Caput IV.

Davidis poenitentia paulo fusius commendata, neminem a lapsu immunem inveniri sanctissimorum virorum inductione palam facit.

0857C

15. Distinximus allegationes validas, ut arbitramur, et in figura fuisse textum hujus historiae comprobavimus: nunc superiora repetamus, 681 et tamquam exutum spiritalibus indumentis introspiciamus errorem. Peccavit David, quod solent reges: sed poenitentiam gessit, flevit, ingemuit, quod non 0858A solent reges. Confessus est culpam, obsecravit indulgentiam, humi stratus deploravit aerumnam, jejunavit, oravit, confessionis suae testimonium in perpetua saecula vulgato dolore transmisit. Quod erubescunt facere privati, rex non erubuit confiteri. Qui tenentur legibus, audent suum negare peccatum, dedignantur rogare indulgentiam, quam petebat qui nullis legibus tenebatur humanis. Quod peccavit, conditionis est (De Poen. dist. 3, cap. Ille rex, § Quod peccavit) ): quod supplicavit, correctionis. Lapsus communis, sed specialis confessio. Culpam itaque incidisse, naturae est: diluisse, virtutis, Quis gloriatur, inquit, castum se habere cor (Prov. XX, 9) ? Nec unius diei infans mundus esse Scripturae testimonio declaratur (Job. XIV, 5) .

0858B 16. Da mihi aliquem sine prolapsione delicti. Validissimus omnium Samson legitur (Judic. XIV et seq.) , qui leonem etiam suis manibus strangulavit; sed utinam amorem suum suffocare potuisset. Messes incendit Allophylorum, et ipse mulieris unius arsit igniculo. Jephte victor ab hoste remeavit: sed vexilla referens triumphalia, suo victus est sacramento, ut pietatem occurrentis filiae parricidio remunerandam putaret. Primum omnium quid opus fuit tam facile jurare, et incerta vovere pro certis, quorum nesciret eventum? Deinde ad quid sacramenta tristia Domino Deo reddit; ut cruentis solvat sua vota funeribus?

17. Nec de sacerdotibus silendum arbitror, ne nostra videar dissimulare delicta. Aaron ipse summus 0858C sacerdos (quo duce pariter ac Moyse, Rubrum pedes mare transivit populus Hebraeorum) rogatus a plebe ut deos sibi faceret quos adorarent, aurum poposcit, in ignem misit, et caput vituli figuratum est, cui sunt oblata sacrificia. Quo indicio claruit auri cupiditatem materiam esse perfidiae, et avaritiae studio sacrilegia solere generari. Iterum tantus sacerdos locum incidit offensionis cum sorore sua Maria. 0859A Nam dum fratri uterque obtrectat quod alienigenam accepisset uxorem, illico Maria contagio maculosae carnis effloruit.

18. Quo loci evidentis fuit figura mysterii, quod sacerdotalis ille populus patrum fraterno populo posterioribus temporibus derogaret, Aethiopissae illius nesciens sacramentum. Nam si cognovisset, non reprehendisset, quod cum veteri mysterio conveniret. Itaque cum Judaeus eum qui ex Gentibus credidit, dicit esse communem, et vult a Lege secernere, lepram habet, quam non poterit evadere, nisi spiritalis ei legis agnitio ad veniam fuerit suffragata.

19. Ergo et David qui sciret hominem se esse natum lapsui, veniam postulavit: Domini autem non 0859B desperavit misericordiam.