140.

Quod mundus sit transitorius.

1. Dic, qui gaudes prosperis
Et veste purpurea,

Homo, massa cineris
Et in agro lutea,
Tamquam palea
Sunt et momentanea

Haec, quibus inniteris,
Et in fine fellea,

Caudam habent viperis,
Cum sint tibi mellea.

2. Qui natus conciperis

In vulva feminea,
Attende, quid fueris,

Es vel eris postea;

Sperne terrea,

Nam cum mortis lancea
Percussus egrederis

Hac de domo carnea,
Signum monstrat funeris,

Quod nil eras antea.

3. Si sub humo carperis
Ut vestis a tinea,

Et spiritus duceris
Ad loca tartarea
Loca flammea,
Vasa tunc argentea,

Quae nunc amas, oderis;
Benefac propterea,

Et eris, si feceris,
Ereptus a framea.

4. Adae germen veteris

Et proles viperea,
Quid frustra deciperis

Tendens ad erronea,

Momentanea?

Ad regna siderea,
Dives, non admittens,

Quae de juris linea
Constant esse pauperis

Cum perenni laurea.

5. Coelum non ingrederis
Cum regali trabea,

Cum equorum faleris,
Cum domo marmorea
Vel eburnea;
Ab ignita romphea

Veniens repelleris,
Orci trusus spelea,

Dum Christum non sequeris
In corona spinea.

6. Haec si cogitaveris,

Quid in arca ferrea,
Qui moriens deleris,

Ut pereas per ea,

Claudis aerea?

Qui cras subitanea
Forte morte moreris,

Da sponte spontanea,
Ut tibi cum superis

Stola detur aurea.