227.
De Prole ingenua et adulterina.

1. Vide, quo fastu rumpens

Ob parentum fastigium,
Quantum famae pertuleris

Et honoris dispendium,
Cum certus nondum fueris,

Quod sis proles nobilium,
Alienum, quo niteris,

Qua fronte facis proprium.

2. Ex corruptis arboribus

Fructus sapores alterant,
Maternis ex reatibus

Haeredes sic degenerant,
Hinc errant, qui nobilibus

Natulares connumerant,
Adulterinis moribus

Qui matrum probra reserant.

3. O sterilis fecunditas,

Inops natorum copia,
Sua quos aequat pravitas

Et parentum spurcitia,
Quorum solet improbitas

Hic jaculari turpia,
Quae collegit infirmitas

Ex turpi conscientia.
4. Quam felices ingenui,

Vero producti germine,
In quorum patres mortui

Redivivunt imagine,
Tam virtute conspicui,

Quam generoso sanguine,
Tamquam rivi melliflui

Fontis fluunt dulcedine.