319.

Diogenis cum Aristippo Dialogus.

la. Aristippe, quamvis sero.
Tuo tamen tandem quaero

Frui consilio.
Quid Romae faciam?

Mentiri nescio,
Potentum gratiam

Dat adulatio.
Si mordaci nitar vero,
Verri carus nunquam ero,

Meretur histrio
Virtutis praemium,
Dum palpat vitium

Dulci mendacio.

lb. Diogenes, quid intendas?
Vis honores, vis praebendas?

Id prius explices.
Praesunt ecclesiis

Hi, quibus displices,
Nisi te vitiis

Ipsorum implices;
Carus eris, si comendas
In praelatis vitae mendas,

Culparum complices,
Ministros sceleris
Amant prae ceteris

Sacri pontifices.

2a. Nec potentum didici
Vitiis applaudere.
Nec favorem quaerere

Corde loquens duplic i ;

Veritate simplici
Semper uti soleo,
Dare famam doleo

Cuiquam praeter merita

Nec impinguo capita
Peccatoris oleo.

3a. Ergo, sicut consulis,
Expedit, ut taceam
Blandiensve placeam

Mollibus auriculis
Potentium;

Quibus me vis sic placere,

Adulari vel tacere,
Nihil ponis medium,

Sicque, quasi faveam,

Alienae subeam
Culpae participium.

4a. Vade retro, Satana,
Tuas tolle fabulas,
Quidquid enim consulas,
Falsitatis organa,
Voces adulantium
Devoveo

Nulliusque foveo
Blandiendo vitium,
Sed palponis nomen cavi,
Cujus semper declinavi
Fraudis artificium.

2b. Ergo procul exsules,
Si mentiri dubitas,
Simplex enim veritas
Multos facit exsule s ;
Cole nostros praesules
Mollibus blanditiis
Nec insultans vitiis
Verbis hos exasperes,
Horum si desideres
Frui benificiis.

3b. Culpae participio

Ne formides pollui,
Si potentum perfrui
Vis favore, vitio

Participes;
Gaudent a conjuncto pari
Suos sibi conformari

In Giezi participes,
In promissis Prothei
Et sequaces Orphei
Sacerdotum principes.

4b. Ergo vivas modicus

Et contentus modico,
Nil est opus Cynico;
Si vis esse cynicus,
Dicas vale curiis
Et ab eas

Et nec te sic habeas,
Ut applaudas vitiis;
Cum perverso perverteris,
Si potentum gratus quaeris
Esse contuberniis.