159.

Ut a peccatis nostris convertamur.

1. Leniter ex merito

Ferendum, quod patimur,
Meremur ex debito

Poenas, quibus subdimur,
Quia, dum deserimur
Deserentes Dominum

Nec ad cor convertimur
Mole pressi criminum,
Poenae poenam addimus,
Longa reste trahimus
Peccatum implicitum
A peccato genitum.

2. Omne in praecipiti
Cursu stetit vitium

Omne genus vetiti
Prodiit in medium,
Subiit exsilium

Actus omnis licitus,
Et suum officium

Exercet inhibitus;

Ob hoc ira Domini

Comminatur homini,
Poenas dolens reserat,
Ut peccantem conterat.

3. Poenis nostris totiens
Divina compatitur
Clementia, quotiens
Ferox esse cogitur;
Dolet et irascitur,
Quia poenam irrogat,

Et, qui juste patitur,
Irascenti derogat,
Vice versa supplicat,
Qui damnandum judicat,
Ad poenas improperat,
Judicem exasperat.

4. Poena dolenda venit,
Quae venit immerita,

Quam nec culpa praevenit,
Nec praecedunt merita,
Verum nos, qui vetita

Non verentes sequimur,
Poena non indebita

Jure qui percellimur,

Per has poenas annuas

Vitemus perpetuas;
Gaudeamus corripi
Exspectantes recipi

A patre, qui corrigit
Filium, quem diligit,
Castigato genito
Leviter ex merito.