Caput VII.

Divino invocato Spiritu, incipit detegere mysteria, quae sub David ac Bethsabee adulterio, nec non sub ipsius partu velabantur.

0900D

35. Et quoniam David non defendendum neque 0901A enim meo eget auxilio, sed excusandum recipimus, vel potius praedicandum; ne in tanto mysteriorum profundo vacillem, justum est ut ejus ore utar, cujus utor historia. Utar igitur responsorio Prophetico dicens: Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum rectum innova in visceribus meis (Psal. L, 12) . Nemo enim sine Spiritus sancti infusione, tanta divini recessus potest spectare mysteria. Etenim si ille tantus propheta, Spiritus sancti petit sibi munus infundi, quid facere infirmus debeat; cum praesertim etiam Apostolus sanctus populi quoque se putet precibus adjuvari, ut aperiatur ei ostium ad loquendum mysterium verbi. O si mihi ostium illud Christus dignetur aperire! Pulsemus tamen; solet enim exaudire pulsantes, quia ipse dixit: Pulsate, et aperietur vobis (Luc. 0901B XI, 9) . O si mihi se ipse reseraret, quia Christus est janua: ipse intus, ipse extra, ipse via quae ducit, ipse vita ad quam contendimus pervenire.

36. Veni ergo, Domine Jesu, et aperi nobis fontes tuos, ut bibamus de aqua, quam qui bibit, non 720 sitiet in aeternum (Joan. IV, 13) . Vel si de fonte adhuc tuo haurire non possumus, dignare concedere ut de puteo saltem haurire possimus, unde potum Samaritanae illi dubitanti adhuc mulieri polliceris. Et tu quidem de fonte omnibus polliceris, sed dubitantibus, ut illi Samaritanae, fons tuus adhuc altus est puteus. Bibamus et nos aquam coelestium secretorum. Et quoniam ad fontem tuum meruimus pervenire, liceat nobis imaginem saltem mysteriorum videre coelestium.

0901C 37. Itaque, nisi fallor, per Prophetam Spiritum sanctum intelligimus; per adulteram autem licet Synagogae fornicationes varias aestimare. Et ideo multo ante cernimus revelatum ex Spiritu sancto, et ex familia Judaeorum (quorum patres, et ex quibus Christus secundum carnem) Dominum Jesum esse generandum (Gen. XLIX, 10) , qui quidem quasi Judaeus ex adultera familia natus est, sed quasi immaculatus ex Virgine. Erat sub Lege, erat quasi sub viro familia Judaeorum; abolenda fuit Legis observantia, ut veritas substitueretur et gratia.

38. Habemus unum mysterium: accipite et aliud; ita tamen ut memineritis ex prima conceptione Bethsabee natum esse parvulum qui mortuus est, postea natum esse Salomonem: illum parvulum ex conceptione 0901D furtiva; istum vero Salomonem jam ex professione conjugii. Liquet igitur per David intelligi prophetam, per Prophetam populum propheticum, ex quo et ex Synagoga primus ille qui natus est (quoniam degeneraverat a majoribus suis per flagitia formatus, et per vitia concretus populus Judaeorum) ad resurrectionis aeternitatem pervenire non potuit, nec in virum perfectum excrescere; sed in exigua sensuum 0902A parvitate, et quadam virtutis defecit infantia. At vero ille qui postea ex legitima conceptus est copula, populus Christianus, ille sapiens atque pacificus, hoc enim Salomonis interpretatione reseratur, ad incanam longaevae resurrectionis aetatem, atque ad regnum illud coeleste pervenit. Per illum autem populum Lex soluta, per istum gratia reformata est.

39. Accipite etiam tertium mysterium. Quod David Hebraei excelsum dicunt, Latini humiliatum interpretantur. Quis est autem vere humiliatus, nisi ille qui non rapinam arbitratus est esse se aequalem Deo: sed formam servi accipiens humiliavit semetipsum, factus obediens usque ad mortem (Philip. II, 6 et seq.) ? Hic igitur est qui significatur David, excelsus per naturam, sed humiliatus per misericordiam: 0902B sublimis in divinitate, sed mitis in corpore. Itaque ubi humiliatus, ibi obediens. Ex eo enim nascitur obedientia, ex quo humilitas, et in eo desinit. Cum enim obediens dicitur factus usque ad mortem (mors autem non divinitatis, sed corporis fuit) non utique obedientia divinitatis fuit illa, sed corporis; nec humilitas majestatis illa, sed carnis. Itaque quantum ad susceptionem corporis spectat, apostolica lectio in quo Christi fuerit humilitas, declaravit: quod vero ad naturam spectat divinitatis, Evangelica lectione reseratum est: quam pio prosecuti estis assensu, cum audiretis legi, dicente Dei Filio: Ego et Pater unum sumus (Joan. X, 30) . 721 Unum enim divinitate sunt Pater et Filius: sed non unum sunt corporis sacramentum, et divinitatis aeternitas. Nec 0902C solus tamen Apostolus humiliatum dixit esse Dominum, sed ipse quoque se humilem esse memoravit dicens: Tollite jugum meum, quia leve est; quoniam mitis sum et humilis corde (Matth. XI, 29) . Et tamen non sola interpretatione, sed etiam appellatione signatum est; quia scriptum est: Inveni David servum meum, oleo sancto meo unxi eum (Psal. LXXXVIII, 21) . Et infra dicit: Pater meus es tu (Ibid. 27) ; et, Ego dicam illi: Filius meus es tu. Ergo David quem quaerebamus, invenimus: servum quidem specie, sed Dominum veritate.