Liber De Noe Et Arca.

Caput Primum.—Noe omnium exemplar. Nobis ab operibus iniquitatis requiescendum. 361

Cap. II.—Quid nomina filiorum Noe significent, quidve ordo quo illa recensentur. 363

Cap. III.—Secuturo diluvio ideo abundasse filiorum procreationem, ut bona concessa divinae benignitati, poenas vero nostrae iniquitati imputemus. 364

Cap. IV.—Gigantibus qui vixerunt aetate Noe similes esse homines cultui carnis suae studentes. Qui dicantur filii Dei, et quo pacto Deus dicatur irasci et moveri: quare, etiam irrationabilibus propter hominis peccatum deletis, Noe gratiam apud Deum invenerit. 365

Cap. V.—Terram iniquitate hominum fuisse corruptam; pro toto homine carnem sumi, cujus illecebris anima nostra corrumpitur. 367

Cap. VI.—De constructione arcae, in qua humani corporis figura describitur. 368

Cap. VII.—Arca Noe cum arca foederis comparatur; cujus dimensionibus denotari ostenditur, singulas humani corporis partes ad usum et decorem esse compositas. 370

Cap. VIII.—Per ostium e transverso in arca positum decenter exprimi partem corporis ignobiliorem. 372

Cap. IX.—Per inferiora arcae nos edoceri ciborum receptacula minimi esse facienda; et hac occasione de intestinorum conformatione ac usu disputatur. 373

Cap. X.—De tribus causis ob quas muta animantia diluvii subjecta sint poenae 375

1185 Cap. XI.—Virum justum sibi ac suis saluti esse, licet nonnumquam studium relaxanti obrepat error. Non semper justum esse apud Deum qui justus sit apud homines. 376

Cap XII.—Quod septimus numerus sacer ac plenus sit. In nobis septenarium quoddam femineum esse, sed ad virilem conditionem ab erudito viro promoveri. 378

Cap. XIII.—Cur ingresso Noe in arcam, post septem dies diluvium factum sit. Cur Moyses dixerit illud quadraginta diebus et quadraginta noctibus duravisse. 379

Cap. XIV.—Diluvium verno tempore accidisse, ut majus eo cruciarentur homines; et sexcentesimo anno Noe ut hominum interitus cum eorum creatione congrueret. 383

Cap. XV.—Per arcam a foris clausam et in aquis fluctuantem, corpus hominis; per quindecim aquae cubitos humanos sensus; denique per mortem omnis carnis, animae passionibus corruptae interitum adumbrari. 384

Cap. XVI.—Cur dictum sit: Memor fuit Dominus Noe, nulla ejus uxoris ac filiorum ejus facta mentione. 387

Cap. XVII.—Quid sensu mystico significent cataractae, ostium arcae reseratum, emissio corvi. 388

Cap. XVIII.—Ut corvus malitiam, sic virtutem columba exprimit. Ad hanc recipiendam semper justum esse paratum ostendit Noe; idemque columbam septem aliis diebus retinens patientiam in corrigendo necessariam docet. 391

Cap. XIX.—Columba quare dicatur ad vesperam regressa cum olivae ramo in ore; item unde aquas defecisse Noe cognoverit: tandem cur eadem columba post dies septem tertio emissa non reversa sit. 393

Cap. XX.—Quod alio die imminuta aqua, alio siccata terra memoretur, accommodative explicatur. De denudatione arcae. Quare primus vel secundus mensis verni temporis dies dictus. 395

Cap. XXI.—Cur Noe ut exiret ex arca Dei praeceptum exspectaverit. Ordinem quo idem ingressus atque egressus describitur spiritualiter explicatur. 397

Cap. XXII.—Qua de causa Noe aram injussus Deo aedificavit, quidve Deo et non Domino. Quare e bestiis ac volatilibus mundis obtulerit; et quid sit quod ait Dominus: Recogitans non adjiciam maledicere terram, etc. 398

Cap. XXIII.—Quod ait Dominus: Semen et messis, frigus et aestus non requiescent, duplici sensu explicatur. 399

Cap. XXIV.—De praerogativa potestatis hominibus in caetera animalia per benedictionem qua Noe cum suis donatus est, divinitus attributa. 401

Cap. XXV.—An oleribus magis quam carnibus vescendum Dominus praeceperit; et quemadmodum nos munierit Moyses contra opiniones philosophorum de anima, quorum varia placita referuntur. 402

Cap. XXVI.—Pejorem bestiis esse qui fratrem occiderit. Cuique a propriis cogitationibus ac verbis cavendum. Quomodo dictum de homine: Ad imaginem Dei fecit eum. 405

Cap. XXVII.—Promittitur diluvium numquam ejusmodi futurum esse, ut terram omnem corrumpat; idque ad animi passiones traducitur. De arcu coelesti. 407

Cap. XXVIII.—Generationem Cham ideo prius esse memoratam, ut ejus peccatum amplificetur, et ex eodem profecta impia generatio demonstretur. 408

Cap. XXIX.—Quomodo Noe factus sit agricola; quodve inter agricolam et operatorem terrae discrimen; et quomodo terram suam alter excolit, alter operatur. Quare idem Noe vineam primum plantaverit; id est, rem non necessariam, cum fontes ad potum sufficiant. Cur etiam de illo scriptum: Et bibit de vino: ubi de gemina ebrietate; postremo de gemina animae nudatione disseritur. 409

Cap. XXX.—Quare Cham tum dictus sit pater Chanaan cum hic nundum esset genitus; et qui in persona Cham patrem deridentis intelligendi sint. 411

Cap. XXXI.—Sem et Japhet pietas commendatur. Quomodo sobrius factus sit Noe. 412

Cap. XXXII.—Cur in benedictione Sem dictum fuerit: Benedictus Dominus Deus Sem; et cur hujus servituti non Cham, qui peccavit, sed filius ejus addicatur. 414

Cap. XXXIII.—De CCCL annis quos Noe post diluvium vixisse traditur; tum de posteritate Japhet. 415

Cap. XXXIV.—Qualis Cham illius improbi filius senior fuerit, et de filio Chus Nembroth gigante et venatore. Ibid.

Fragmentum Libri De Arca Noe. Ibid.

In libros de Abraham admonitio. 417