171.

De Pugna Vitiorum.

1. Vitia virtutibus
Obvia cum omnibus
Dimicant,

Implicant se varie.

2. Ictibus ac variis
Actibus contrariis
Vulnerant,
Superant in acie.

3. Capulis concutiunt,
Vinculis compediunt,
Stimulis,

Jaculis confodiunt.

4. Ira et phylargia,
Livor et acidia,
Gloria,

Gula cum luxuria.

5. Intonat superbia,
Ingemit invidia,
Odia
Movet iracundia.

6. Turget castrimargia,
Inquinat luxuria,
Taedia
Ingerit acidia.

7. Haec praedicta vitia
Excitant ad proelia,
Gloria,

Duo sunt principia.

8. Duo sunt principia,
Et ex eis omnia
Alia

Oriuntur vitia.

9. Mammas nudant lamiae,
Coeunt in acie
Furiae,

Fugiuntque gratiae.

10. Fidei sinceritas,
Spei magnanimitas
Cecidit,

Excidit et caritas.

11. Puritas munditiae,
Bonitas clementiae
Vapulant,

Exsulant justitiae.

12. Pravitas spurcitiae,
Falsitas perfidiae
Stimulant,

Pullulant injuriae,

13. Humilis simplicitas,
Stabilis fidelitas
Deperit,

Interit frugalitas.

14. Perfida supplicitas,
Invida malignitas
Oritur,

Moritur benignitas.

15. Sobrietas vincitur,
Poculis immergitur,
Epulis,

Crapulis obruitur.

16. Timor et scientia,
Dona sibi socia,
Vitia

Fugiunt contraria.

17. Pietas exsilinm
Petit, nec consilium
Sufficit,

Deficit auxilium.

18. Bonum fortitudinis
Quatitur a machinis,
Laeditur,

Perimitur sarcinis.

19. Lnx intelligentiae
Palpat in meridie,
Dubiae

Cedit imperitiae.

20. Gustas sapientiae
Error fit stultitiae,
Fatue

Sapit et ambigue.

21. Septem septenario
Dona ruunt vitio,
Gladio
Excidunt in proelio.

22. Sterilis contritio,
Flebilis confessio
Perditur,

Clauditur silentio.

23. Dolor poenitentiae,
Pudor verecundiae
Pereunt,

Redeunt malitiae.

24. Caro vincit spiritum,
Nititur in vetitum,
Debitum

Trahit ad interitum.

25. Gehennae supplicia
Culpae sunt stipendia,
Gratia

Gloriae dat praemia.

De necessitate gratiae.

1. Qui seminant in lacrimis
Et azimis

Sincerae conscientiae,
Fermentum culpae veteris

Permutant et malitiae,

Hi gratiae
Se praeparant, qua lateris

Luto projecti soliti

Emeriti

Maniplos portent gloriae.
R Per motus ergo singulos,

Vis, viri legis aemuli
Cernens allide parvulos

Ad petrae latus anguli,
Nec faucibus adhaereat

Lingua, sed quem cum veneris,
Ut pravus motus pereat,

Jerusalem memineris.

2. Hominis est miseriae,
Zizaniae

Semen granis interseri,
Nec manus hostis invidi

Potest ad plenum conteri,

Quin teneri
Quiddam sementis sordidi

Culmus adjungat stipitis,

Dum capitis

Nos timet esse liberi.
R Per motus ergo singulos,

Vis, viri legis aemuli
Cernens allide parvulos

Ad petrae latus anguli,
Nec faucibus adhaereat

Lingua, sed quem cum veneris,
Ut pravus motus pereat,

Jerusalem memineris.

3. Caro nil per se proficit,
Nec sufficit,

Etsi fortis sit, spiritns,
Nisi liquore gratiae
Perfusi fluant primitus,
Et penitus

Cum oleo laetitiae
Eorem misericordiae
Et veniae

Fons vivus pluat coelitus.