214.

De Malo Peccuniae.

1. Si mundus viveret

mundus peccunia,
Regnaret inter nos

pax et concordia,
Sed cum debilitet

nos avaritia,
Plantat et inserit

lites et odia

Duce discordia.
2. Quid scire expedit

nova et vetera,
Nummus dat quaelibet,

mollit et aspera,
Nemo vane rogat,

qui tendit munera,
Preces sunt vacuae

vacua dextera,

Nil juvat litera.

3. Dantur officia

bursae consilio,
Fit jam de moribus

suprema quaestio,
Dicetur omnibus:

qui caret pretio,
Amen dico vobis,

quia vos nescio

Nec tales audio.
4. Proh dolor, artium

doctrina spernitur,
Quae praestant redditus,

bursis intenditur,
Cui res tenuis,

nemo diligitur,
In usu nimis est

illud, quod legitur:

Habenti dabitur.

5. Nemo tam deneger,
tam detestabilis,

Qui non sit gratia
nummorum habilis,

Qui plus habet, plus est
doctus, amabilis,

Ridentur inopes,
etiam nobilis
Pauper jacet vilis.