311.

1. Vae mundo a scandalis,
Vae nobis, ut acephalis

Quorum libertas teritur,
Romae dormitat oculus,
Cum sacerdos ut populus

Jugo servili premitur.
2. Hic tollit fiscus hodie,
Suae Christus ecclesiae

Quae crucis emit pretio,
Nullis terretur casibus,
Cujus cubat in foribus

Ultor exserto gladio.
3. Vae, quorum votis alitur

Et pinguescit exactio,
A quibus nulli parcitur,

Ut suo parcant proprio!
Sed in eos revertitur

Sua tandem proditio,
Et fraus in se colliditur

Justo Dei judicio.

4. Vae, qui gregi deficiunt

Tempestatis articulo,
Qui lupum non rejiciunt

Latratu sive baculo,
Nec pensant, nec respiciunt,

Sub cujus peccant oculo,
Et animas subjiciunt

Graviorum periculo !
5. Ha, quo se vertet vinea,
Qua recondet in fovea

Fructus suos colonus,
Cum pari mente sitiant,
Ut labores diripiant

Hinc pater, hinc patronus?
6. Christus misertus vineae
Suae mucronem lanceae

In utramque jam vibrat,
Ferrum ad ictum acuit
Neque dilatum minuit,

Sed aggravat, dum librat.