142.

1. Cum sit omnis caro foenum
Et post foenum fiat coenum,

Homo, quid extolleris?
Cerne, quid es et quid eris,
Modo flos es, sed vertens

In favillam cineris.
Terram teris, terram geris
Et in terram reverteris,

Qui de terra sumeris.

2. Per aetatum incrementa,
Immo magis detrimenta

Ad non esse traheris,
Sicut umbra, cum declinat,
Vita fugit et festinat

Claudit meta funeris.
Terram teris, terram geris,
Et in terram reverteris,

Qui de terra sumeris.

3. Homo dictus es ab humo,
Cito transis, quia fumo

Similis effectus es;
Homo nascens cum moeore,
Vitam ducens in labore

Et cum metu moreris.
Terram teris, terram geris
Et in terram reverteris,

Qui de terra sumeris.

4. O sors gravis, O sors dura,
O lex dira, quam natura

Promulgavit miseris;
Homo, nascens cum moerore,
Vitam ducis cum labore

Et cum metu moreris.
Terram teris, terram geris
Et in terram reverteris,

Qui de terra sumeris.

5. Ergo cum scis qualitatem
Tuae sortis, voluptatem

Carnis quare sequeris?
Memento, te moriturum
Et post mortem id messurum,

Quod hic seminaveris.
Terram teris, terram geris
Et in terram reverteris,

Qui de terra sumeris.