Caput VI.

Qua ratione qui velit fugere, eum velociter fugere oporteat: quo etiam fugiendum sit; et ad quod bonum animas nostras erigere debeamus?

32. Sed qui fugit velociter fugiat, ne comprehendatur: 0585A velociter depraedetur hunc mundum, ut Hebraeus Aegyptum. Qui parturit, pariat; ne onusto et degravato iniquitatibus mentis utero, fugere non possit: et fugiat non quasi lactantem ferens, sed quasi expeditum: non parvulum gestans, sed perfectum in Christo exhibens; fugiat non quasi feriatus in sabbato, sed 431 tamquam operarius in negotio: nec tamquam sterilis in frigore, sed tamquam opimus in messe. Ideo enim dictum est: Orate ne fiat fuga vestra hyeme, vel sabbato (Matth. XXIV, 2) . Fuga ergo haec fecunda virtutum est, non effecta meritorum. Fuga haec nescit frigus timoris, tremorem mortis, contractionem sollicitudinis, dissolutionis otium, lasciviae ferias, torporem lentitudinis: sed vitae coelestis requirit impigrum viatorem, regni superioris 0585B competitorem strenuum, divitem agricolam, qui fructus suos cogat, et cogendo diripiat.

33. Quid enim aliud a te, o homo, quaeritur, nisi ut timeas Dominum, requiras eum, post ipsum ambules, comprehendas vias ejus (Deut. X, 12) ? In quo, inquit, comprehendam Dominum? Si comprehendam eum in holocaustis? Non in decem millibus haedorum, non in millibus arietum, non in fructibus impietatis reconciliatur Dominus, et peccata redimuntur: sed in bona vita Domini gratia comprehenditur. Renuntiatum est, inquit, tibi, homo, quid sit bonum, aut quid Dominus requirat a te. Quid aliud, nisi ut facias justitiam, et diligas misericordiam, et paratus sis ire cum Domino Deo tuo? Dicit tibi ergo Evangelium: Surgite, eamus hinc (Joan. XIV, 31) . Dicit tibi lex: 0585C Post Dominum Deum tuum ambulabis (Deut. XIII, 4) . Didicisti quomodo hinc fugias, quid moraris? Dicit tibi Evangelium iterum: Progenies viperarum, quis vobis demonstravit fugere ab ira ventura (Matth. III, 7) ? Et dicit hoc illis qui veniebant ad baptismum poenitentiae.

34. Ergo poenitentia fuga est bona: gratia Dei fuga est bona, in quam est assumptio fugientis: desertum fuga est bona, ad quod fugit Elias, Elisaeus, Joannes Baptista. Fugit Elias mulierem Jezabel, id est, effusionem vanitatis, et fugit ad montem Oreb, quod significat exsiccationem; ut siccaretur in eo carnalis profluvium vanitatis, et cognosceret plenius Deum. Erat enim ad torrentem Chorrad, quod est cognitio, ubi abundantiam profluentem divinae cognitionis 0585D hauriret, ita fugiens saeculum, ut nec cibum corporis hujus exquireret, nisi quem aves detulissent ministrae; quamquam esca ejus plerumque terrena non fuerit. Denique quadraginta diebus in virtute escae quam acceperat, ambulavit. Utique non mulierem fugiebat propheta tantus, sed saeculum. An mortem timebat, qui se obtulerat requirenti, et qui dicebat ad Dominum: Recipe animam meam (III Reg. XIX, 4) , taedium vitae istius sustinens, non cupiditatem? Sed fugiebat saecularem illecebram, et conversationis maculosae contagionem, et impiae ac praevaricatricis nationis sacrilegia.

0586A 35. Salomon quoque in mulier's illius specie corruptelam saeculi hujus exponit, et meretricias artes declinandas edocet (Prov. VII et aliis.) . Haec est mulier aliena et fornicaria, a qua te ut custodias, adhortatur. Ne declines ad vias saeculi cor tuum, sed colloces illud in manu Domini, in qua est cor regis. Qui enim se ipsum regit, quod pluris est quam aliis imperare, cor ejus in manu Dei est, et quo Deus vult, convertit illud. Non mirum si convertit in bonum, qui perfectae bonitatis est. In manu ergo Dei simus, ut bonum quaeramus, 432 illud bonum incorruptibile atque incommutabile, de quo dicit Amos propheta: Exquirite bonum et non malignum, ut vivatis: et sic erit vobiscum Dominus Deus omnipotens (Amos V, 14) . Quomodo dixistis: Odio habuimus mala, et dileximus 0586B bona? Ubi ergo bonus Deus, ibi bona sunt, quae desideravit videre David, et visurum se credidit, sicut ipse ait: Credo videre bona Domini in terra viventium (Ps. XXVI, 13) . Illa enim bona sunt quae manent semper, quae non queunt temporis vel aetatis mutatione corrumpi.

36. In illis bonis est qui Deum quaesiverit et invenerit. Ubi enim cor hominis, ibi et thesaurus ejus est. Non enim solet bonum datum deprecantibus Dominus denegare. Ergo quia bonus Dominus est, et maxime sustinentibus se bonus est, ipsi adhaereamus, cum ipso simus tota anima nostra, toto corde, tota virtute; ut simus in lumine ejus, et videamus ejus gloriam, et delectationis supernae fruamur gratia. Ad illud igitur bonum erigamus animos, et in 0586C illo simus, atque in illo vivamus, ipsi adhaereamus, quod est supra omnem mentem, et omnem considerationem, et pace utitur perpetua ac tranquillitate. Pax autem supra omnem mentem est, et supra omnem sensum. Hoc est bonum quod penetrat omnia, et omnes in ipso vivimus, atque ex ipso pendemus: ipsum autem supra se nihil habet sed est divinum; nemo enim bonus, nisi unus Deus. Quod ergo bonum, divinum; et quod divinum, bonum. Et ideo dicitur: Aperiente te manum, implebuntur omnia bonitate (Psal. CIII, 28) . Per bonitatem enim Dei nobis universa tribuuntur merito bona, quibus nihil admixtum est mali. Haec bona promittit Scriptura fidelibus dicens: Quae bona sunt terrae manducabitis (Esai. I, 19) . Boni ergo illius similes simus, ut quae bona 0586D sunt adipiscamur. Bonum quod est sine iniquitate, et sine dolo, et sine asperitate, cum gratia, cum pietate, cum sinceritate, et benevolentia, charitate, et justitia. Itaque omnes virtutes bonitas tamquam mater fecunda amplectitur.