153.

Fortuna quam sit mutabilis.

1. O varium

Fortunae lubricum,
Dans dubium

Tribunal judicum,
Xon modicum

Paras huic praemium,
Quem tollere

Tua vult gratia
Et petere

Rotae similia,
Dans dubia

Tamen praepostere
De stercore

Pauperem erigens,
De rhetore

consulem eligens.

2. Aedificat

Fortuna, diruit,
Nunc abdicat,

Quos prius coluit,
Quos noluit,

Iterum vendicat.
Haec opera

Sibi contraria,
Dans munera

Nimis labilia;
Mobilia

Sunt sortis foedera,
Quae debiles

Ditans nobilitat
Et nobiles

Premens debilitat.

3. Quid Dario

Regnasse profuit,
Pompeio

Quid Roma tribuit?
Succubuit

Uterque proelio;
Eligerem

Media tutius
Nec peterem

Celsa sublimius,
Ne gravius

A somno ruerem;
Fit gravior

Lapsus a superis
Et durior

Ab ipsis asperis.

4. Subsidio

Fortunae labilis
Cum proelio

Troja tunc nobilis,
Nunc flebilis,

Ruit incendio;
Quis sanguinis

Trojani gratiam,
Quis nominis

Graeci facundiam,
Quis gloriam

Fregit Carthaginis?
Sors lubrica,

Quae dedit, abstulit,
Haec unica,

Quae fovit, perculit.

5. Nil gratius

Fortunae gratia,
Nil dulcius

Inter haec dulcia,
Si gloria,

Si staret longius;
Sed labitur

Ut olus marcidum
Et sequitur

Agrum nunc floridum,
Quem aridum

Cras cernes; igitur
Improprium

Non edo canticum
In varium

Fortunae lubricum.