Caput VI.

Post brevem invectivam in mulierem, ad spadones hujus etiam auctores injuriae transit; et demonstrato quam fragilis sit eorum status, alterius somnium ejusque expositionem refert. Hinc saeculi potentiam somnii similem esse ostendit. Deinde mystice laudato Hebraeo interprete, invehitur in eunuchum beneficii immemorem. Demum tacite Calligonum perstringens, pauca de regiorum ministrorum statu ac fragilitate subjungit.

0653C

28. Hujus igitur injuriae auctor mulier et spadones sunt; sed mulier Aegyptiorum, quae procaces cum viris solita miscere sermones, lacessere verecundos, refugientes insequi, pudentes perurgere, cum vitia sua non posset defendere, innoxios criminabatur, perfidiam admiscens perfidiae, aliena tenens, 0654A et alios ipsa condemnans, modum nullum ponens furori. Quae enim causa crudelitatis, nisi quod cupiditatibus suis obsisti videbat, et desideria sua vetita assensione fraudari? En propter quod aperiatur carcer, ut suscipiat innocentes: solvantur catenae reis, ut imponantur fidelibus: dimittantur veritatis adulteri, ut includatur qui fidei adulterium recusavit.

29. De istis vero spadonibus quid dicam? qui exemplo debent esse spadonibus caeteris, quod status eorum fragilis ac tenuis, et in voluntate regia spes omnis, quibus levis offensa summum periculum sit: secundae autem res vile ministerium. Gloriabatur alter quod esset vini praepositus, alter quod esset pistorum. Uterque offendit, missique in carcerem, 0654B et commendati sancto Joseph ab ipso carceris claviculario, cum essent illic dies complures, viderunt somnium; et cum reviseret eos Joseph, tristes turbatosque animi offendit; quia turbabantur somnio, cujus interpretem non invenirent: Nonne per Deum, inquit, interpretatio somnii est? Narrate ergo mihi. Et narravit praepositus vini somnium suum. Erat vitis in conspectu meo: in vite autem tres radices; et ipsa flores ferens germinavit maturos botryones uvarum: et calix Pharao in manu mea. Et sumpsi eam, et expressi eam in calicem, et dedi calicem in manus Pharao. Et dixit illi Joseph: Haec interpretatio ejus: Tres radices, tres dies sunt. Adhuc triduo, et in mentem habebit Pharao principatum tuum, et restituet te super officium tuum pristinum, et dabis calicem in manus Pharao. 0654C Sed memor esto per temetipsum, cum tibi bene 495 erit, et facies in me misericordiam, et memor eris mei ad Pharaonem, et educes me de carcere isto; quia furto involatus sum de terra Hebraeorum, et hic nihil male feci, sed miserunt me in lacum carceris hujus.

30. Alterius somnium non libet dicere. Meministis certe verborum meorum, quod etiam tunc refugerim ejus interpretationem in eo, cujus exitum refugio, mortem perhorresco. De isto prius dicamus, qui si beatus videbatur, cum esset vini praepositus; et hunc summum credebat apicem omnis potentiae, quod regi calicem dabat. Haec gloria illius, haec magnificentia 0655A in hoc saeculo: hac defraudatus dolebat; huic redditus gratulabatur. Sed hoc somnium est, et omnis potentia saeculi somnium, non veritas est. Denique per somnium vidit reddi sibi principatum suum. Et Esaias dicit ita esse hujusmodi homines, qui in hoc saeculo delectantur secundis rebus, sicut qui in somnis manducat et bibit, videtur sibi cibo aut potu, dum dormit, repleri: sed cum evigilaverit, incipit esurire amplius; et tunc intelligit quam inanis ille cibus et potus fuerit somniantis: sic qui dormit in hoc saeculo, nec oculos aperit ad mysteria divina, quamdiu somno gravatur corporis, putat alicujus momenti esse hanc saecularem potentiam, quasi in somnis eam videt: ubi evigilaverit, deprehendit quam inanis hujus saeculi voluptas sit (Esai. XXIX, 8) .

0655B 31. Considera nunc illum verum Hebraeum, illum non somnii, sed veritatis et praeclarae visionis interpretem, qui de divinitatis illa plenitudine, a libertate coelestis gratiae in hunc corporeum carcerem venerit, quem non potuit saeculi hujus illecebra mutare, non ulla corruptela mundanae voluptatis evertere, qui tentatus non decidit, appetitus non appetivit, postremo adulterina quadam Synagogae manu veste corporis apprehensus, carnem exuit, liber mortis ascendit. Calumniata est meretrix, ubi eum tenere non potuit, quem carcer non terruit, non inferna tenuerunt: quin etiam quo veluti puniendus descenderat, inde alios liberavit: ubi ipsi stringebantur mortis vincula, ibi laxavit ipse vincula mortuorum.

0655C 32. Considera ergo istum Hebraeum dicentem illi praeposito spadonum, qui contraxerat offensam regiam, quem restituerat muneri suo: Memor esto per temetipsum, cum tibi bene erit: et facies in me misericordiam, et memor eris mei. Ideo secundo repetivit, quia sciebat non recordaturum quid evasisset injuriae, cum potentiam recepisset. Ideo secundo admonuit, quia secundo liberavit; ut si prioris beneficii eum memoria non teneret, vel posterioris subiret, non despiceret auctorem salutis suae, non perfida praevaricatione violaret. Sed quod pejus est, cito beneficii irrepit 496 oblivio secundis rebus. Redditus officio suo non est memor factus interpretis, sed oblitus est eum. Sed etsi ille obliviscebatur, Christus non obliviscebatur: sed loquebatur ei, et 0655D per servulum loquebatur dicens ad eum: Memor esto per temetipsum, hoc est, vel officii tui contemplatione quid audieris recordare. Sed etsi nunc oblitus es, memor eris mei; ut evadas periculum, 0656A qui oblitus es beneficium. Tamen elatus potentia non recordabatur. Et quanta haec potentia, ubi vini ministerium! En unde omnis jactantia; quia erat spadonum praepositus, qui vinum poculis regiis ministrabant.

33. Et factum est, inquit, post biennium (Gen. XLI, 1) . Mentior de hoc nostri spadonis tempore, nisi et dies convenit; quia post biennium recepit officium, nec recordatus est, sed admonitus. Cognovit enim quod etiam regnum ipsum in hoc saeculo esset somnium, qui suo somnio non credidit: didicit etiam regnum esse somnia, nec ipsorum potestates esse perpetuas. Sed cito hunc locum praetereat dolor, ne ipsa commemoratione crudescat: ne ipsius quidem sermonis mei meminisse delectat, quem tunc temporis 0656B vel effuderit dolor, vel extorserit Ecclesiae contumelia.

34. Admonitus ergo sui per somnium regis ait: Peccatum meum recordor (Ibid., 9) . Sera quidem ista est, sed utinam vera confessio! Post peccatum fateris, quod ante peccatum cavere debueras. Quam cito oblitus fueras: Memor esto mei. Scis nempe tunc temporis hunc fuisse sermonem: sed obtusas aures habebas fastu potentiae, et vini ebrius non audiebas verba sobrietatis. Vel nunc memento mei, qui peccatum sero fateris. Qui rogas servulum Christi, cur Dominum negas? Inebriare jam non vino, sed Spiritu sancto. Recordare quid passus sit, cum quo dormisti somnum tuum, et somniasti somnium. Et ipse praepositus erat, et praepositus epularum 0656C regis, quae ad opus pistorium pertinebant. Sublimem se esse credebat, quia in potestate habebat panem regium: nesciebat multos anfractus esse hujus potentiae. Minabatur aliis, ipse mox supplicio dedendus extremo; nec audivit eum, qui licet servulus Domini, tamen loquebatur oraculum: quod ipsius jussu regis, de quo sibi plurimum blandiebatur, caput amissurus esset, esca avibus derelinquendus. Vel hoc te exemplum revocare debebat, ut perfidiae non crederes.

35. Sunt et alia exempla de fastu et fragilitate ministrorum regalium, quae posterioris temporis historia habet. Et Doech praepositus erat, et praepositus regis animalium ad disciplinam mulorum, hoc est, spadonum animalium. Hic quoque sacerdotem 0656D Domini detulit, et fraude regem commovit in sacerdotis periculum, et hic 497 Syrus erat. Num mentior, quando et patria, et facta conveniunt? Aman quoque cubiculo regis et ipse praepositus, dum 0657A invadere ecclesias Domini improba temeritate contendit, populumque fidelem spoliare ac persequi, gravibus sacrilegia suppliciis expendit.