10. Planctus Christi morientis.

1. Homo, vide,

quae pro te patior,
Si est dolor

sicut, quo crucior,
Ad te clamo,

qui pro te morior,
Vide poenas,

quibus afficior,
Vide clavos,

quibus confodior,
Cum sit tantus

dolor exterior,
Interior

planctus est gravior,
Tam ingratum

dum te experior.

2. Eja, homo, quare

teipsum negligis?
Vultus adspectum

quare non corrigis
Et cur affectum

ad me non dirigis?
Erras, dum quempiam

plus quam me diligis.
Nam creaturam

te feci nobilem,
Adspectu pulchrum,

rationabilem,
Natura mitem

et amicabilem
Summique boni

communicabilem.

Et tu serpentis
seductus flatibus

Illaqueasti

te mortis nexibus,

Hinc paradisi es

depulsus foribus,
Mox occurristi

saevis latronibus,
Qui te nudatum

sacris virtutibus
Vulneraverant

in naturalibus.
Cumque non esset,

qui salvum faceret,
De manu mortis

nec qui redimeret,
Ad te descendi

de patris solio,
Vile velatus

carnis cilicio,
Te redempturus,

non autem pretio,
Sed, sicut cernis,

sanguine proprio.