199.

Ad Confessionem Episcopi.

la. Nulli beneficium

Justae poenitudinis
Amputatur,
Nulli majus vitium
Quam ingratitudinis
Imputatur.
Ergo, praesul confitens,
Esto vere poenitens,
Quia nil confessio
Lavat, cui contritio
Denegatur.

lb. Si confessus fueris,
Ore fit confessio
Ad salutem,
Corde si conterens,
Animi contritio
Dat virtutem;
Ut salutem habeas,
Ut virtutem teneas,
Relictis prioribus
Tuam orna moribus
Juventutem.

2a. Virtute, non sanguine

Decet niti
Sub honorum culmine,

Corde miti
Foveas innoxium,
Reprime flagitium

Superbi et impii,

Supremi judicii
Memor juste judica,
Praedicans non claudica.

2b. Tuum sit contemnere

Contemnentes
Et fovere munere

Nil habentes,
Relevato debiles
Et exaltes humiles,

In te sit humilitas,

Cui mixta sit gravitas,
Ut lene corripias
Et serene lenias.

3a. Cui magis committitur,
Ab eo plus exigitur.
Quid Domino retribuis

Pro tot, quae tibi tribuit?
Quid lac el lanam eruis
Gregis, cujus constituit
Te pastorem?
Sed cave, ne cum venerit.
Te districte tunc conterat
Ut raptorem,
Districtus judex aderit,
Nunc sustinens considerat
Peccatorem.

3b. Cum subjectis ne par eas,
Exempla mala caveas
In subjectos transfundere,

Nam quanto gradus altior,
Cum graviore pondere
Tanto labenti gravior
Lapsus datur;
Ne desperes, si criminis
In latens praecipitium
Pes labatur,
Nam justae poenitudinis
Nulli beneficium
Amputatur.