230.

De Artium conditione.

1. Artium dignitas,

quae primum viguit,
Modernae vitio

doctrinae viluit,
Quae tot involucris

verborum diffluit,

Tot circuit,

Quod se destituit

Et nihil certum construit.

2. Qui nunc infantium
more balbutiunt

Et vulgi digito
monstrari cupiunt,

Colantes culicem
camelum glutiunt,
Quae nesciunt,
Vel quae non capiunt,
Blasphemant vel transsiliunt.

3. Tales concelebrat
praeconum copia,
Quibus innititur

doctrinae gloria,
Nec enim pretium
meretur propria
Scientia,
Nisi venalia
Mendicet per suffragia.