518 Caput IV.

De benedictione Judae, quae Christo, ejusque incarnationi, passioni, resurrectioni, atque aliis mysteriis accommodatur.

0678D 16. Et quia per admixtionem generis Juda et Levi Tribus junctae sunt, ideo Matthaeus ex Tribu Juda describit ejus familiam (Matth. I, 3) . Et Apostolus ait: Quoniam de Juda ortus est Dominus noster (Heb. VII, 14) . Ut ex Tribu Levi sacerdotalis et plena sanctitatis annumeretur haereditas: ex Tribu autem Juda, ex qua David et Salomon et reliqui reges fuerunt, regalis successionis splendor effulgeat; ut idem 0679A et rex et sacerdos Scripturarum testimonio demonstretur. Meritoque se circa gratiam Judae Jacob sanctus effudit dicens: Juda, te laudabunt fratres tui: manus tuae super dorsum inimicorum tuorum, adorabunt te filii patris tui. Catulus leonis Juda ex germine, fili mi, ascendisti. Recumbens dormisti ut leo, et tamquam catulus, quis suscitabit eum? Non deerit judex ex Juda, et princeps de femoribus ejus, donec veniat cui repositum est; et ipse erit exspectatio gentium, alligans ad vitem asinam suam, et cilicio pullum asinae suae. Lavabit in vino stolam suam, et in sanguine uvae anaboladium suum. Hilares oculi ejus a vino, et dentes ejus candidiores quam lac (Gen. XLIX, 8 et seq.) .

17. Ad Judam quidem patriarcham dirigi videtur alloquium, sed Judas ille posterior verus confessor exprimitur, qui ex ea Tribu natus est, qui solus laudatur 0679B a fratribus, de quibus dicit: Narrabo nomen tuum fratribus meis (Ps. XXI, 23) . Dominus per naturam, frater per gratiam, cujus manus quas expandit ad populum non credentem, super dorsum inimicorum suorum. Iisdem enim manibus, atque eadem passione suos texit, et subjugavit adversarias potestates, omnesque fidei et pietatis exsortes subditos sibi fecit. De quibus ait Pater ad Filium: Et dominaberis in medio inimicorum tuorum (Ps. CIX, 2) : quos inimicos sua malitia fecit, non Christi voluntas. In quo magna gratia Domini. Etenim spiritales nequitiae quae ante cervicem nostram jugo solebant captivitatis inflectere, ita ut David ipse manus quodammodo super se triumphantium sentire se scriberet dicens: Super dorsum meum fabricaverunt peccatores 0679C (Ps. CXXVIII, 3) , ipsae nunc subditae triumpho Christi et quibusdam manibus ejus, id est, factis operibusque subjectae, perpetuae subeunt captivitatis aerumnam. Ipse utique qui adoratur a filiis patris sui, quando adoratur a nobis, quibus ipse permisit ut Patrem vocemus, cujus servum esse virtutis est.

18. Catulus leonis Juda. Nonne evidenter et Patrem expressit, et Filium declaravit? Quid tam evidens, quo unius naturae Filius Dei cum Patre esse doceatur? Leo ille, hic catulus leonis. Vili comparatione, ejusdem naturae ac potentiae unitas intelligitur. Rex ex rege processit, fortis ex forte. Quia futuros praevidebat qui filium assererent junioris aetatis, occurrit his subjiciens: Ex germine, fili mi, ascendisti. Recumbens 0679D dormisti ut leo et tamquam catulus. Et alibi habes, quia catulus ipse est leo de Tribu Juda (Apoc. V, 5) . Ergo quia catulum 519 dixerat, bene statim leonem posuit, hoc est dicere: Non capiantur aures vestrae, quia catulum audierunt, Filium expressi, non dixi minorem. Et ipse est leo sicut pater. Audiant quia et leonem, et catulum appellavit: leonem quasi perfectae plenaeque virtutis: catulum, quasi Filium; ne quis cum audiret aequalem Patri, non putaret 0680A Filium. Non sic laudatur Filius, ut separetur a Patre. Ille probat aequalem, qui Filium confitetur.

19. Mirifice autem et incarnationem ejus expressit dicens: Ex germine, fili mi, ascendisti; eo quod tamquam frutex terrae in alvo Virginis germinavit, et ut flos boni odoris ad redemptionem mundi totius maternis visceribus splendore novae lucis emissus ascenderit, sicut Esaias dicit: Exiet virga de radice Jesse, et flos ex radice ejus ascendet (Esai. XI, 1) . Radix familia Judaeorum, virga Maria, flos Mariae Christus. Recte virga quae regalis est generis, de domo et patria David, cujus flos Christus est qui fetorem mundanae colluvionis abolevit, et vitae aeternae odorem infudit.

20. Habes ergo incarnationem, accipe passionem: Recumbens, inquit, dormisti ut leo: quando jacuit in 0680B sepulcro, velut quodam corporis sui somno quietus, sicut ipse ait: Ego dormivi, et requievi, et surrexi; quoniam Dominus suscepit me (Ps. III, 6) . Unde et Jacob ait: Quis suscitabit eum? hoc est, quem Dominus suscipiet. Quis est alius qui resuscitet, nisi ipse se sua Patrisque resuscitet potestate? Video natum auctoritate propria, video mortuum propria voluntate, video dormientem potestate propria. Qui omnia suo fecit arbitrio: cujus alterius ut resurgat egebit auxiliis? Ipse igitur resurrectionis suae auctor est qui mortis est arbiter, qui exspectatur a gentibus.

21. Et ideo, donec ille veniat, non deficiet dux ex Juda; ut usque ad ejus ortum regalis successionis fides incorrupta servetur. Postea enim, ut docuimus 0680C tractatu habito in Evangelium (Lib. III, in Lucam) , per Herodem adulterata successio praerogativam dignitatis amisit. Etenim quia verum regem negaverunt, falsos habere coeperunt. Ergo hoc quod dicit Patriarcha, servabitur in judicibus vel regibus Judaeorum intemeratae successionis haereditas ducta per reges: donec veniat cui repositum est; ut Ecclesiam Dei congreget ex conventu nationum omnium, et gentilium devotione populorum, hoc est, ipsum manet, ipsi debitum reservatur, ipsi tantae gratiae praerogativa defertur.

22. Et ipse est exspectatio gentium. Plus dixit quam si dixisset, ipsum exspectant gentes, quod omnis spes Ecclesiae in ipso recumbat. Ideo dicitur Moysi: Solve calceamentum pedum tuorum (Exod. III, 5) , ne ipse 0680D sponsus Ecclesiae crederetur, qui dux plebis eligebatur. Ideo solvit calceamentum suum Jesus Nave, (Josue V, 16) , ut venturo tanti muneris gratiam et ipse servaret. Ideo dicit Joannes: Post me venit vir cujus non sum dignus solvere corrigiam calceamentorum ejus (Joan. I, 27) . Ideo dicit: Qui habet sponsam sponsus est: amicus autem sponsi, qui stat et audit eum, et 520 gaudio gaudet (Joan. III, 29) , hoc est, ipse solus vir est Ecclesiae, hic est exspectatio gentium, 0681A huic deferentes copulam gratiae nuptialis, calceamentum suum solverunt prophetae. Hic sponsus est, ego amicus sponsi: gaudeo quia venit, quia vocem audio nuptialem, quia jam non dura peccatorum supplicia, dura Legis tormenta, sed remissionem criminum, vocem laetitiae, sonum jucunditatis, exsultationem festi nuptialis audivimus.

23. Hic est ille alligans ad vitem asinum suum, et cilicio pullum asinae suae; ut fervorem Spiritus sancti habeat congregatio nationum ante remissa et negligens, sed jam devota per Christum, et viti illi perpetuae, hoc est Domino Jesu, qui ait: Ego sum vitis, et Pater meus agricola (Joan. XV, 1) , velut fructuosi palmites quibusdam inexsolubilis fidei vinculis alligemur. Hoc est illud mysterium, quod pullum asinae 0681B solvi jussit in Evangelio, et ipse Dominus Jesus sedit super eum, ut alligatus ad vitem perpetua sanctorum suavitate requiesceret.

24. Lavabit, inquit, in vino stolam suam. Bona stola est caro Christi, quae omnium peccata operuit, omnium delicta suscepit, omnium errores texit. Bona stola, quae universos induit veste jucunditatis. Lavit hanc stolam in vino, quando cum baptizaretur in Jordane, descendit Spiritus sanctus sicut columba, et mansit super eum. Quo significatur quod plenitudo Spiritus sancti individua in eo fuerit, nec recesserit. Unde et evangelista (Marc. I, 10) ait: Quia plenus Spiritu sancto Dominus Jesus, regressus est ab Jordane. Lavit ergo Jesus stolam suam, non ut suam quae non erat; sed ut nostram quae erat, sordem ablueret. 0681C Denique addidit: Et in sanguine uvae anaboladium suum: hoc est, in passione corporis sui diluit gentes suo sanguine. Etenim verbi anaboladium gentes sunt, sicut scriptum est: Vivo ego, dicit Dominus, nisi omnes eos induam sicut vestimentum (Esai. XLIX, 18) . Et alibi: Sicut amictum mutabis eos, et mutabuntur (Ps. CI, 27) . Non ergo sanguine proprio, sua peccata, quae non erant, sed nostra quae fecimus delicta, mundavit. Et bene uvam dixit, quia sicut uva pependit in ligno. Ipse est vitis, ipse uva. Vitis ligno adhaerens: uva, quia lancea militis apertum latus emisit aquam et sanguinem. Sic enim dixit Joannes: quia exivit de eo aqua et sanguis (Joan. XIX, 34) . Aqua ad lavacrum, sanguis ad pretium. Aqua nos abluit, sanguis nos redemit.

0681D 25. Et ideo ait propheta: Hilares oculi ejus a vino, et dentes candidiores, quam lac, significans prophetas et apostolos. Alii enim sicut oculi Christi praeviderunt et annuntiaverunt ejus adventum, de quibus ipse dicit: Abraham diem meum vidit, et gavisus est 0682A (Joan. VIII, 56) . Et unus de prophetis dicit: Vidi Dominum Sabaoth (Esai. VI, 5) : quem videntes spiritali laetitia complebantur. Alii vero, hoc est apostoli, quos Dominus ab omni peccatorum labe mundavit, super lac candidiores facti sunt, quos macula nulla postea fuscavit. Etenim lac temporale est; gratia autem apostolorum perpetua manet, qui nobis spiritalia illa atque coelestia conficientes alimenta, mentis internae viscera saginarunt. Sunt 521 etiam qui mandata Domini lucida, quae divino ore deprompta sunt, sicut lac nobis facta arbitrentur, quibus nutriti ad panis coelestis pervenimus alimoniam. Unde et Paulus ait: Lac vobis potum dedi, non escam; nondum enim poteratis (I. Cor. III, 2) . Corinthios in principio fidei potu lactis imbuit. Et sancti illi quorum fides annuntiatur 0682B in universo mundo, tamquam ablactati, esca solidiore firmantur.