707 Caput Primum.

Quosdam offendi posse quod in adulterium inciderit David, et Christus oblatam sibi adulteram absolverit; maxime vero quod idem propheta peccatum evulgaverit suum. Sed, ut David erraverit, Christum errave non potuisse ostenditur; proindeque explodendos eos, qui Dei potentiae, vel providentiae, detrahunt.

0887A

1. Fortasse plerosque psalmi titulus offenderit, quem audistis legi; quod venerit ad David Nathan propheta, cum intravit ad Bethsabee: simulque etiam non mediocrem scrupalum movere potuit imperitis Evangelii lectio (Joan. VIII, 11) , quae decursa est, in quo advertistis adulteram Christo oblatam, eamdemque sine damnatione dimissam. Nam profecto si quis ea 0887B auribus accipiat otiosis, incentivum erroris incurrit, cum leget sancti viri adulterium, et adulterae absolutionem; humano propemodum divinoque lapsus exemplo, quod et homo putaverit adulterium esse faciendum, et Deus censuerit adulterium non esse damnandum. Lubrica igitur ad lapsum via vel veniae, vel concupiscentiae.

2. Accedit illud, quod ipsas faces juvenilis lasciviae videtur accendere; quia adulterium suum non erubuerit, non celaverit: sed quadam divini carminis praedicatione vulgarit. Quid ergo tam impudens, tam improvidus sanctus David fuit, ut ipse suum cantaret opprobrium: maxime cum ipse in alio quoque, qui hodie decursus est, psalmo dixerit: Usquequo peccatores, Domine, usqueque peccatores gloriabuntur 0887C (Psal. XCIII, 3) ? Alios de peccato gloriari prohibet, et ipse etiam sacrato carmine gloriatur. Quomodo igitur ista distinguimus?

3. Esto tamen, David petulanter erraverit: numquid et Christus erravit, ut putemus eum non rectum habuisse judicium? Bene ergo quasi ad eos Davit 0888A hodie prophetavit dicens: Intelligite, insipientes, 708 et stulti aliquando sapite (Ibid., 8) . Quomodo enim Christus potuit errare? Fas non est, ut hoc veniat in sensus nostros. Qui plantavit aurem non audit: aut qui finxit oculum, non considerat? Qui corripit gentes, non arguet: qui docet hominem scientiam (Ibid., 9 et 10) ? Christus ergo interrogare culpam, et accusationem justam audire nescivit? Christus petulantiam potuit approbare? Christus qui corripit gentes, arguendam adulteram non putavit? Christus qui novit uniuscujusque cordis interna, et scientiam docet Legis, aut falli potuit errato, aut contra Legis seriem judicare? Et quomodo ipse dixit: Non veni Legem solvere, sed adimplere (Matth. V, 17) ? Christus qui condemnat occulta, potuit dissimulare vulgata? 0888B Christus qui fecit tempora, potest nescire tempora? Qui novit cogitationes hominum vanas, non novit etiam criminosas?

4. Et ideo satis illis responsum sit, qui cum creatorem negare non possint, negant tamen potentiam creatoris: qui cum sapientiam fateantur, insipientiam asserunt, objiciendo ei imprudentiam futurorum. De quo possemus latius dicere: sed alius propositus nobis videtur esse tractatus. Et licet diversarum series decursa sit lectionum, in eamdem tamen assertionem proficiunt, et maxime psalmi titulus et Evangelica lectio. Sed quamvis conveniat una assertio, tamen juxta ordinem lectionum sit ordo tractatus; et ideo de titulo psalmi prius tractandum videtur.