De s. Maria Magdalena.
113.

1. Ave, purum vas argenti

Decocta rubigine,
Christi custos munimenti,

Nati sine semine

De Maria virgine.
Tibi pie se quaerenti
Nec non ad sepulchrum flenti

Deitas in homine

Pandit sub velamine,

Flere desine.

2. Pape, mulier, quid ploras,

Quem quaeris, quem visitas ?
Cur hic jaces per tot horas,

Surge quid hic latitas?

Numquid hoc vult caritas,
Quod in flendo sic laboras?
Hunc timorem mitte foras,

Et tunc forte bonitas

Aderit et veritas,

Quam tu flagitas.

3. Non me possum continere
Nec cessare debes,
Semper volo Jesum flere,
Nam amore langueo,
Heus, sublatum video,
Qui solebat me docere;
Jesu, bone, miserere,
Facere quid debeo?
Nunc, ut quondam soleo,
Te non video.

4. Hortulane, si vidisti

Illum, post quem mussito,
Aut hunc si tu sustulisti,
Mihi, quaeso, dicito;
Gradu quaerens concito
Tollam, unde posuisti,
Sic me moestam refovisti,
Quem pro more solito
Ungam more debito,
Nullum dubito.

5. O Maria, noli flere

Nec te plus affligere,
Resurrexi vivens vere,
Sed noli me tangere,
Ad patrem ascendere
Nondum potes, me videre,
Fides deest, illam quaere
Et sic Petro dicere,
Quod me vides vivere,
Vade propere.

6. Raboni, jam sunt exorta
Vera nobis gaudia,
Cum destructa mortis porta
Vivis salvans omnia,
Pro tua clementia
Desolatos nos conforta
Et fac tandem, ut absorpta
Sit mors in victoria,
Tecum ut ecclesia
Sit in gloria.