247.

1. O mors, quae mordes omnia,
Nulli dignaris parcere,

Nam cunctos sine venia
Tuo prosternis vulnere,
Non se palpet plus paupere

Dives pro sua gloria,
Non te vi vel pecunia
Possunt reges evadere,
In omnes pari pondere

Tua fertur sententia.

2. De te male conquaeritur
Nec sine causa Gallia,

Quae tam dolenda patitur
Sui regis dispendia,
Dum Philippi praesentia

Tua sorte subtrahitur,

Qui si regum deducitur
In communi victoria,
Mactae virtutis gratia

Super omnes attollitur.

3. Plange, mater ecclesia,
Indue te cilicio,

Quae sedes in tristitia
Tanto privata filio,
Qui suo forti brachio

Te fovit in concordia,
Sed jam luctum in gaudio
Pro bono muta, ratio,
Nam Romae testimonio

Securus est de venia.