De Excidio Hierosolymae.
2 34.

1. Sede, Sion, in pulvere,
Caput adsperge cinere,

Induere cilicio,
Quo stetit spei firmitas,
Caret vexillo caritas

Et fides privilegio.

2. Cordis potentes ferrei

Sic in vindictam fidei

Mentes et manus continent,
Quod urbem sanctam pollui,
Quod loca sancta conspui

Pari defectu sustinent.

3. Sion in sinu lamiae
Catulos lactant hodie,
Lapides sanctuarii
Per plateas dejiciunt
Et labores diripiunt
Hebraeorum Aegyptii.

4. Forsan scrutator cordium
Generali judicium

Particulare praetulit,
Spem multi fructus area
Multa dedit in palea,

Sed vix pauxillum retulit.
5. Divinae nutu gratiae
Solus comes Campaniae

Spei favillam suscitat,
Fidelis Sion filius
Velut alter Heraclius

Fide ferroque militat.
6. Certat aetati tenerae
Mentis robur imprimere,

Corpus indurant aspera,
Reges docet stirps regia,
Quod victrice constantia

Coronanda sunt opera.

Venit Jesus in propria,

Quem sui non recipiunt,
In Dei patrimonia

Perversae gentes saeviunt,
Diis alienis ostia

Salomonis aperiunt
Et saltare daemonia

Per templum Dei faciunt;
Sion, Judaeae gloria,
Fit pomorum custodia,

Ejus amici fugiunt,

Nee alieni veniunt
Ad sepulchri solemnia.