Caput IX.

Invalescente fame filii Jacob redeunt in Aegyptum, ducto secum Benjamin ac muneribus delatis. Joseph comiter fratres alloquitur, qui ad convivium invitati, suspicantur sibi parari calumniam. Iidem a Majore domus confirmantur. Quae omnia de Pauli vocatione ac praedicatione, nec non Judaeorum infidelitate exponuntur.

0660D

46. Tenebatur tamen Benjamin junior, et patrio adhuc adhaerebat affectu. Tenebant eum legis vincula, mos paternus. Fames invalescebat, quia sero veniebat. Intercedunt pro eo duo, Ruben et Judas 0661A (Gen., XLIII, 1 et seq.) , hoc est, humilitas atque confessio. His vadibus apud patrem utitur, his committitur, quorum unus primitivus, alius resuscitatus. Lex primitivi, Evangelium resuscitati. His deducitur Benjamin junior, et bonis odoribus comitatus advenit portans secum resinam, qua lapides marmorum connectuntur; eo quod praedicatione propria tamquam spiritali resina vivos lapides etiam ipse connecteret: portans etiam mel, quo noxia vulneris interius exeduntur sine aliqua acerbitate sectionis. Talis enim Pauli praedicatio, ut putrem aboleret affectum, corruptumque evacuaret humorem disputationis suae aculeo, urere magis aegrae mentis viscera cupiens, quam secare. Incensum orationis, et casiam, et guttam sepulturae insignia esse David propheta 0661B nos docuit dicens: Myrrha et gutta et casia a vestimentis tuis (Ps. XLIV, 9) . Venit enim 501 Paulus crucem Domini praedicare, ilicem semper virentem, et nuces quarum testa durior, fructus tenerior: meritoque virga sacerdotalis Aaron nucina, et Hieremiae baculus hujusmodi. Argentum quoque duplex, non otiosa munera esse quis dubitet; cum et Patriarchae vita, et Apostoli sermo semper virescat in pectoribus singulorum; et eloquium sanctorum, sicut argentum igne examinatum, praecepti salubris fulgore resplendeat? Nec immerito duplex argentum referunt in quibus Pauli praefigurabatur adventus, qui laborantes presbyteros in verbo atque doctrina duplici honore donabat.

47. Vidit autem illos Joseph, et Benjamin fratrem 0661C suum ex eadem matre (Genes. XLIII, 29) . Jam videntur Hebraei, et videntur a Christo qui verus Joseph est, quando cum Pauli veniunt typo: et loquitur illis mitia atque mansueta, ut pariter cibum sumant. Supra autem quia sine Benjamin venerunt, agnoscebat quidem eos: sed ab his se avertebat, ut scriptum est: Et loquebatur his dura (Gen. XLII, 7) , quia ipsi non agnoscebant eum, a quo agnoscebantur. Pauli igitur merito profecerunt, quem Dominus Jesus tamquam juniorem fratrem ex eadem matre generatum amplius caeteris fratribus diligebat. Advertant Judaei quem Dominum negaverunt, qui etiam crucifixus, ex synagoga tamen eorum tamquam ex eadem ortus parente plus eos diligit, si vel sero cognoscant suae salutis auctorem. Sed propriorum conscii delictorum, non credunt tantam 0661D Christi esse misericordiam, ut donet peccatum, remittat injuriam. Ideoque praefigurabantur in patriarchis quales essent futuri. Invitabantur ad gratiam, 0662A ad salutaris mensae vocabantur convivium; et calumniam sibi parari, insidias fieri suspicabantur.

48. Et coeperunt ad hominem, qui erat supra domum in janua domus causam suam agere velle (Gen. XLIII, 19) . Adhuc dubitant introire, et ex operibus suis malunt justificari, qui causam suam volunt astruere, quam gratiam accipere, et ideo in portis redarguuntur. Qui autem fructum uteri virginalis exspectat, et haereditatem Domini, filii mercem negotiatur, non erubescet in porta: sed in exitu vitae hujus repellit inimicum; ne ad altiora properanti conscius culpae gravioris obsistat.

49. Unde mystice illis respondit major domus. Et is qui sit intellige, cum legeris Moysen fidelem in tota domo ejus. Majores enim domus, Moyses, Petrus 0662B et Paulus, et caeteri sancti sunt: Christus autem solus est dominus. Scriptum est: quia Moyses fidelis in tota domo ejus tamquam famulus in testimonium eorum quae dicta essent (Hebr. III, 5) : Christus autem tamquam filius in domo sua, quae domus nos sumus, si libertatem et gloriam spei tenuerimus (Ibid., 6) .

50. Hic ergo major domus respondit illis: Propitius sit vobis Deus, nolite timere; Deus enim vester, et Deus patrum vestrorum dedit vobis thesauros in 502 sacculis vestris: at argentum vestrum probum, acceptum habeo (Gen. XLIII, 23) . Illi enim dixerant: Argentum uniuscujusque in sacculis nostris invenimus, ad pondus argentum nostrum retulimus (Ibid., 21) . O magna mysteria, et evidenter expressa! Hoc est dicere: Cur 0662C inflamini? Cur argentum vos habere vestrum in sacculis saepius usurpatis? Quid enim habetis quod non accepistis? Si autem accepistis, quid gloriamini, quasi non acceperitis? Jam saturati estis, divites facti estis, quia argentum habere vos creditis: sed argentum vobis Deus patrum vestrorum dedit. Ille Deus vester, ille patrum vestrorum Deus est, quem negastis. Sed ignoscit, sed indulget, sed recipit si revertamini. Ipse est qui vestrum non quaerit argentum, suum donat. Ipse vobis dedit argentum in sacculis vestris. Jam sacculi vestri argentum habent, qui lutum habebant; et ideo vester est qui dicit: Conscidisti saccum meum, et induisti me laetitia (Ps. XXIX, 12) . Laetitiae munus est Christus, ipse est argentum vestrum, ipse pretium vestrum. Non exigit a vobis Dominus Jesus frumenti sui pretium, non quaerit vestri pondus 0662D argenti. Argentum vestrum reprobum est, argentum sacculi non est bonum.

51. Argentum vestrum probum, acceptum habeo 0663A Gen. XLIII, 23) ; hoc est, non est illud materiale argentum vestrum: sed spiritale argentum vestrum, hoc est probum, quod fida devotione quasi Jacob filii detulistis, quod sine damno datur, et sine ullo dispendio annumeratur: quandoquidem tali pretio detrimentum mortis excluditur, lucrum vitae acquiritur.