Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi, A Paulino Ejus Notario Ad Beatum Augustinum Conscripta.

 Vita Et Institutum Sancti Patris Nostri Ambrosii Mediolanensis Episcopi .

 Vita Et Institutum Sancti Patris Nostri Ambrosii Mediolanensis Episcopi .

 Vita Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi Ex Ejus Potissimum Scriptis Collecta, Et Secundum Chronologiae Ordinem Digesta.

 Vita Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi Ex Ejus Potissimum Scriptis Collecta, Et Secundum Chronologiae Ordinem Digesta.

 Selecta Veterum Testimonia De Sancto Ambrosio.

 Selecta Veterum Testimonia De Sancto Ambrosio.

 In Sex Libros Hexaemeron Admonitio.

 In Sex Libros Hexaemeron Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi Hexaemeron Libri Sex.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi Hexaemeron Libri Sex.

 Liber Primus. De Opere Primi Diei.

 1 Caput Primum. (Sermo I.)

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII. (Sermo II.)

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Liber Secundus. De Opere Secundi Diei.

 21 Caput I. (Sermo III.)

 24 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Liber Tertius. De Opere Tertii Diei.

 33 Caput I. (Sermo IV.)

 Caput II.

 38 Caput III.

 Caput IV.

 41 Caput V.

 Caput VI. (Sermo V.)

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 51 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 59 Caput XVI.

 Caput XVII.

 Liber Quartus. De Opere Quarti Diei.

 61 Caput I (Sermo VI)

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Liber Quintus. De Opere Quinti Diei.

 79 Caput I (Sermo VII.)

 Caput II.

 82 Caput III.

 Caput IV.

 84 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 88 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII. (Sermo VIII.)

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 Caput XVII.

 Caput XVIII.

 Caput XIX.

 Caput XX.

 106 Caput XXI.

 Caput XXII.

 Caput XXIII.

 Caput XXIV.

 Caput XXV.

 Liber Sextus. De Opere Sexti Diei.

 Caput Primum. (Sermo IX.)

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 124 Caput V.

 126 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 In Librum De Paradiso Admonitio.

 In Librum De Paradiso Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Paradiso Liber Unus .

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Paradiso Liber Unus .

 145 Caput I.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 In Libros De Cain Et Abel Admonitio.

 In Libros De Cain Et Abel Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Cain Et Abel Libri Duo .

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Cain Et Abel Libri Duo .

 Liber Primus.

 183 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 202 Caput X.

 Liber Secundus.

 205 Caput I.

 Caput II.

 210 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 In Librum De Noe Et Arca Admonitio.

 In Librum De Noe Et Arca Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Noe Et Arca Liber Unus.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Noe Et Arca Liber Unus.

 227 Caput I.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 232 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 241 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 252 Caput XVII.

 Caput XVIII.

 Caput XIX.

 Caput XX.

 Caput XXI.

 Caput XXII.

 Caput XXIII.

 Caput XXIV.

 265 Caput XXV.

 Caput XXVI.

 269 Caput XXVII.

 Caput XXVIII.

 271 Caput XXIX.

 Caput XXX.

 Caput XXXI.

 Caput XXXII.

 Caput XXXIII.

 Caput XXXIV.

 Fragmentum Libri De Arca Noe.

 Fragmentum Libri De Arca Noe.

 In Libros De Abraham Admonitio.

 In Libros De Abraham Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Abraham Libri Duo .

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Abraham Libri Duo .

 Liber Primus.

 281 Caput I.

 Caput II.

 286 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 298 Caput VI.

 Caput VII.

 304 Caput VIII.

 Caput IX.

 313 Liber Secundus.

 Caput Primum.

 315 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 321 Caput V.

 323 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 In Librum De Isaac Et Anima Admonitio.

 In Librum De Isaac Et Anima Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Isaac Et Anima Liber Unus.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Isaac Et Anima Liber Unus.

 355 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 In Librum De Bono Mortis Admonitio. Ubi praecipue De Habitaculis Animarum Post Mortem, deque libro IV Esdrae disceptatur.

 In Librum De Bono Mortis Admonitio. Ubi praecipue De Habitaculis Animarum Post Mortem, deque libro IV Esdrae disceptatur.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Bono Mortis Liber Unus .

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Bono Mortis Liber Unus .

 389 Caput I.

 390 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 401 Caput VII.

 403 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 411 Caput XII.

 In Librum De Fuga Saeculi Admonitio.

 In Librum De Fuga Saeculi Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Fuga Saeculi Liber Unus .

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Fuga Saeculi Liber Unus .

 417 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 In Libros De Jacob Et Vita Beata Admonitio.

 In Libros De Jacob Et Vita Beata Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Jacob Et Vita Beata Libri Duo .

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Jacob Et Vita Beata Libri Duo .

 Liber Primus.

 Caput II.

 447 Caput III.

 449 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Liber Secundus.

 459 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 In Librum De Joseph Patriarcha Admonitio.

 In Librum De Joseph Patriarcha Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Joseph Patriarcha Liber Unus.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Joseph Patriarcha Liber Unus.

 483 Caput Primum.

 Caput II.

 486 Caput III.

 490 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 506 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 In Librum De Benedictionibus Patriarcharum Admonitio.

 In Librum De Benedictionibus Patriarcharum Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Benedictionibus Patriarcharum Liber Unus .

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Benedictionibus Patriarcharum Liber Unus .

 513 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 518 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 524 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 In Librum De Elia Et Jejunio Admonitio, Ubi nonnulla de jejunio Quadragesimali Mediolanensis Ecclesiae, ac de conviviis super sepulcra martyrum celebr

 In Librum De Elia Et Jejunio Admonitio, Ubi nonnulla de jejunio Quadragesimali Mediolanensis Ecclesiae, ac de conviviis super sepulcra martyrum celebr

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Elia Et Jejunio Liber Unus .

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Elia Et Jejunio Liber Unus .

 535 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 541 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 Caput XVII.

 Caput XVIII.

 Caput XIX.

 Caput XX.

 Caput XXI.

 Caput XXII.

 In Librum De Nabuthe Jezraelita Admonitio.

 In Librum De Nabuthe Jezraelita Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Nabuthe Jezraelita Liber Unus .

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Nabuthe Jezraelita Liber Unus .

 565 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 587 Caput XVII.

 In Librum De Tobia Admonitio.

 In Librum De Tobia Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Tobia Liber Unus .

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Tobia Liber Unus .

 591 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 600 Caput VIII.

 Caput IX.

 602 Caput X.

 Caput XI.

 604 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 Caput XVII.

 Caput XVIII.

 613 Caput XIX.

 Caput XX.

 618 Caput XXI.

 Caput XXII.

 620 Caput XXIII.

 Caput XXIV.

 In Libros De Interpellatione Job Et David Admonitio.

 In Libros De Interpellatione Job Et David Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Interpellatione Job Et David Libri Quatuor.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi De Interpellatione Job Et David Libri Quatuor.

 Liber Primus. De Interpellatione Job, Et De Hominis Infirmitate.

 625 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 632 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Liber Secundus. De Interpellatione David.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 646 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Liber Tertius. De Interpellatione Job.

 653 Caput Primum.

 654 Caput II.

 Caput III.

 657 Caput IV.

 659 Caput V.

 Liber Quartus. De Interpellatione David.

 661 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 671 Caput X.

 Caput XI.

 In Apologiam Prophetae David Admonitio.

 In Apologiam Prophetae David Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi Apologia Prophetae David Ad Theodosium Augustum.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi Apologia Prophetae David Ad Theodosium Augustum.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 682 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 697 Caput XIII.

 Caput XIV.

 700 Caput XV.

 Caput XVI.

 Caput XVII.

 In Alteram Davidis Apologiam Admonitio.

 In Alteram Davidis Apologiam Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi Apologia Altera Prophetae David.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi Apologia Altera Prophetae David.

 707 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 In XII Psalmorum Enarrationes Admonitio.

 In XII Psalmorum Enarrationes Admonitio.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi Enarrationes In XII Psalmos Davidicos.

 Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi Enarrationes In XII Psalmos Davidicos.

 In Psalmum Primum Enarratio .

 737 Praefatio.

 Enarratio.

 In Psalmum XXXV Enarratio .

 765 Praefatio.

 Enarratio.

 In Psalmum XXXVI Enarratio.

 777 Praefatio.

 Enarratio.

 In Psalmum XXXVII Enarratio.

 815 Praefatio.

 Enarratio.

 In Psalmum XXXVIII Enarratio. Titulus: In finem pro Idithum Canticum ipsi David.

 In Psalmum XXXIX Enarratio.

 In Psalmum XL Enarratio.

 In Psalmum XLIII Enarratio.

 In Psalmum XLV Enarratio.

 925 Praefatio.

 Enarratio.

 In Psalmum XLVII Enarratio.

 In Psalmum XLVIII Enarratio. Hujus titulus est: In finem filiis Core, Psalmus David.

 In Psalmum LXI Enarratio. Titulus: In finem, pro Idithum, Psalmus ipsi David.

 Index Rerum Quae In Hac Prioris Tomi Parte Continentur.

 Index Rerum Quae In Hac Prioris Tomi Parte Continentur.

 Hexaemeron.

 Liber De Paradiso.

 De Cain Et Abel Libri Duo.

 Liber De Noe Et Arca.

 De Abraham Libri Duo.

 De Isaac Et Anima Liber Unus.

 De Bono Mortis Liber Unus.

 De Fuga Saeculi Liber Unus.

 De Jacob Et Vita Beata Libri Duo.

 De Joseph Patriarcha Liber Unus.

 De Benedictionibus Patriarcharum Liber Unus.

 De Elia Et Jejunio Liber Unus.

 De Nabuthe Jezraelita Liber Unus.

 De Tobia Liber Unus.

 De Interpellatione Job Et David Libri Quatuor.

 Apologia Prophetae David.

 Apologia Altera Prophetae David.

 Enarrationes In XII Psalmos Davidicos.

Caput XII.

Serpentis qualis fuerit sapientia: quomodo mulierem aggressus sit; qualisve hujus responsio, quam longa digressio de quadam circa eam rem dubitatione consequitur.

54. Serpens autem erat sapientior omnium bestiarum quae erant super terram, quas fecit Dominus Deus, et dixit serpens mulieri: Quid utique dixit Deus, ne edatis ab omni ligno quod est in paradiso (Gen. III, 1) ? Cum dicit sapientiorem serpentem, intelligis quem loquatur, id est, illum adversarium nostrum qui tantum 0301B habet hujus sapientiam mundi (Vid. S. Aug. lib. II contra Jul. Pel., c. 5, n. 13) . Sed et voluptas atque delectatio bene sapiens dicitur, quia et sapientia carnis appellatur sapientia, sicut habes: Quia sapientia carnis inimica est Deo (Rom. VIII, 7) . Et ad exquirenda delectationum genera astuti sunt, quia appetentes sunt voluptatum. Sive ergo delectationem intelligas, quaedam est divino adversa mandato, et inimica sensibus nostris. Unde sanctus Paulus ait: Video aliam legem in membris meis repugnantem legi mentis meae, et captivantem me in lege peccati (Rom. VII, 23) . Si autem ad diabolum referas, verus inimicus est generis humani. Quae autem causa inimicitiarum nisi invidia? Sicut Salomon ait: Quia invidia diaboli mors introivit in orbem terrarum (Sap. II, 24) . 0301C Invidiae autem causa beatitudo hominis in paradiso positi, et ideo quoniam ipse diabolus acceptam gratiam tenere non potuit, invidit homini, eo quod figuratus e limo, ut incola paradisi esset, electus est. Considerabat enim diabolus quod ipse qui fuisset superioris naturae, in haec saecularia et mundana deciderat; homo autem inferioris naturae sperabat aeterna. Hoc est ergo quod invidet dicens: Iste inferior adipiscitur quod ego servare non potui? Iste de terris migrabit ad coelum, cum ego de coelo lapsus in terra sim? Multas vias habeo quibus hominem decipere possim. De limo factus est, terra ei mater est, corruptibilibus involutus est. Et si anima superioris naturae, tamen et ipsa lapsui potest esse obnoxia, in corporis carcere constituta; quando ego lapsum vitare 0301D non potui. Est igitur via prima, ut decipiatur, dum conditione sua majora desiderat. Hic enim quidam conatus est industriae. Deinde carnis est, quod non habeat, desiderare. Postremo in quo videor ego omnibus esse sapientior, nisi circumscribam hominem, et versutia et fraude contendam? Itaque machinatus est, ut non primo Adam adoriretur, sed Adam per mulierem circumscribere conaretur. Non adorsus est eum qui coram acceperat coeleste mandatum: sed eam 170 adorsus est quae a viro didicerat, non a 0302A Deo quid observaret, acceperat. Neque enim habes quia mulieri dixit Deus, sed quia Adae dixit; et ideo per Adam cognovisse mulier aestimanda est.

55. Cognoscens igitur hoc loco tentamenti genus, plurima etiam aliis locis tentamenti genera reperies. Alia sunt per principem istius mundi, qui quaedam venena sapientiae in hunc mundum evomuit; ut vera putarent homines esse quae falsa sunt, et specie quadam hominum caperetur affectus. Non enim semper quasi apertus hostis ingreditur: sed sunt quaedam potestates quae amorem simulent, gratiamque praetendant; ut paulatim cogitationibus nostris venenum suae iniquitatis infundant, a quibus oriuntur illa peccata quae vel ex delectatione, vel ex quadam mentis facilitate nascuntur. Sunt etiam aliae potestates quae 0302B veluti colluctantur nobiscum. Unde et Apostolus ait: Quia non est nobis colluctatio adversus carnem et sanguinem, sed adversus principatus, et potestates, et rectores hujus mundi, tenebrarum harum, adversus nequitiam spiritalium quae sunt in coelestibus (Ephes. VI, 12) . Volunt enim hac quadam contentione nos frangere, et veluti quoddam animae nostrae corpus elidere. Unde et Paulus quasi bonus athleta non solum ictus adversantium potestatum vitare cognoverat, verum etiam adversantes ferire. Unde et ait: Percutio pugnis, non ut aera caedens (I Cor. IX, 26) . Et ideo quasi bonus athleta ad coronam meruit pervenire. Ergo multiplicia tentamenta sunt diaboli. Et ideo bilinguis serpens habetur atque lethalis, eo quod diaboli minister aliud lingua loquatur, aliud corde meditetur. 0302C Sunt et alii ministri qui et cordis et vocis suae infectas veneno veluti verborum suorum jactant sagittas, quibus Dominus ait: Generatio viperarum, quomodo potestis bona loqui, cum sitis mali (Matth. XII, 34) ?

56. Et dixit serpens mulieri: Quid utique dixit Deus, ne edatis ex omni ligno quod est in paradiso? Et dixit mulier serpenti: Ex omni ligno paradisi manducabimus: de fructu autem ligni quod est in medio paradisi, dixit Deus: Non manducabitis ex eo, neque tangetis ex eo, ne moriamini (Gen. III, 2 et 3) . Cum audieris sapientiorem bestiis omnibus esse serpentem, hic ejus jam quaere versutiam. Simulat se verba Dei dicere, et proprios intexit dolos. Cum enim dixisset Deus: Ex omni ligno quod est in paradiso edetis ad escam: de ligno 0302D autem quod est scientiae boni et mali non edetis, qua die autem manducabitis ex eo, morte moriemini (Ibid. II, 16 et 17) ; serpens quasi interrogans mulierem, cum dixisset Deus: Ex omni ligno quod est in paradiso edetis: de ligno autem uno non edetis, inseruit mendacium, ut diceret: Ab omni ligno non edetis: cum de uno tantum ligno scientiae boni et mali praeceperit Deus non esse gustandum. Qua ratione autem fefellerit, nihil mirum, quia iis qui aliquem circumscribere conantur, consuetudo est fallere. 0303A Non est igitur interrogatio otiosa serpentis. Sed ut scias in mandato nullum vitium esse potuisse, respondit mulier, ut habes: Ex omni ligno paradisi manducabimus: de fructu autem ligni quod est in medio paradiso, dixit Deus: Non manducabitis ex eo, neque tangetis 171 ex eo, ne morte moriamini. In mandato quidem nullum vitium est, sed in relatione mandati. Etenim quantum praesens lectio docet, discimus nihil vel cautionis gratia jungere nos debere mandato. Si quid enim vel addas, vel detrahas, praevaricatio quaedam videtur esse mandati. Pura enim (3 qu. IX, c. Pura) et simplex mandati forma servanda, vel testimonii series intimanda est. Plerumque testis dum aliquid ad seriem gestorum ex suo adjicit, totam testimonii fidem partis mendacio decolorat. Nihil 0303B igitur vel quod bonum videtur, addendum est. Namque hic quid offensionis habet prima specie quod addidit mulier: Neque tangetis ex eo quidquam? Tangetis enim Deus non dixerat, sed non edetis. Sed tamen lapsus incipit esse principium. Nam quae addidit, superfluum addidit, vel addendo de proprio semiplenum intellexit Dei esse mandatum. Docet igitur nos praesentis series lectionis neque detrahere aliquid divinis debere mandatis, neque addere. Nam si Joannes hoc judicavit de suis scriptis: Si quis apposuerit, inquit, ad hoc, adjiciet in illum Deus plagas, quae scriptae sunt in libro isto: et qui dempserit de verbis his prophetiae hujus, delebit Deus partem illius de libro vitae (Apoc. XXII, 18 et 19) : quanto nihil divinis mandatis est detrahendum! Hinc ergo coepit praevaricatio prima esse mandati. Et 0303C plerique putant hoc vitium non esse mulieris, sed Adae fuisse: ita Adam dixisse mulieri, dum eam vellet facere cautiorem, ut adderet mandasse Deum: Neque tangetis ex eo quidquam. Habemus enim quia Adam, non Eva mandatum acceperit a Deo. Nondum enim mulier formata fuerat. Ipsa quidem verba Adae quibus mulieri dixit formam seriemque mandati, non prodit lectio: sed intelligimus per virum ad mulierem seriem transisse mandati. Viderint tamen alii quid sentiant; mihi tamen videtur a muliere coepisse vitium, inchoasse mendacium. Nam etsi de duobus videatur incertum, tamen sexus prodit qui prius potuerit errare. Adde quia praejudicio illa constringitur, cujus et postea prior error inventus est. Viro enim mulier, non mulieri vir auctor erroris est. Unde 0303D et Paulus ait: Adam, inquit, non est deceptus: mulier autem seducta in praevaricatione fuit (I Tim. II, 14) .

57. Nunc videamus utrum praeter adjectionem quae mandato est applicata, quod additum est obfuisse videatur. Nam re vera si bonum est: Neque tangetis ex eo, et ad cautionem proficiebat, cur Deus hoc minime interdixerit, immo non interdicendo permisisse videatur? Itaque utrumque quaerendum, qua ratione nec permiserit, nec interdixerit. Sunt enim qui dicant, Qua ratione quod fecit videri, non jussit et tangi? Verum cum in eo ligno audieris naturam 0304A fuisse scientiae boni et mali, potest aestimari quia noluit te malum tangere. Satis est enim nobis videre Satanam sicut fulgur de coelo cadentem, secundum vocem Domini (Luc. X, 18) , et dantem escam non luminis, sed noctis et tenebrarum filiis; quia scriptum est: Dedit eum in escam populis Aethiopum (Ps. LXXIII, 14) . Hoc igitur de eo dictum est, quod non mandaverit 172 tangi. Quod autem non prohibuerit, quid intelligam accipe. Sunt multa quae noceant, si ante voluerimus haurire, quam quae sint illa cognoscere. Nam et de cibis et potu plerumque usu venit. Quippe si id quod amarum est, ante cognoscas, induis patientiam; et si intelligas illa quae sunt amara prodesse, induis tolerantiam, ne offendat amaritudo te repentina, et incipias rejicere profutura. Prodest ergo 0304B ante cognoscere; ut ex eo quod cognoveris profuturum, nec amara fastidias. Sed haec minus nocere possunt: illud quod magis, nisi provideatur, nocere possit, adverte.

58. Gentilis quidam est, ad fidem tendit: catechumenus est, majorem vult accipere doctrinae et fidei plenitudinem; caveat ne dum vult discere, male discat, et discat a Photino, discat ab Ario, discat a Sabellio: tradat se hujusmodi magistris quorum quaedam eum teneat auctoritas; et inductus quadam magistrorum praesumptione, teneris sensibus impressa dijudicare non noverit. Prius igitur oculis mentis perspiciat quid sequatur: videat ubi vita sit: tangat denique divinarum vitalia lectionum, ut nullo pravo offendatur interprete. Legit illi Sabellius: Ego 0304C in Patre, et Pater in me (Joan. XIV, 10) , et dicit unam esse personam. Legit Photinus: Quia mediator Dei et hominum homo Christus Jesus (I Tim. II, 5) . Et alibi: Quid me vultis occidere hominem (Joan. VIII, 40) ? Legit etiam Arius quia dixit: Quoniam Pater major me est (Joan. XIV, 28) . Legitur quidem manifestum: sed qua ratione dictum sit, debet ante pertractare secum, ut rationem dictorum possit advertere. Ducitur quadam magistrorum auctoritate; et profuisset ei non quaesisse, quam talem invenisse doctorem. Sed etiam gentilis si quis Scripturas accipiat, legit: Oculum pro oculo, dentem pro dente (Lev. XXIV, 20) . Legit etiam: Si scandalizaverit te dextera tua, abscinde illam (Matth. V, 30) ; non intelligit sensum, non advertit divini arcana sermonis, pejus labitur, quam si 0304D non legisset. Et ideo docuit quemadmodum Dei Verbum investigare deberent, non perfunctorie, non improvide, sed diligenter atque sollicite: Quod erat, inquit, ab initio, quod audivimus, et quod vidimus, oculis nostris perspeximus, et manus nostrae perscrutatae sunt de Verbo vitae: et vidimus et testamur, et annuntiamus vobis (I Joan. I, 1 et 2) . Vides quod ante velut manibus quibusdam perscrutatus sit Dei verbum, et postea annuntiaverit: et ideo nihil Adae et Evae fortasse nocuisset verbum, si pertractantibus diligenter mentis quibusdam manibus ante tetigissent. 0305A Infirmi enim pertractando, et diligentius requirendo, uniuscujusque quam non intelligunt, possunt investigare naturam. Certe illi infirmi id lignum in quo scientiam mali esse cognoverant, ante quemadmodum tangerent, debuerant perscrutari. Nam et mali saepe nobis potest prodesse cognitio. Et ideo diaboli fraudes vel in hac legimus lectione, vel in prophetia (Ezech. XXVIII, 18) , ut discamus quemadmodum artes ejus cavere possimus. Cognoscenda sunt enim tentamenta ejus, non ut sequamur, sed ut docti instructique caveamus.

173 59. Sunt hoc loco qui dubitationem habeant, utrum ex omni ligno ita dixerit Deus esse gustandum, ut cum de omni ligno, ita de scientiae boni et mali ligno gustaretur; an vero de omni ligno 0305B gustandum, de solo ligno scientiae boni et mali dixerit non esse gustandum? Qui ne id quidem putant inutilis esse rationis, quod quamvis noxia esca hujus ligni fuerit; tamen si cum caeteris ederetur, noxia esse non possit: quandoquidem etiam antidotum theriacum de corpore serpentis confici solere dicatur, quod utique virus corpusque serpentis, cum solum sumitur, nocet; cum admiscetur aliis, sanitati est et saluti. Scientia quoque boni et mali, si quid sapientiae habeat, si quis vitae semper intendat, si quis caetera virtutum genera consequatur, nequaquam inutilis aestimatur. Hac igitur ratione plerique putaverunt posse etiam illud intelligi; ut videatur Deus id inhibuisse, ne absque caeteris solum lignum scientiae boni et mali gustaretur, non prohibuisse 0305C cum caeteris. Et hoc ideo putant dictum, quia ait Deus ad Adam: Quis tibi indicavit quoniam nudus es, nisi de ligno a quo praeceperam tibi, ab hoc solo ne manducares, manducasti (Gen. III, 11) ? Quod videretur dare aliquem interpretandi locum, nisi mulier in superioribus, dicente serpente: Quid utique dixit Deus, ne edatis ab omni ligno quod est in paradiso: respondisset: Quod est in medio paradiso, dixit Deus: Non manducabitis ex eo. In quo quamvis mulieris praevaricaturae fides videatur infirmior, tamen non omnibus Adam spoliabo virtutibus, ut videatur in paradiso nullam assecutus fuisse virtutem, nihil de caeteris gustavisse lignis, priusque culpam incidisse, quam fructus esse aliquos consecutus. Non spoliabo ergo Adam, ne genus humanum omne dispoliem, 0305D quod innocens est antequam sensum accipiat scientiae boni et mali. Neque enim otiose dictum est: Nisi conversi fueritis, et efficiamini sicut puer iste, non intrabitis in regnum coelorum (Matth. XVIII, 3) . Puer enim cum maledicitur, non remaledicit: cum percutitur non repercutit: ambitionum et rapinarum tentamenta non novit.

0306A 60. Unde verius puto, quod ne cum aliis quidem fructibus lignum edendum esse praeceperit. Nam etsi bona scientia perfecto, imperfecto tamen inutilis est. Imperfectum ausim omnem hominem dicere, quando ipse Paulus quasi imperfectus dicat: Non quoniam acceperim, aut quo jam perfectus sim: sequor autem si comprehendam (Philipp. I, 12) . Et ideo imperfectis dicit Dominus: Nolite judicare, ut non judicemini (Matth. VII, 1) . Ergo imperfecto inutilis scientia. Denique, peccatum nesciebam, nisi lex diceret: Non concupisces (Rom. VII, 7) . Et infra: Sine lege enim peccatum mortuum est (Ibid., 8) . Quid enim mihi proderat scire quod vitare non poteram? Quid mihi proderat scire quod lex carnis meae impugnaret? Impugnatur Paulus, et videt legem carnis suae repugnantem 0306B legi mentis suae, et captivari se in lege peccati (Rom. VII, 23) , nec de conscientia sua praesumit (Vid. S. Aug. lib. II contra Jul. Pel., c. 5, n. 13) ; sed per Christi gratiam 174 confidit se a mortis corpore liberandum: et tu quemquam opinaris scientem non posse peccare? Paulus dicit: Non enim quod volo facio bonum; sed quod nolo malum, hoc ago (Rom. VII, 19) : et tu arbitraris homini prodesse scientiam, quae delicti augeat invidiam? Esto tamen ut perfectus peccare non possit. In Adam Deus omnes homines praevidebat, et ideo promiscue generi non conveniebat humano habere scientiam boni et mali, quam per carnis vitia, ut oportebat, exercere non poterat.